Bölüm şarkısı: "Twenty one pilots - Heatens"
Uyarı: İlk sahnelere aldanıp sakın endişe etmeyiniz. Bölümde fazlasıyla Savaş & Leyna var. Bölümün başında Savaş'ın çizimlerini tasvir ettim. Bu tasvirler hikayenin gidişatı için önem arz ediyor, umarım sıkılmaz ve atlamadan okursunuz :)
Yorum + voteleriniz için şimdiden heyecanlıyım. Keyifli okumalar ♡
12. BÖLÜM: "BİDÂYET"
Bidâyet... Yeniden başlangıç demekti.
Hırs içinde gözümün döndüğü ve uğrunda her şeyi yapabileceğim bir yolun ucundaki çıkmazı görür görmez saptığım bir diğer yoldu. Kelimeler boğazıma hançerlerini ardı arkası kesilmezcesine saplarken beni idam masasından çekip çıkaran son yolumdu.
Yeniden doğmaktı, yeniden yaşamak. Hiç yaşamamış gibi. Dünyanın kiri ve pası beyaz elbiseme hiç bulaşmamış, cümleler hiç canımı yakmamış gibi.
Adeta bir kez bile gözümü kırpmadan incelediğim, her detayını inatçı bir mürekkeple hafızamın en hatırlanası yerine vahşi bir şekilde kazımak istediğim çizimler, Savaş Bey'in parmak uçlarından akan mürekkebin eserleriydi.
"Gerçekten olağanüstü çizimler."
Saatler boyunca kafamı kaldırmadan incelediğim dosyanın içindeki kreasyon çizimleri öylesine tapılası bir kalemin ucundan çıkmıştı ki hiçbir üç boyutlu resmin veremeyeceği derinliği ilk bakışta içime tetkik ediyor, kalıcı izlerini tınısı güzel bir melodiyle tenime işliyorlardı.
"Siyahın ve kırmızının her tonunu sadece bir çizimde görebileceğimi sanmazdım."
Masamın başında duran küçük kitap okuma lambasını iyice eğip çizimlerin üzerine getirdiğimde burnumu dolduran koku, kara kalemin taze külüydü. Dudaklarım gece boyunca büyülenerek beni hipnotize eden çizimlerin taze oluşuna hayret edip hafif bir şekilde aralandı. Bu çizimler muazzamdı.
"Bu çizimleri bir insan çizmiş olamaz." dedim hayretle.
Bu çizimler tazelik kokuyordu. Bu çizimler kan kokuyordu. Vahşet kokuyordu. İnsanı korkutuyordu.
Görebileceğiniz en usta moda tasarımcısı bile çizdiği model ve modelin üzerindeki tasarımı özenerek renklere kavuştururken Savaş Bey, her çizimin perde arkasına dahi şekiller yerleştirmiş, bazılarında bir korku filminin fragmanını seyrettirmişti.
Çizimleri onun bir sahnesiydi.
"Leyna? Uyandın mı?"
Gazel'in sesini duymazdan gelmek zorunda hissettim.
Kreasyon dosyasının bir sonraki sayfasını incelemek üzere çevirdiğimde bedenim gördüğü şey ile birlikte endişe içinde geriye yaslanarak sandalyemi sendeletmişti.
Kendi kendime bunların sadece bir kağıt parçası üzerine bırakılmış zararsız resimler olduğunu hatırlatarak irkildiğim yerden temkinli bir şekilde dosyaya yeniden yaklaştığımda gözlerim gördüklerini algılamak için kısılmıştı.
"Korkunç bir adam." dedim kendi kendime. "Kadın kıyafeti tasarımcısı olmak yerine seri katil falan olmalıydı."
Derileri yüzülerek bedenleri iskelete çevrilmiş iki insan figürü vardı. Solgun renklerle çizilen ve sarkık bir hale büründürülen iri dudaklarıyla bir resimden çok fotoğraf kadar gerçekçi ve orijinaldi. İnsan figürleri sanki tam şekil alamamış ya da boyaların gazabına uğrayarak birbirlerine karışmışlardı. Bu iki çizim sadece bir kaynaktan üremiş gibi tek bir bedene ev sahipliği yapıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BANA KENDİMİ VER
Romance"Bir şeyleri anladığını anlarsa..." diye fısıldadı, dışarıdan bakan biri için şu an ayak üstü bir ön sevişmenin içinde gibi görünüyorduk. "Seni öldürür." diyerek beni daha sıkı sardı. "Ölünü de kimse bulamaz." "Sizden korkmuyorum." "Beni öp." "Ne?"...
