Έχει κρύο και μοναξιά στο φεγγάρι, αγάπη μου.
[...]
Ο μεσημεριανός ήλιος έπεφτε πάνω στο πρόσωπό μου, δυσκολεύοντας την ορατότητα μου. Η Σόνια έπινε το αγαπημένο της κρύο σοκολατούχο γάλα ενώ περιμέναμε τον Τζακ να ολοκληρώσει την καθημερινή του προπόνηση, καθισμένες στις κερκίδες του γηπέδου. Η Δευτέρα είχε και επισήμως τελειώσει. Κουραστική και βαρετή όπως πάντα.
«Κάποια πέρασε ένα πολύ ενδιαφέρον Σαββατοκύριακο,» είπε η Σόνια με νάζι καθώς έγειρε προς το μέρος μου και ο ώμος της σκούντηξε τον δικό μου, μια κίνηση γεμάτη υπονοούμενο.
«Σιγά το πράγμα Σόνια,»
«Εγώ δεν θα το έλεγα έτσι! Δεν είναι και λίγο ο Σον Ρόμπερτς να ανακαλύπτει το πιο γελοίο σου εσώρουχο,» ρούφηξε μια γουλιά από το σοκολατούχο γάλα της ενώ με κοίταξε έντονα.
Τσαντίστηκα. Δεν έπρεπε να της πω για εκείνο το βράδυ. Από το πρωί με έπρηξε για να μάθει περισσότερα. Πως ένιωσα όταν ο πιστός φίλος της νύχτας με άγγιξε, με ακούμπησε και ήταν τόσο κοντά μου όσο ποτέ άλλοτε.
«Το θέμα τελείωσε εδώ!» είπα αγριεμένα στρέφοντας το βλέμμα μου προς το γήπεδο του ποδοσφαίρου.
Ο Τζακ έτρεχε πάνω κάτω σε όλο το μήκος του σαν κάποιος να τον κυνηγούσε. Ο προπονητής του σφύριζε συνέχεια να κάνει όλο και πιο γρήγορα. Για κάποιο λόγο φαινόταν ότι το μυαλό του τώρα τελευταία ήταν αλλού. Κάπου πολύ μακριά, σ'ένα μέρος που μόνο εκείνος ήξερε τον δρόμο της επιστροφής.
«Ξέρεις τι τρέχει με τον Τζακ;» ρώτησα την Σόνια γεμάτη απορία.
Εκείνη έγνεψε αρνητικά τοποθετώντας το πλέον άδειο μπουκάλι δίπλα της. Κοίταξε προς το μέρος του. Η ανησυχία της ήταν ζωγραφισμένη σε ολόκληρο το πρόσωπό της.
Μείναμε και οι δύο ήσυχες για μερικά λεπτά, με τα βλέμματά μας καρφωμένα πάνω του. Ήμασταν οι καλύτερες του φίλες. Τον αγαπούσαμε και νοιαζόμασταν για εκείνον με όλο μας το είναι. Θέλαμε να είναι καλά, χαρούμενος και πάνω από όλα υγιής.
«Χόουπ φοβάμαι πως ο Τζακ έχει μπλέξει άσχημα!» ανέφερε χαμηλόφωνα, και έσπασε τη σιωπή.
«Τι εννοείς;» απόρησα, φανερά αναστατωμένη όταν άκουσα τις δυνατές φωνές.
Το κεφάλι μου γύρισε απότομα, σχεδόν ασυναίσθητα προς την κατεύθυνση του γηπέδου μόνο για να δω τον Τζακ να αντιμιλάει στον προπονητή του.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Το Χρώμα του Καπνού
Teen Fiction«Εκείνο το πρόσωπο σου, που όλοι πίστευαν πως ψυχρό και ανέκφραστο παρατηρούσε τον κόσμο πίσω από τους καπνούς του τσιγάρου του, εκείνο το πρόσωπο σου αγάπησα. Γιατί στο βλέμμα σου μπόρεσα να δω αυτό που οι υπόλοιποι δεν κατάφεραν να διακρίνουν, ένα...
