best friend's brother~ l.s. fanfic(dutch)

7

Harry pov.

'Louis?! Harry?!' Roept Marcel kwaad, verbaasd en teleurgesteld. 'I-ik... w-we' stottert Louis. 'Wat is dit?!' Vraagt Marcel boos. 'Mars-' begin ik. 'Het is Marcel!' Roept hij. 'Marcel, we dachten al dat jullie dit niet zouden accepteren' zucht ik. 'Wat?' Vraagt hij. 'Wat zouden we niet accepteren? Dat jullie elkaar aflebberen? En wie zijn we?' Vraagt hij. 'Jij en Tom zouden het niet accepteren dat jullie broertje en beste vriend iets zouden hebben' zeg ik. 'Wat hebben?' Vraagt hij. 'Een relatie' zegt Louis zacht. 'Jullie hebben een relatie? Sinds wanneer?' Vraagt hij. 'Net' zeg ik. 'Maar vorige week zeiden we zeg maar dat we elkaar leuk vonden. Alleen we wisten dat jullie het niet zouden accepteren dus hebben we beloofd dat we later iets zouden krijgen, maar nu nog niet. Ik kon het niet aan en daarom hebben we besloten om toch nu al een relatie te krijgen' leg ik uit. 'Jullie mogen elkaar maar weer gaan aflebberen, ik moet dit even verwerken' zegt hij teleurgesteld en verward. Hij loopt de kamer uit. 'Marcel?' Vraagt Louis. Marcel steekt zijn hoofd om het hoekje van de deur. 'Wil je het niet tegen Tom zeggen' smeekt hij. Marcel knikt en loopt nu echt de kamer uit. Als ik hem de trap af hoor lopen barst ik opnieuw in tranen uit. Mijn broer accepteert ons niet. Hij accepteert mij niet. Louis legt zijn hand op mijn wang en probeert de tranen met trillende handen weg te vegen. Hij trekt me in een stevige knuffel en barst zelf ook ik tranen uit. 'Ik hou nog steeds van je' zegt hij. 'Ik ook van jou' snik ik. Hij legt ons op het bed, onder de dekens en geeft me een kusje. Ik leg me tegen zijn borst aan en maak zijn trui nat. Hij probeert me te sussen zonder succes. 'Het komt wel goed' zegt hij. Ik zucht trillerig. 'I hope so' zeg ik. 'Hij draait vast bij' hij spreekt niet alleen mij toe, maar ook zichzelf.

No pov.

Wat Louis en Harry niet merken, is dat Marcel achter de deur stond en naar binnen keek met tranen in zijn ogen. Ze houden echt veel van elkaar. Denkt hij. Hij loopt zuchtend weer weg en valt huilend op zijn bed, bang dat hij zijn beste vriend kwijt raakt aan zijn broertje.

Louis pov.

Komt het wel goed? Draait Marcel bij? Accepteert hij het? Zachtjes huilend lig ik in Harry's bed, hem in mijn armen houdend. Harry is in slaap gevallen in mijn armen, maar ik kan alleen maar denken. Is Marcel boos? Gekwetst? Teleurgesteld? Verdrietig? Bang? Haat hij me? Wat als dat zo is? Dan ben ik gewoon mijn beste vriend kwijt. Ben ik echt zo dom? Stom? Gemeen? Misschien is dit wel gewoon de smoes om me te laten vallen. Misschien vindt hij me lelijk. Saai. Gemeen. Nerdy. Stom. Dom. Ik wil dit niet. Zeg alsjeblieft dat dit een nachtmerrie is. Ik sla mezelf, knijp mezelf, heb alles al geprobeerd, maar dit, dit is duidelijk de harde werkelijkheid. Ik zucht diep en nestel me meer tegen Harry en onder de dekens. Ik druk een kusje op Harry's wang en probeer dan ook te slapen. Het is nog middag, maar ik heb geen zin in denken of de harde waarheid onder ogen komen. Ik sluit mijn ogen en probeer mijn gedachten leeg te maken, het helpt niet, maar ik val toch in slaap. De gedachten spoken in mijn slaap door mijn hoofd. Je bent lelijk. Je bent stom. Je bent gemeen. Loser. Je bent dom. Je bent saai. Je bent een sukkel. Je bent dik. Je laat vrienden in de steek. Harry. Marcel. Tom. Harry. Harry. Harry. Harry. Marcel. Tom. Marcel. Tom. De gedachten blijven maar stromen en zonder het door te hebben lig ik te huilen in mijn slaap. Waarom ik? Waarom met Harry? Waarom geen meisje? Stomme ik. Domme ik. Saaie ik. Gemene ik. Dikke ik. Ik wil weg uit mijn gedachten. Pech. Stop. Nee. Ik haat dit. Laat me hier uit. Laat me met rust. Nee. Nee. Nee. Ik ga echt huilen zo. Ik denk dit wel, maar ik huil al, dus deze zin is nutteloos. Zucht. Traan. Zucht. Traan.