Kuwentong Failed-ibig 3

Matud Nila (Sabi Nila)

Inipon mo lahat ng iyong pera. Nagtitiis sa saba—araw-araw kahit nauumay ka na. Naglalakad, makatipid ka lang sa pamasahe. Kalakal, dyaryo, bakal maging ang mga bote na ayaw ng magbobote. Nagkabulsa ka sa balat samatalang Cebuano ka. Gagawin mo ang lahat para sa kanya. Ito lang kasi ang tanging alam mo. Ang tanging magagawa ng isa taga-probinsiya na kagaya mo. "Bahala na." Usal mo. Ang mahalaga sa iyo, mayroon kang regalo sa. . .

Lumapit ka sa kanyang may intensyong busilak. Naghandog ka, tsokolate, sulat at bugkos ng bulaklak. Ngunit, ika'y nagtaka, bakit hindi niya ito tinanggap. Namura ka pa,

"Gago, hindi tayo p'wede. Wala ka bang utak?!"

Nagitla ka sa mga sinabi niya. Nadurog ang iyong puso nang inakbayan siya ng iba. Wala siyang alam sa sinakripisyo mo. Wala siyang pakialam sa nararamdaman mo. Daig mo ang nasampal sa harap ng maraming tao. Tanga ka raw maituturing. Malalang bobo.

Nagdadalamhating tinanong ang sarili, habang naglalakad pauwi.

"Gihigugma naman nako siya, ngano ing-ani?", ika'y pumikit, "Andam ko ihatag tanan, bisag pa akong kinabuhi."

At nangyari pa ito ulit. Dahil sa paulit-ulit mo rin siyang kinukulit. Tumatawa ka mag-isa, wala sa sarili. Nakatitig ka sa kisame, biglang titili.

Napagod ka na. Lumamig na ang luha. Kaya't sabi mo sa sarili, "Tama na tingali." Napag-isip-isip mo, "Ngano ba, unsa ko, tonto?" At nagdesisyon ka, "Kung dili makuha sa pag-ampo sa santo—puwis, magpangilaya ta sa dimonyo!"

Alas-diyes ng gabi, sa dinadaanan niyang kalye. Nakakubli ka sa sulok, na may lubid na panali. May tangan ka ring tubo, na iyong ipanghahataw. Kinikilig ka na agad, sa kanyang mga palahaw. Sakto, siya lamang mag-isa. Mga binabalak mong madilim, maisatutupad na.

"Hi, Aprel?" Nakangisi mong bati.

Nagulat siya, iyong itsura. Bago pa ito makatakas, kidlat mo siyang sinargo sa sikmura. Binuntal mo siya ng tubo, sa kanyang makinis na gulugod. Idinamay mo na rin, ang mapupula niyang tuhod. Napansin mong nahihirap siya sa paghinga, kaya binusalan mo ng panyo ang kanyang bunganga. Iginapos mahigpit, kanyang mga kamay. Pumapalag pa ito--sinapak mo! Nalanta siya na parang gulay.

"Kung minahal mo unta ako, Aprel, wa ni mahitabo. Kung hindi moko gipatagad sa una, lipay unta tayo! Karon, wa nako'y labot—hilak lang, burikat! Ako ng kuhaon ang dili nimo ihatag!"

Kinaladkad mo siya, at isinadal sa pader. Itinungo ang kanyang ulo,

"Ayos ka lang, Prel?"

Binigwasan mo sa panga. Gigil mong winarat kanyang palda. P'wersado mong ibinuka, nangingitim niyang mga hita.

"Kuyawa! Puti-a jud!"

Pinigtas mong pilit ang kanyang manipis na panty. Bumuyangyang ang natagong hiyas—hanggang anit ang iyong ngiti.

Unti-unti mong isinilid, ang iyong limang daliri...

"Lami ba, Dai?"

...at kagat-labing kinuyom ito, sa loob ng kanyang ari!

Pilit na humihiyaw ang iyong biktima. Habang labas-masok ang kamao mo, sa kanyang bukana. Nanlilisik na pula, iyong mga mata. Mga demonyo sa likod mo, tumatawa at nahulog ang busal sa kanyang bibig; sa iyo siya ay tumitig--nagsusumamo,

"Lourdes...maawa ka, PINSA—"

Hinampas mo siya ng tubo sa ulo.

"Ig-agaw, LIHOM DIHA!"