Fake or Granger ( Güncelleniyor )

33. BÖLÜM | Yenilgi

Bazılarınızda 32. BÖLÜM | Kalp görünmüyor olabilir, gözünüzden kaçtıysa diye söylemek isterim :)

⚜️

Hermione uyandığı an, gördüğü rüya tümüyle zihninde canlanmıştı. Her saniyesini tekrar tekrar yaşıyormuş gibi nefessizce düşündü, gözlerini kapatıp kendini karanlığa bıraktı.

"Her kehanet gerçekleşir mi?" dedim parmaklarımı kucağımdaki kitabın sayfalarında gezdirirken. Yavaşça başımı kaldırdığımda saç tellerim dağınık bir şekilde alnıma döküldü ve bacaklarımı örten battaniye yere düştü. Birkaç adım ilerisine, pencerenin önünde duran Lord Voldemort'a baktım merakla. "Kehanetimizi yaşamak zorunda mıyız?"

Zorunda mıyız?

Voldemort'un elini pencerenin buzlu camından çekip omuzlarını dikleştirmesini izledim. Onun olduğu yer daha karanlıktı. Yanımda, yerde duran iki büyük muma baktım. Ateşi ancak benim önümü aydınlatıyordu. Lord'un yüzü önünde durduğu camın ardındaki karanlıkla saklanmıştı adeta. Tek elini cebine koyarken, mumun ateşi dalgalanmıştı.

"Kaderini yaşamalısın. Kader, kehanettir. Kehanetini düğümleyen kaderinin ipleridir. O düğümü çözebileceğini mi düşünüyorsun?"

Hermione gülümsedi. Lord böyle konuştuğunda ona hayran olup söylediği şeyleri tek tek düşünmekten kendini alamıyordu ama bu sefer bir farklılık yapmak istedi. İçinden geçeni olduğu gibi söyledi.

"Kehanetler umrumda değil. Kader benim yaşamak istediklerimdir."

"Emin misin?"

"Evet. Eminim."

Voldemort döndü arkasını, yüzünde yılanlara yakışır bir Slytherin gülümsemesi vardı.