He saved me ft Carl Grimes (voltooid)

34// jaloers

Pov Savanna

Niet veel later komen we weer bij de gevangenis aan. We zijn nog wel aardig lang weg geweest. Namelijk zo'n twee uur. Glenn opent de poort en we rennen naar binnen. 'Zo hoe was het?' vraagt Glenn. Ik zoek wat in mijn tas en gooi een snoepreep naar hem toe. 'Goed dus. Dank je.' zegt hij lachend. Ik lach even naar hem en loop samen met Carl naar binnen.

Gelijk komen alle kinderen op ons af rennen. 'En?' vraagt Mika. 'Helaas was er niks meer.' zeg ik nep verdrietig. Mika en de andere beginnen te mompelen. 'Grapje we hebben twee tassen vol.' roept Carl. Ze beginnen te klappen en te joelen. Ik pak een reep en gooi die naar Skyler als ze langs loopt. 'Dank je.' roept ze en loopt verder. 'Niet te veel dan worden jullie misselijk. We doen het zo, Carl en ik houden wat snoep achter, de rest geven we aan de ouderen.' zeg ik. 'Goed idee.' roept Lizzie terwijl ze een gummibeer in haar mond stopt.

Ik begin te lachen. 'Savanna? We hebben geoefend. Wil je het horen?' vraagt Mika. 'Natuurlijk.' zeg ik. Mika pakt de viool en begint te spelen. Als het is afgelopen, klappen we allemaal heel hard. 'Je gaat snel vooruit.' zeg ik. Ze geeft de viool aan mij. 'Jij ook.' zegt ze. Ik heb dat ding al in geen maand meer aangeraakt. Ik wou het niet omdat het herinneringen omhoog bracht maar nu kan het wel. Denk ik. Ik zucht even en pak hem over.

Ik begin zachtjes te spelen. Als ik klaar ben klapt iedereen. 'Mika, Lizzie en Patrick? Kunnen jullie helpen?' vraagt Carol. Ze knikken en lopen met Carol mee. 'Kom we moeten helpen bij het hek.' zegt Carl en trekt me mee naar het hek.

'Het worden er als maar meer.' zeg ik. 'Klopt. Dat hek houdt het niet lang meer.' zegt Carl en we doen wat we vaak doen. Walkers doden. Ervoor zorgen dat het hek blijft staan. Dat is onze taak. Ik steek er een dwars door zijn hoofd. Bloed spat alle kanten op. 'Weet je, eerlijk gezegd ben ik de wereld dankbaar. Door die walkers ben ik geworden wie ik al die jaren al had moeten zijn.' zeg ik zacht.

'Als je nu nog thuis had gezeten, wat was er dan gebeurd?' vraagt Carl zacht. 'Ik denk dat alles gewoon door was gegaan. Ik durfde er nooit iets van te zeggen alleen als hij mijn zusje aanraakte. Ik denk dat als ik thuis was en ik was zoals ik nu ben, mijn vader al vertrokken was.' zeg ik zacht. 'Mis je hem?' vraagt hij. 'Aan de ene kant nee maar aan de andere kant ja. Tot mijn zevende was hij erg lief voor me. Maar daarna was het een echte rot tijd. Ik mis mijn moeder en zusje het meeste.' zeg ik zacht en steek het mes in het hoofd van een walker.

'Laten we over iets leukers praten. Wat is het raarste dat je hebt mee gemaakt in de afgelopen twee jaar?' vraagt Carl. Ik begin te lachen. 'We kwamen een man tegen, hij had lang haar en hij had een behoorlijke baard. Hij richte zijn pistool op ons maar het was maar een speelgoed pistool. Violet en ik moesten ons dood lachen. Het was zo hilarisch.' zeg ik al lachend. Carl begint te lachen. 'Dat is wel echt raar.' lacht hij.

'Laten we elkaar gewoon vragen stellen.' zegt hij. 'Is goed. Wat deed je voor dit alles graag?' vraag ik. 'Speelde videogames en las graag strips.' zegt hij. 'Leuk.' weet ik uit te brengen. 'Oke had je hier voor een vriendje?' vraagt hij. 'Ja, zijn naam is Jayden.' zeg ik. 'Denk je dat hij nog in leven is?' vraagt Carl. 'Ik weet het niet. Ik wil wel graag naar hem opzoek.' zeg ik. 'Dan help ik mee.' zegt hij. 'Ik weet dat ze na dit alles naar Washington D.C zijn vertrokken, meer weet ik niet.' zeg ik.

'We vinden ze wel.' zegt Carl een beetje afwezig. 'Ben je nou jaloers?' vraag ik lachend. Hij kijkt weg. 'Ja dus, Carl ik heb Jayden al in geen vier jaar meer gezien. Ik beschouw hem als een vriend. Jij bent mijn vriendje dat weet je toch.' zeg ik. 'Sorry het jaloerse gevoel neemt het soms over.' zegt hij. 'Ik heb Violet beloofd dat we ze gingen zoeken. Jayden heeft een broertje namelijk Cody. Violet en Cody waren helemaal verliefd op elkaar. Ik heb het haar beloofd dus ik zal ze vinden.' zeg ik vast besloten.