Το Χρώμα του Καπνού

Κεφάλαιο 20|| Χόουπ

Κάποιος, κάποτε μου είχε πει πως τα όνειρα δεν γίνονται αλήθεια. Κι όμως, αυτή τη φορά έσπασαν τα ασήκωτα δεσμά τους, έγιναν σύννεφα πυκνά, τόσο πολύ σαν το χνουδωτό βαμβάκι. Επειδή, απόψε, ο ωκεανός απλώθηκε στο απαλό στρώμα του κρεβατιού μου. Δεν ήταν φουρτουνιασμένος. Όχι. Ούτε, επικίνδυνος. Μονάχα, λίγο ζαλισμένος από το αλκοόλ που είχε κλέψει μια στάλα από τη λογική του. Αλλά, αν το ποτό φέρνει στην επιφάνεια τα συναισθήματα του αυτά, που μόνο οι ελάχιστοι κι τολμηροί μπορούν να πουν... τότε, θα φροντίζω να τον ραντίζω με την αμβροσία των θεών... το καλό, κόκκινο κρασί της αγάπης, μέχρι το τέλος του περίπλοκου μας κόσμου.

Κι ελπίζω, πως ένα βράδυ, σαν κι αυτό, όταν εκείνος πλέον θα είναι νηφάλιος, θα μου σιγομουρμουρίσει το ανεκπλήρωτο, αγαπημένο μου "Σ'αγαπώ" κάτω από το σεληνόφωτο.

[...]

Ζωηρές, δραστήριες, αληθινές και ατόφιες ελπίδες. Αυτό έβλεπα κάθε φορά στο μικρό πρόσωπό της. Η αδερφή μου, ένα κομμάτι της οικογενείας μου, είχε μια τόσο έντονη σπίθα στο βλέμμα της.

Δεν φοβόταν να κοιμηθεί μόνη της τα βράδια. Τα παραμύθια για γενναίους πρίγκιπες και όμορφες πριγκίπισσες, δεν της αρκούσαν ποτέ. Κι ο ύπνος δεν την έβρισκε, μέσα σε προτάσεις γραμμένες από ανθρώπους που κατείχαν αυτή τη περιβόητη μαγεία, η οποία νανούριζε τα παιδιά.

Ίσως, στο τέλος, οι γλυκές ιστορίες που ποτέ δεν θέλησε να ακούσει να έφταιγαν για αυτούς τους ατελείωτους εφιάλτές της. Άραγε, τι σχηματιζόταν μέσα στο μυαλό της όταν ξάπλωνε μέσα στο ζεστό της κρεβάτι;

''Χόουπ, κοίτα! Ο Τζακ βρήκε πέτρες για να οχυρώσουμε τον πύργο μας!'' δήλωσε χαρούμενα με την δυνατή, γλυκιά τσιριχτή φωνή της.

Χαμογέλασα, κουνώντας το κορμί μου μαζί με την κούνια στην οποία είχα στρογγυλοκαθίσει αρκετή ώρα τώρα. Κοίταξα γεμάτη ενθουσιασμό προς το μέρος της. Ένα τεράστιο χαμόγελο είχε απλωθεί στα μικρά της χείλη. Στο υπόβαθρο διέκρινα τον Τζάκ. Μέσα στα χέρια του κουβαλούσε αμέτρητες, μικρές πέτρες από την άλλη πλευρά του πάρκου στην παιδική χαρά και στο μικρό πλαίσιο γεμάτο με άμμο, όπου η Ίσλα είχε φτιάξει έναν μεγάλο, αμμώδες πύργο.

Ύστερα από πολύ ιδρώτα, που έριξε μαζί με τον Τζακ, κατόρθωσε επιτέλους να φτιάξει δύο επίπεδα στο, όχι και τόσο σταθερό, κάστρο της. Πλέον, το μόνο που έλειπε από την ολοκλήρωση του σπουδαίου έργου της ήταν αυτές οι πολυπόθητες πέτρες.