Sadist

*25*

Bavulumu son kez kontrol ettikten sonra ayakkabılarımı giyip evden çıktım ve arabada beni bekleyen Doruk'un yanına doğru ilerledim. Arkama bile bakmadan uzaklaşmak istiyordum bu evden. Aileme dair son kişiye karşı güvenim bitmişti. Bunun acısı kalbime dayanılmaz bir ağrı veriyordu. 19 sene boyunca koşulsuz şartsız güvendiğim insan, canımdan öte amcam, babamdan daha çok babalık yaptığını düşündüğüm kişi güvenimi yerle bir etmişti. Bu hissettiğim şey kelimelerle nasıl anlatılır bunu bilmiyordum. Tam anlamıyla dağılmıştım. Bir de dün geceden beri aklıma takılan bir şey daha vardı. Ya Doruk da bu oyunun içindeyse? Bunu düşünmek dahi kendimi uçurumdan atma isteği uyandırıyordu. Çünkü artık yanımda olan tek kişi oydu. Arabaya bindiğimde Doruk beklemeden arabayı çalıştırdı. Küçük evden hızla uzaklaştığımızda derin bir nefes aldım.

"Telefonunu bana ver"

Dediğini yapıp telefonu ona verdiğimde arka kapağı açıp hattımı çıkardı. Hattı kırdıktan sonra telefonla birlikte camdan dışarı attı. Aynı şeyi kendi telefonuna da yaptıktan sonra tekrar bana döndü.

"Amcanın sana kullanman için verdiği başka bir şey var mı?"

Kafamı salladıktan sonra çantamı karıştırdım. Kredi kartlarını çıkartıp ona uzattığım da kartları da kıracağını düşünmüştüm ama o kartları alıp cebine koymuştu.

"Kırmayacak mısın?"

" Paraya ihtiyacımız olacak. Para çektikten sonra bunları da imha edeceğim merak etme."

"Peki şimdi nereye gidiyoruz?"

"Amcanın bizi bulamayacağı bir yere"

Amcamın beni bulamayacağı bir yer... Bu kelime gözlerimin dolmasına neden olurken tuttuğum nefesimi yavaşca verip camdan dışarı bakmaya devam ettim.

Araba yavaşladığında bir bankanın önüne gelmiştik.

"Kartının şifresi ne?"

"0274"

" Tamam ben parayı çekip geliyorum."

Kafamı salladıktan sonra  arabanın kapısını kilitledim. Paronayak bir insan olup çıkmıştım. Her an birinin gelip beni zorla götüreceğini düşünüyordum. Düşünmemeye çalışıp radyoyu açmaya karar vermiştim. Kanalları geçerken haber kanalında duraksamıştım.

" Aylardır kayıp bürosunun aradığı genç kız hala bulunamadı.
Genç kızın ailesi oldukça tedirgin.
Bulut özgür 3 ay önce ayrıldığı evine hala dönmedi."

Doruk arabaya elinde çantayla bindiğinde owna sessiz olmasını işaret ettim. O da benim gibi dinlemeye başladığında radyonun sesini biraz daha açtım"
te
"Aile genç kızın aklını karıştıranın ünlü iş adamı Vedat Özgür olduğunu düşünüyor.
Kişi aynı zamanda genç kızın öz amcası.
Vedat Özgür'e  dava açan aile kızlarını gören ,yerini bilen, ve kendilerine getiren kişiye yüklü miktarda ücret teklif ediyor."

Ne diyeceğimi bilmiyordum. Radyoya boş gözlerle bakmaya devam ederken Doruk'un beni kendine çekmesiyle başım onun göğsüne sertçe çarptı. Bu bir teselliydi. Kollarımı beline dolayıp ona daha sıkı sarıldım. Tek dayanağım oydu işte. Doruk saçlarımın arasından öptükten sonra beni kendinden uzaklaştırdı ve önüme düşen bir tutam saçı kulağımın arkasına sıkıştırdı.

"Herşey düzelecek Bulut. Sana söz veriyorum. Her şey çok güzel olacak."

Sızlayan burnumu çektikten sonra başımı salladım. Herşey düzelecekti evet.