Carpe Diem 2 {N.H}

Chapter Six

☘️Niall☘️

Samen met Puck loop ik over het vliegveld. Mijn vlucht vertrekt over een uurtje wat inhoud dat ik weer een week zonder Puck moet doorbrengen. Een week met enorm veel zorgen. "Babygirl?" Ze kijkt naar me op en gaapt voordat ze knikt. "Ja?" Ik zucht. "Wil je alsjeblieft goed voor jezelf zorgen deze week?" Ze knikt.

"Ja, Tuurlijk." Ik knik. "Ik heb de jongens gevraagd of ze op je wilde letten," met een ruk staat ze stil. "Je hebt wat gedaan?" Vraagt ze. "De jongens gevraagd of ze op je willen letten," herhaal ik mijn eerdere woorden. "Dus je vertrouwt me niet?" Nee. "Tuurlijk wel. Maar voor de zekerheid," mompel ik.

"Oh kom op Niall, ik ben geen klein kind meer," zucht ze. "Weet ik babygirl. Maar dat betekend niet dat ik ben vergeten wat er is gebeurt de laatste keer," ik draai me naar haar toe en wrijf over haar wangetjes die rood zijn van de warmte. "Voel je je wel goed?" Vraag ik voorzichtig. "Ja, niks aan de hand," glimlacht ze.

"Zeker weten? Anders zeg ik de reis af," ze schud haar hoofd. "Alles komt goed Ni, je komt terug met kerst dus geniet van je dagen in Parijs," ik zucht. "Ik wil met jou naar Parijs," mompel ik. "De volgende keer Okay?" Ze pakt mijn handen vast en geeft er een bemoedigend kneepje in. "Het komt goed,"

Ik weet dat ze me gerust probeert te stellen maar het lukt niet. Ik kan me niet alweer een week zonder haar voorstellen. Ik ben de laatste tijd niet helemaal mezelf maar dat betekend niet dat ik minder van haar ben gaan houden. In tegen deel zelfs, het geduld wat ze met me heeft in deze tijden is ongelooflijk veel.

"Vlucht 237 is vervroegd," word er door de spieker omgeroepen waardoor ik kreun. "Jou vlucht," fluistert ze. "Fuck," grom ik en haal een hand door mijn haren. "Het komt goed Niall," ze trekt me voorzichtig mee naar de juiste gate waar de meeste mensen al het vliegtuig in lopen.

"Je ziet wit," mompel ik als ik Puck aankijk. "Maak je geen zorgen Niall. Het komt goed," ik geef haar een lange kus op haar lippen. "Ik hou van je," ze glimlacht naar me. "Ik hou van je," mompelt ze en ik sla mijn armen stevig om mijn meisje. "Take care About Yourself," fluister ik in haar oor.

"You should be The One who needs to take care," fluistert ze terug. "Ik maak me meer zorgen om jou. Je word ziek," ze schud lachend haar hoofd als ik haar heb los gelaten. "Babyboy, ik ben oud en wijs genoeg om voor mezelf te zorgen," ik zucht en knik dan toch maar. "Vlucht 237 gaat zo vertrekken. Ik verzoek de passagiers om in te stappen,"

Ik geef Puck nog een laatste kus op haar lippen. "Niall?" Mompelt ze als ik weg wil lopen. "Ja?" Ik draai me terug naar haar toe. "De sleutel," "Oh," ik haal de sleutels uit mijn broekzak en gooi ze naar haar toe. "Succes," glimlacht ze. "Niet ziek worden," ze haalt haar schouders op.

"Ik zie wel, Ik hou van je," ik glimlach. "Ik hou van je,"

{...}

Twee uur later land ik in het drukke Parijs. Altijd zijn er mensen in de weer. Zuchtend loop ik het vliegveld uit naar mijn leen auto. Ik stap in aan de andere kant van de auto en zucht diep. Mijn telefoon leg ik in het beker houdertje nadat ik Puck heb opgezocht in mijn contacten zodat ik haar kan bellen.

"Goodmorning," hoor ik haar zeggen. Ze ademt zwaarder waardoor ik me zorgen begin te maken.

"Wat ben je aan het doen?" Vraag ik beduusd en start de auto. "Hardlopen," ze hijgt een beetje.

"Het is vijf uur in de ochtend en jij gaat hardlopen?" Vraag ik lachend en rijd de parkeergarage uit.

"Ik kon niet slapen," zucht ze en ik merk dat ze gestopt is met lopen.

"Dat komt wel goed," ze murmelt instemmend. "Hoe is het in Parijs?" Ik kijk om me heen. "Rustig," in tegendeel zelfs maar dat hoeft ze niet te weten.

"Rustig? In Parijs, goed smoesje Nialler," lacht ze en ik glimlach omdat ze me te goed kent. "Zeker. Ik ga ophangen babygirl ik bel je als ik in mijn hotel bel," ik wacht voor een rood stoplicht en rijd verder als het groen is.

"Take care Niall," ik glimlach. "Take Care babygirl,"