I Love The Way You Hate Me (ziam)

65

Zayn gaat op de stoel naast het bed zitten. "je kan me je echt niet herinneren he?" "uh nee niet echt nee....kan je me wat meer vertellen over..ons?". zayn schraapt zijn keel en kijkt liam verdrietig aan, " ja tuurlijk".
en zayn begint te vertellen.

"voel je echt niks als je me ziet?", vraagt zayn onzeker. liam kijkt naar zayn van top tot teen. "uhm....je bent niet lelijk...ik bedoel ja je ziet er goed uit enzo je snapt wel wat ik bedoel, maar verder in mijn hoofd is het leeg". "dus je herinnert je niet dat ik naast je ben komen wonen, of dat we altijd naar elkaars kamer klimmen via onze balkon. of chris"
"wie is chris?".
zayn heeft tranen over zijn wangen rollen.
hoe komt hij nu van chris af....hij kan het liam niet mog een keer vertellen"
"laat m-maar". liam duwt zich zelf omhoog en schuift een stukje op."zayn kom naast me liggen" zayn klimt op het bed en gaat naast liam liggen. een beetje awkward legt liam zijn arm om hem heen.
hij is zo klein vergeleken met mij denkt liam, hij ziet dat zayn er veel verdriet van heeft. "sorry zayn voor dit ik zie dat je het er erg moeilijk mee hebt. maar ik weet zeker dat het nog terug komt oke? zeker als ik die verhalen hoor. als ik toen gek op je was kan ik weer opnieuw gek op je worden, we zullen het alleen wel rustig aan moeten doen" zayn knikt en houd liam stevig vast. "we kunnen eerst wel goeie vrienden zijn" zegt zayn snikkend. "of beste vrienden" zegt liam met een glimlach. er komt nu een kleine glimlach op zayn zijn gezicht.

louis loopt de kamer in met achter zich aan een dokter en een zuster. zayn gaat weer op de stoel er naast zitten. de dokter gaat op de rand van het bed zitten. "ik ben Roland hoe gaat het met je?", "wel oke, wel wat hoofdpijn". "dat is logisch je hebt een harde klap gemaakt" "gemaakt?" "ja weet je er nog iets over?". liam knikt nee eigenlijk weet hij het wel maar hij wilt weten welke smoes zijn "moeder" nou weer heeft verzonnen. "nou je wilde een fles wijn opruimen van je kamer maar je struikelde viel van de trap en die fles viel kapot tegen je hoofd". "de dokter doet een kleinzaklampje aan en schijnt ermee in zijn ogen. "kan je me vertellen hoe je heet en hoe oud je bent" "liam payne, 18 jaar" "aah goedgoed". "m-maar ik kan me zayn niet herinneren" "wie?" vraagt de dokter. zayn staat op "hij kan zich mij niet herinneren" "oh mmm en je bent zijn?" "uhm een van zijn beste vrienden, ik woon naast hem en tja we zagen elkaar bijna elke dag, dus hoe kan dat?". "mmm ja dat zie je vaker dat ze een van de belangrijkste personen vergeten. we zullen straks nog wat testjes doen. maar het is 50/50 dat je je alles weer gaat herinneren. blijf contact hebben en dingen vertellen. dan is de kans groter en sneller dat hij het weer weet. succes liam, je ziet mij morgen weer, dan kijken we of je naar huis kan" roland geeft hem een hand en loopt de kamer weer uit. "als je iets nodig hebt druk op de bel" zegt de zuster en verlaat dan ook de kamer. "hoe voel je je liam" vraagt louis. "ja goed hoor, ik hoop gewoon dat ik hier snel weg kan zodat ik weer kan gaan spelen" "hoop het ook, maar ik moet gaan. training" "succes man doe de groeten aan iedereen in het team" "is goed bro, alles komt weer goed". liam knikt en kijkt naar zayn. hij hoopt het, hij hoopt dat hij zayn weer kan herinneren en alles weer word zoals het was...want waarom moest zayn huilen om de naam chris.. hij weet niet waarom maar hij krijgt een slecht gevoel als hij de naam chris hoor.