best friend's brother~ l.s. fanfic(dutch)

22

Louis pov.

Als we Marcel en Tom hebben afgezet, rijden we weer naar huis waar we heel veel knuffelen en uiteraard zelf ook eten met mijn ouders.

Na het eten gaan we naar mijn kamer waar ik de tv aanzet en switch naar mijn games.

Ik zet Mario kart aan en Harry zucht omdat hij natuurlijk al weet dat hij gaat verliezen.

We ploffen neer op mijn bed en ik geef hem een van de gameconsoles.

'Je gaat verliezen, Haz.' Grijns ik.

Hij zucht. 'Ik weet het, je bent te goed, gamemaster'

Ik tik op rainbowroad en hij kijkt me met open mond aan.

'Dat deed je niet! Nee! Shit! Nee!'

Ik lach en focus me dan op het spel.

Al snel sta ik eerste en Harry staat ergens rond de acht ofzo.

Als Harry steeds meer naar onder zakt, trekt hij een pruillipje. Dan springt hij een beetje op. Hij doet zijn hand voor mijn ogen en ik grinnik.

Ik weet dat hij zich nu volledig focust op het spel. Ik kan het dan misschien niet zien, maar ik heb deze baan zovaak gereden dat ik hem uit mijn hoofd ken.

Ik hoor Harry zuchten.

'Je bent nog steeds aan het verliezen, niet waar?'

'Niet waar! Ik sta twaalfde, dat is prima'

'Harry, lieverd, er zitten maar twaalf mensen in dit spel'

Weer zucht hij. 'Ik haat je'

'Niet waar'

'Weet ik'

Ik grinnik weer en bijt dan in zijn hand die nog steeds voor mijn ogen zit. Snel trekt hij zijn hand terug en hij kijkt me weer met grote ogen aan. 'Dat deed je niet! Badass!'

Ik lach hem uit zodra ik zie dat hij, doordat hij zich niet meer op het spel focuste, van de baan afviel en ik hem inhaal. 'Baby, je faalt' stel ik vast.

'Stfu'

Ik grinnik en rijdt snel mijn laatste rondje af. Daarna kijk ik hoe Harry datzelfde in elk geval probeert, niet dat het lukt, nee, dat zeker niet, maar hij probeert het.

Als hij ook het finishscherm in beeld krijgt, hij heeft het niet eens af kunnen maken, zucht hij en daarna springt hij tegen me aan. 'Je bent zo gemeen' zucht hij weer terwijl hij bovenop mijn zij ligt met zijn wang geplet op mijn schouder.

Ik grinnik, opnieuw. 'Maar je houdt toch van me'

'Weet ik'

'En ik ook van jou'

Hij glimlacht.

Harry pov.

Zodra Louis een telefoontje krijgt van Marcel, begin ik mijn schoenen alweer aan te doen. We moeten ze nu komen ophalen.

Ook Louis doet zijn schoenen aan en dan lopen we naar de auto.

Binnen vijf minuten zouden we bij het restaurant zijn, zei Louis, zo was het op de heenweg ook.

We rijden dus weer richting het restaurant en we zijn al twee minuten te laat als we bij het laatste stoplicht zijn, omdat ze allemaal besloten om rood te zijn.

Louis tikt ongeduldig met zijn duim op het stuur en dan krijg ik een déjà vu, dit heb ik al eens eerder gezien, maar waar? Wanneer?
Dan springt het stoplicht op groen en meteen herken ik het, de droom, mijn droom, het ongeluk. 'Louis, kijk uit!' Roep ik snel, maar het is al te laat, een auto van een andere kant reed door rood en botst met een harde klap tegen ons aan, de auto schuift een paar meter opzij en daarna rolt hij een paar keer over de kop waarna Louis hard met zijn hoofd tegen de voorruit knt en er overal glasscherven terecht komen.

Na een paar tellen rust, voel ik me al kalmer en merk ik dat er met mij niks ernstigs is, maar dat had ik kunnen weten want dat was ook in mijn droom.

Mijn droom... maar Louis was daarin juist ernstig gewond geraakt.

Zo snel mogelijk probeer ik met mijn zere nek mijn hoofd naar hem toe te draaien maar ik schrik als ik hem zie, hij zit namelijk onder de wonden en het bloed.

De auto wordt geopend en afwezig weet ik uit de auto te stappen. Ik zie hoe mensen de 112 bellen en hoe Louis uit de auto wordt gehaald.

Draaierig ren ik naar hem toe en met waterige ogen kniel ik bij hem neer.

'Het spijt me, Louis' snik ik en dan voel ik hoe we van elkaar worden gescheiden en hoe ik mijn bewustzijn verlies.