Shimmara Academy | PREQUEL (Under Editing)

Chapter One : Sweet Nightmare

NHEAN'S P.O.V

Tahimik at tanging ang tunog lang nang mga yabag nang sapatos sa loob nang Book Store ang naririnig ng taenga ko. Busy ang mga mata ko sa paglalakbay at pamimili nang magagandang libro. Sa totoo lang ay wala akong balak na pumunta dito sa Book Store pero dahil nabo-bored ako sa bahay na tanging ang pusa kong puti lang ang nakakasama ko ay tumakas na ako- saglit.

Oo. Tumakas. And if you hear a word "Tumakas" paniguradong naiisip niyong bilanggo ako. At tama kayo.

Ikinukulong ako ng Daddy ko sa bahay. Hindi naman sa pinapahirapan niya ako pero ayaw niya lang talagang lumalabas ako. I really don't know why. But, I guess it has something to do with my mother's death. She died when I'm just 12 years old. And until now, the reason behind it is still a mystery.

Isang mabigat at malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko dahil sa naiisip ko.

I am Nhean Shin Valdemore. I'm a daughter of a well- known Attorney in our village. Maraming nakakakilala sa daddy ko dahil sa sikat nga siya. My father is Rich. He can give me everything I want. All my luxuries in life. Kahit na hindi ko hingiin ibinibigay niya. Pero kahit ganon, hindi ako ganon kasaya.

Iba pa rin ang pakiramdam ng may ina. Having all the material things in life, and still I feel nothing. I don't want those.

I studied at home my entire life. In short, I am home schooled. And it is my father's choice. But still, my father did not fail to make me feel how much he loves me.

Kinuha ko ang isang book na nasa harapan ko. Babasahin ko sana ang likod nito ngunit may napansin akong isang lalake na tahimik at kalmadong tumayo sa tabi ko. His wearing a hooded jacket, cap na may nakatatak na "Alexon" sa may harap. And I guess he's still a student by looking at his looks. Kulay light brown ang pants nya na parang school uniform.

Palihim akong napatingin sa mukha nya ulit.

He is so damn hot. Geez. Pakiramdam ko ay namula ang pisnge ko sa kalandiang naiisip ko.

Naka-earphone siya habang nakatayo lang doon. I can clearly see his gorgeous pointed nose and long eye lashes dahil naka-side view siya. Bakit ang pogi niya?

But wait- anong trip niya? Nakatayo lang siya doon na parang tanga.

May napansin naman akong isang lalaki pa sa kabila ng shelf. He is also wearing a black cap with a name "Klein" printed in front of it.

The guy with a "Klein" name on his cap turn his gaze at us. I mean-to this guy beside me. Napatingin ulit ako and he is also looking at him. At sabay silang napa-tango sa isa't-isa, as if like they are talking on their minds.

Weird.

*Phone rings.*

Dumapo sa akin ang kaniyang tingin sa sandalinh tumunog ang cellphone ko kaya naman ay agad akong napaiwas ng tingin sa kaniya.

Kinuha ko nalang ang cellphone ko sa bulsa ko at tinignan ang nag-text. And my heart starts beating so fast as I read my nanny's text message.

From: Nanny
Nhe, nasaan ka na ba, anak? Wala ka sa kwarto mo!At galit ang daddy mo. Umuwi ka na.

"Oh my!"

Naibulalas ko sa kaba. Galit daw si Daddy. Wala na akong inaksayang oras paat mabilis na naglakad palabas nang Book Store. May nakasalubong akong group of students. And upon seeing them, with smiling faces while talking with each other, I feel envious. I also want to wear those uniforms.

Pero naalala ko na naman ang text message ni manang. I really need to get home as fast I can. If I could just fly. Ugh.

Nasa gitna na ako ng maraming tao sa loob nang Mall at pababa na sana sa may escalator nang biglang makarinig kami ng isang putok ng baril.