best friend's brother~ l.s. fanfic(dutch)

36

Harry pov.

Ik weet niet hoe Niall het voor elkaar krijgt maar hij is een idioot en krijgt Louis en mij de hele tijd aan het lachen. Op school klikte het ook met Tom en Marcel, dus wie weet heb ik wel een nieuwe vriend erbij.

'Zeg Niall, vertel eens wat meer over die Liam' zeg ik.

'Eh ja... Hij is mijn beste vriend, sorry, was. En ehm Liam en ik deden bijna alles samen, deelden alles, wisten alles over elkaar. Ik kon er niks aan doen, ik- ik zag hem zo vaak, ik wist zoveel over hem, ik vond hem zo cool, dat ik hem leuk begon te vinden. Ik vroeg hem of hij mijn vriend wilde zijn maar hij wees me af en begon op me te schelden, je beste vriend leuk vinden hoort immers niet. Ik vertelde dat ik er niks aan kon doen en dat ik het ook liever anders had gezien maar dat vond hij bullshit en toen is hij weggelopen met Zayn, de enige andere vriend die ik heb' zucht hij.

'Nou, je hebt nu ons, wij zijn ook gay, dus join the club' zegt Louis met een lieve glimlach.

'Dankje, dat is lief' lacht Niall terug. 'Dus wanneer mag je weer uit het ziekenhuis?'

'Om eerlijk te zijn, heb ik geen idee'

'En je kwam in het ziekenhuis door een ongeluk, toch?'

'Dat klopt. Ik betwijfel wel of ik ooit nog auto mag rijden, met zo'n last van mijn rug en nek'

'Wie weet kom je er weer bovenop' zeg ik, proberend hem op te beuren.

'Haz, je hebt zelf gezegd dat dat waarschijnlijk niet gaat gebeuren' zucht Louis terwijl hij mijn hand pakt.

'Sorry, Louis'

'Het is niet jou schuld, baby, waarom zeg je sorry?' Met zijn duim wrijft hij over mijn huid. Niall kijkt van hem naar mij en weer terug.

'Ik had het je moeten vertellen, ik wist dat het zou gebeuren' ik raak lichtelijk in paniek.

'Heyheyhey, shht, je had er toch niks aan kunnen doen, zelfs al had je het verteld, was het waarschijnlijk toch gebeurd. Niall, zou je ons even een momentje willen geven?' Vraagt Louis.

'Sure, ik moet toch naar huis zo, ik bel wel even of mijn ouders me komen halen' Niall staat op. 'Tot morgen Harry, bye Louis'

'Doei' zeg ik en dan loopt hij de kamer uit.

'Heb je vaker dromen als deze?'

Ik kijk de andere kant op en zucht.

'Harry?'

'Wel eens'

'Hoevaak is wel eens?'

'Een keer in de twee weken ofzo' ik sta op van het bed en loop naar de spiegel.

Louis pov.

'Heb je verder nog iets over jou of mij of ons gedroomd dat ik moet weten?'

'Leuke of minder leuke?' Hij draait een rondje voor de spiegel.

'Allebei' zeg ik, waarna ik zucht omdat hij weer in de spiegel staart. 'En stop nou eens met die spiegel, begin weer eens wat meer te eten'

'Meer eten? Ben je helemaal gek? Dan pest de hele school me'

'Harry je bent eel te eel afgevallen, het is gewoon niet gezond.'

'Whatever'

'We komen hier later op terug' zeg ik. 'Naar vertel maar wat je hebt gedroomd'

'Il heb gezien hoe jij uhm... Like... Stierf' zegt hij, neerkijkend.

'Hoe?'

'Je was gewoon oud en ziek, niets ernstigs dus. Ik was er zelf al niet meer'

'Jij gaat eerder dood dan ik?' Ik pruil.

Hij knikt. 'En uhm... Ik heb dus ook gezien dat we later ook nog samenzijn. Guess we really are soulmates'

Ik glimlach. 'God, wat hou ik toch van je, Harry'

'Ik ook van jou' bloost hij. Hij komt weer bij me liggen.

'Nog iets interessants?' Vraag ik, nieuwsgierig.

'Ze vinden in de toekomst een vet cool spul uit, hormonen om in te spuiten bij een man'

'Waarvoor?'

Hij begint breed te glimlachen. 'Louis, daardoor kunnen mannen ook kinderen krijgen. We kunnen later kinderen krijgen!'