best friend's brother~ l.s. fanfic(dutch)

10

Harry pov.

'K-kom even mee naar de badkamer, je wang is helemaal blauw en dik' zeg ik. Hij knikt en volgt me naar de badkamer waar ik hem even help met het verzorgen van zijn wang. Hij zegt dat het pijn doet, maar niet heel erg. Als ik klaar ben, geef ik hem een kusje op zijn blauwe wang en trek hem weer mee naar de slaapkamer. Huilend lig ik in Louis' armen op het bed. 'Het spijt me, Hazz' zucht hij met een gebroken stem. 'Waarvoor?' Vraag ik hem terwijl ik een paar tranen van mijn wang veeg. 'Dat ik dit ben begonnen, ik had het nooit tegen je moeten zeggen en dan was ik er vanzelf wel overheen gekomen en hadden we al deze problemen niet' legt hij uit. 'Maar ik had het dan toch wel tegen jou gezegd' zeg ik. 'Dus dan hadden we toch wel wat, daar kan jij helemaal niks aan doen' 'ik had het ook kunnen ontkennen' 'maar ik hou van je' ik begin weer te snikken. 'Ik hou ook van jou, schat, maar ik veroorzaak alleen maar problemen zo' hij trekt me dichter tegen hem aan en wrijft over mijn rug. 'Daar kan jij helemaal niks aan doen, het was te verwachten' probeer ik hem gerust te stellen. 'Maar Babe..' 'Nee, Louis, het is niet jouw schuld, en anders is het net zo goed mijn schuld' kap ik hem af. Hij zwijgt en gaat door met knuffelen. Plotseling horen we geklop op de deur. 'Binnen!' Roept Louis. Tom staat in de deuropening. 'Ik heb nagedacht' zucht hij. 'En?' Vraag ik hopend. 'Ik heb besloten dat wij geen beste vrienden meer zijn en dat ik nooit meer tegen Louis zal praten, zelfs al woont hij bij mij thuis' zegt hij en daarna loopt hij de deur uit. We barsten beiden in huilen uit en knuffelen elkaar. 'Het spijt me zo, Hazz, ik begrijp het als je het uit wil maken en je beste vriend terug wil' snikt Louis terwijl hij loslaat en aanstalten maakt om weg te gaan. 'Nee, Louis, nee, laat me niet alleen, hij wil nu geen vrienden meer zijn, dan maakt het toch niet meer uit, ik heb je nodig' smeek ik. Hij draait zich naar me om. 'Ik begrijp het wel, maar je zei net; "hij wil nu geen vrienden meer zijn, dan maakt het toch niet meer uit", betekent dat, dat als hij wel nog vrienden zou willen zijn, dat het dan wel uitmaakte, dat je het zou uitmaken?' Zijn gebroken stem breekt zo mogelijk nog erger. 'Nee, Lou, nee, zo bedoel ik het niet, het is gewoon allemaal te moeilijk voor me' snik ik. 'Hazz, voor mij is dit ook moeilijk, oke? We komen er wel uit, maar het was makkelijker geweest als ik gewoon mijn mond had gehouden' zucht hij terwijl hij weer naast me op het bed gaat zitten en mijn haar streelt. 'Maar Boo, het is niet jouw schuld' zucht ik. 'Dat is het wel, maar je wil het gewoon niet toegeven' zegt hij. 'Nee, dat is het niet!' Roep ik gefrustreerd. 'Als het al iemands schuld is, dan is het de schuld van ons samen!' Er wordt opnieuw geklopt op de deur. 'Wat?!' Vraagt Louis gefrustreerd. De deur gaat open en we zien Marcel verschijnen. 'Maken jullie nu ruzie?' Vraagt hij voorzichtig. 'Nee, we hebben gewoon een meningsverschil' zeg ik. 'Waarover dan? En mag ik vragen waarom jullie dan schreeuwen?' Vraagt hij. 'Over ons en over jullie. Omdat Louis denkt dat het zijn schuld is' leg ik uit. 'Louis? Wat is jouw schuld, als ik vragen mag?' Vraagt Marcel weer. 'Dat alles nu fout gaat, als ik nou gewoon had ontkend dat ik Harry leuk vindt, dan hadden we nu geen problemen' antwoordt Louis. 'Maar dat is toch niet jouw schuld, als het al iemands schuld zou zijn, dan is het die van jullie samen. Maar hoe komen jullie hier op?' Vraagt Marcel. 'Tom kwam binnen' zucht ik. 'En?' Vraagt hij door. 'Hij wil geen vrienden meer zijn met Harry en gaat mij voor altijd negeren' antwoordt Louis voor me. 'Wat een stom kind' zegt Marcel. Ik begin weer te huilen, want Tom is geen stom kind, het is gewoon jammer dat hij het niet accepteert. Louis vraagt voorzichtig of hij me mag knuffelen en ik knik. Hij slaat zijn armen om me heen. 'Sorry jongens, zo bedoelde ik het niet en het was ook niet mijn bedoeling om jullie k*t te laten voelen. Het is gewoon te veel' zegt Marcel. Ik wuif het weg en Louis knikt begrijpelijk. 'Maar ik vind het gewoon prima en Hazz...' Zegt hij. Ik kijk op in zijn ogen. 'Als je wilt mag je ook bij ons komen zitten in de pauze aangezien je nu geen vrienden meer hebt, maar jullie moeten er even over nadenken of jullie dit openbaar willen' zegt hij. Ik knik dankbaar. 'Daar zullen we nog even over nadenken. Bedankt Mars' zegt Louis. Marcel knikt en loopt weer de kamer uit. 'Daar hebben we het zo wel over, eerst gaan we knuffelen' zeg ik. Hij grinnikt en knuffelt me stevig.