Vampire Stare {WATTYS 2017}

CHAPTER 24 (Dream Wedding) 🎯

VERA'S POV

"Love... Wake up na."- naalimpungatan ako na may mahinang yumuyugyog sakin.

"Oh Hi Love. Good morning."- bati ko at dahan-dahan akong bumangon kasi ang bigat ng pakiramdam ko.

Dahil kasi to kay baby.. Feeling ko talaga ang bigat-bigat ni baby sa tummy ko.

"Are you ok? Gusto mo pa rin bang maglakad-lakad sa labas?"- Vlad.

"Oo. Magbibihis lang ako ha. Ahhh.. May mga damit ba ako dito?"- me.

"Yeah. Meron. Gusto mong bihisan kita?"- sabi niya na may mapang lokong ngiti.

"Gusto mo hambalusin kita nitong drawer mo?"- natatawang sabi ko.

Biro lang yon noh. Ayoko ngang masaktan ang love ko. ^.^

"Ayaw. Ako na ang kukuha ng damit mo para makapag bihis ka na at ipapasyal kita sa labas."- tumayo na siya at pumunta don sa makalumang kabinet.

Ang ganda ng kabinet parang antique.

Kumuha siya ng whole dress na kulay light pink with ruffles sa neck and shoulder at binigay na ito sakin.

"Tumalikod ka mag bibihis ako."- sabi ko sabay talikod ko rin.

"Bakit pa ako tatalikod eh kita ko na yan eh."- sabi niya.

Hinarap ko ulit siya sabay titig ng masama sa kanya.

"Oh ito na oh. Tatalikod na."-sabi niya at tumalikod na nga siya.

"Mabuti."- sabi ko at tumalikod na rin ako at agad na akong nag bihis.

Hinarap ko na ulit siya pero ang loko hindi talaga nakatalikod! Kyaaaahhh!! >,<

Nangingiti pa siya! Loko talaga.>,<

"Nakakainis ka.. Alam mo yon?"- sabi ko.

"Haha.. Bakit ba? Eh gusto kitang makitang mag bihis. Hayaan mo na ako, Love. Oh halika na?"- nakangiting sabi niya sabay lapit sakin at hinawakan niya ang aking kamay.

Piningot ko muna ang tenga niya bago kami umalis.

Ayos lang kung may pagka maloko ang bf mo atleast gwapo. Hahaha.. ^.^

Pagkalabas namin ng bahay ay papa sikat pa lang ang araw. Sariwang hangin at maganda ang paligid. Napapalibutan ang lugar ng mga magagandang puno na matataas.

Lakad-lakad lang kami sa magandang daanan habang nakahawak pa rin siya sa kamay ko.

"Love.. Alam mo ba na may natuklasan ako."- sabi ko.

"Ano yon?"- siya.

"Tungkol sayo at kay Veramie"- napatigil naman siya sa paglalakad at hinarap ako.

Tapos ...

Bigla niya akong niyakap ng mahigpit...

As in sobrang higpit.

"Vlad?" -tawag ko kaya binitawan  niya ako at tiningnan ng diretso sa mata.

"Vera.. I'm sorry kung anuman ang nalaman mo. Patawad."- aniya.

"Bakit ka nag hihingi ng sorry? Alam mo, Vlad. Masaya ako dahil nakilala na pala kita ilang dekada ng nakalipas . Kahit na muli lang akong nabuhay ay masaya ako dahil ikaw pa rin ang nakatuluyan ko."- sabi ko.

Parang hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.

"Teka.. Vera.. Ang ibig mo bang sabihin ay ikaw at si Veramie ay iisa?"- tanong niya. Pinagpatuloy ko muna ang paglalakad. Sumunod naman siya sakin.