Not That Innocent

ELEVEN

Doodop ga ik in bed liggen. Ik ben heel zenuwachtig voor morgen... Morgen heb ik mijn diploma-uitreiking.

'Helen! Verdomme!' roept Lucy, het is 1 uur 's nachts. Door de zenuwen heb ik eigenlijk redelijk luid klassieke muziek opgezet, maar toch blijf ik vol van de zenuwen.

Ze zucht, maar ploft naast me neer. 'Helen,' fluistert ze, terwijl ze mijn schouders masseert. 'Het komt heus wel goed. Je hebt je ook rot gestudeerd, dus er is geen enkele reden dat je buist, trouwens je moet niet vergeten dat de VDAB jou een e-mail heeft gestuurd dat ze een job als assistent inspecteur voor jou hebben gevonden. Ze zouden ook gek zijn om jou niet aan te nemen.'
Ik knik en ze omhelst me.

Opeens hoor ik zachte voetstappen. We hebben geen huisdieren en Lucy is hier op mijn kamer...

Ik plaats mijn vinger voor mijn lippen, als reactie knikt Lucy. Zachtjes staat ze op. Haar hand trekt een lade stilletjes open, daaruit haalt ze twee handpistolen.

'Verstop je in de kast, achter jouw kleren!' lees ik op haar lippen. Ik knik en doe zoals gevraagd. Door een spleetje van de oude kast, kijk ik wat er in mijn kamer gebeurt.

Drie mannen, waaronder hém, rennen naar binnen, één van hen slaat Lucy knock-out. Daarna gooit hij haar over zijn schouder. De twee anderen kijken rond, op zoek naar mij, waarschijnlijk. Opeens lopen ze naar de kast waar ik in ben. Geluidloos verstop ik me achter de verschillende kleren.

Grijnzend zie ik zijn hoofd in de opening van de kast staan. Even knap als altijd, wacht, wat! Zoiets mag ik niet denken!

Zijn hand zoekt de hele ruimte af, ook in mijn ondergoed. Vanuit het niets voel ik een hand op mijn voet. Fuck! Hij trekt me uit de kleerkast. Met al mijn kracht, geef ik hem een klap van jewelste.

Zijn donkere ogen spuwen vuur. Dreigend loopt hij naar me toe. Dan doet hij het. Hij slaat terug. Drie keer zo hard. Alles draait en ik val in de draaikolk van duizeligheid. Zo doen klootzakken dit, en Jackson Davis is een klootzak.