Το Χρώμα του Καπνού

Κεφάλαιο 27|| Χόουπ

Ανεβήκαμε τις σκάλες με μεγάλες και βιαστικές δρασκελιές, με τους χτύπους της καρδιάς μου να σφυροκοπούν έως τον λαιμό μου. Ένιωθα το δέρμα μου να καίγεται από το ζεστό αίμα που έρεε γρήγορα στις φλέβες μου.

«Ξέρνα τα όλα. Τώρα!» απαίτησε μονομιάς, καθώς με έσπρωξε μέσα στο μικρό χώρο και έκλεισε τη πόρτα πίσω της.

«Δεν έχω να σου πω κάτι,» κοίταξα το πάτωμα, κάνοντας ένα δειλό βήμα προς τα πίσω.

Χτύπησε το χέρι της νευριασμένα πάνω στο θρανίο της. Ένα επιφώνημα πόνου πήγε να ξεφύγει από τα χείλη της, αλλά το κράτησε πριν προλάβει να φανερωθεί. Εκείνη τη στιγμή το κατάλαβα. Εγώ και ο εαυτός μου είχαμε ήδη σπάσει. Αισθανόμουν κουρασμένη από όλο αυτό το ανόητο "κρυφτό".

Απλά τα αποκάλυψα όλα, κατευθείαν, δίχως δεύτερη σκέψη. Και, επιτέλους, ένιωσα ένα κύμα ελευθερίας να διατρέχει το κορμί μου.

«Σόνια, θέλω να παραμείνεις ψύχραιμη!» δήλωσα όσο πιο ήρεμα γινόταν.

«Προσπαθώ!» είπε απότομα, τα δάχτυλά της να τρέχουν πάνω στη ξύλινη επιφάνεια του τραπεζιού.

Πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Εγώ και ο Σον είμαστε μαζί!»

Οι λέξεις πόνεσαν τα αυτιά μου και θρυμμάτισαν τη ψυχή μου. Ένα βλέμμα έτοιμο να ραγίσει σαν το πιο εύθραυστο κρύσταλλο με επεξεργάστηκε αργά αργά. Η Σόνια κοκάλωσε στη θέση της, λες κι ήταν ένα όμορφο άγαλμα.

«Ποιον Σον; Δεν ξέρουμε εμείς κανέναν Σον, σωστά;» απόρησε ψιθυριστά, φανερά σαστισμένη.

Εισέπνευσα για άλλη μια φορά όσο περισσότερο καθαρό αέρα μπορούσα.

«Τον Σον Ρόμπερτς!» είπα δυνατά το όνομά του.

Γούρλωσε τα μάτια της ενώ παραπάτησε, κάπως ζαλισμένη θα έλεγε κανείς. Οι μυς της σφίχτηκαν. Μπορούσα να διακρίνω τις φλέβες κατά μήκος του λαιμού της να φουσκώνουν με αίμα, διαγράφοντας εμφανή γαλάζια μονοπάτια μέσα από το λευκό της δέρμα.

«Έλα Χόουπ, άσε τα αστεία. Θα πάθω κάνα εγκεφαλικό,» χασκογέλασε σαν να είχα πει ένα αστείο, το οποίο πολύ απλά είχε αργήσει να αποκωδικοποιήσει.

«Σόνια,» την πλησίασα με αργά βήματα, «δεν θα αστειευόμουν για τέτοια πράγματα!»

Εκείνη με αγκάλιασε απότομα, αφού πρώτα άφησε μια τρεμάμενη ανάσα να αντηχήσει στο χώρο. Τα χέρια της είχαν τυλιχτεί γύρω από τη μέση μου τόσο σφιχτά, που σε λίγο δεν θα μπορούσα να ανασάνω από τη πίεση.