"Bir şeyleri anladığını anlarsa..." diye fısıldadı, dışarıdan bakan biri için şu an ayak üstü bir ön sevişmenin içinde gibi görünüyorduk. "Seni öldürür." diyerek beni daha sıkı sardı. "Ölünü de kimse bulamaz."
"Sizden korkmuyorum."
"Beni öp."
"Ne?"...
Sizin de öneri şarkılarınız varsa bu alana yorum olarak bırakabilirsiniz. Şarkılar paylaştıkça güzeldir.
Paragraf arası yorumlarınızı ve votelerinizi rica etsem? Keyifli okumalar! ♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7. BÖLÜM: "SİYAHU-L LEYL"
Ölümsüz umutlar, umutsuz ölülerdi.
Başka bir dünyanın cehennemi olan bu hayatta böyle değil miydi zaten? Bir şeyi canımız pahasına umut ettiğimizde ve gecelerce düşlediğimizde beynimizin bir sonraki durağı bu isteğimizin imkansız oluşunun aklımıza gelmesiydi.
"Hayır." dedim ilk olarak. "Adım bu değil."
Karşımdaki adamın gece gibi kokan kömür karası gözleri, cehennem ateşini hissettiğim bedenimde fütursuzca dolaştığında kulaklarımın etrafındaki minik tüyler bile gerginlikten havalanmıştı.
Sanki ismimi sürekli olarak yanlış telaffuz edişini daha zihnindeyken ve o kalın, etli dudakları arasından çıkmadan yakalayarak yakıp yok edebilirmişim gibi gözlerimi keskince ona diktim.
"Leyna... efendim." dedim içimi kavuran öfkeye hakim olmaya çalışıp dişlerimin gıcırdamasını umursamadan birbirine bastırarak. "İsmim Leyan değil, Leyna."
Sesimin haddinden fazla itiraz dolu çıkmasına karşın tüm oda onun bir ölüyü dahi diriltmeye yetecek kadar donuk bakan gözleri arasında kurulmuş sırat köprüsü arasında gidip gelmişti.
"A'sı olmayan Aleyna gibi." dedi, korkunç bir espri.
Emsalinin olmadığı bir kusursuzluğa sahip olan gözlerinin çevresindeki küçük çizgiler, bana ondan korkan tek kişinin ben olmadığımı hatırlatarak sonunda tuttuğum nefesi havaya üflememi hatırlattı.
"Ailenin bu ismi milyonlarca isim arasından çekip çıkarmak için verdiği çabayı anımsadım da..." dedi, ardından gayri ihtiyari bir yavaşlıkla dilini inci gibi duran, düzgün dişlerinin üzerinde gezdirdi. "Fazla düşündürücü."
Onunla hepi topu iki defa karşılaşmıştık ve her defasında ağzını, herkesin uyuz olacağı bir şekilde yayarak ismimi alay konusu haline getirmekten geri durmamıştı.
"Babam edebiyat öğretmeni ve felsefeye de çok ilgilidir." dedim, onunla onun anladığı dilden değil daha alttan alan bir sesle konuşmak zorundaydım.
