He saved me ft Carl Grimes (voltooid)

5// laten we wat cola drinken

Pov Savanna

Na dat we de huizen hebben doorzocht, lopen we weer terug. Het begint al te schemeren dus we moeten aardig opschieten. Gehaast lopen we door. Ik kijk even achterom en zie dat we gevolgd worden door 4 walkers. Violet kijkt ook achterom maar struikelt over iets en valt op de grond. De walkers komen steeds dichter bij haar.

Ze kruipt achteruit en probeert haar mes te trekken. 'Vio nee.' roep ik hard en trek mijn pistool uit de band van mijn broek. Ik schiet er twee door het hoofd en Skyler ook. Ik ren naar Violet toe en help haar overeind. 'We moeten opschieten. Andere walkers kunnen de schoten hebben gehoord.' zeg ik en we rennen terug naar dat ene huis.

Ik trek gauw de deur open en loop naar binnen. Ik laat de andere erin en samen met Skyler schuiven we er een aantal meubels voor. Ik laat me op de bank ploffen en open mijn tas. Ik leg alles van vandaag op het tafeltje. We hebben een flinke voorraad aangelegd en als we zuinig zijn kunnen we hier vijf dagen mee vooruit.

Ook leg ik de wapens op de tafel. 'We hebben nu vijf wapens erbij en we hebben nu in totaal nog 50 kogels erbij.' zeg ik. Wat dat betreft hebben we aardig geluk gehad hier. 'Wij hebben nog een aantal messen en wat medicijnen.' zegt Aria en stalt het uit op de tafel.

'Dat is mooi.' zeg ik en we stoppen de spullen weer weg. 'Laten we wat cola drinken.' zegt Skyler. Ik knik en loop de keuken in. Ik zie wat glazen staan en pak deze. Ik maak ze schoon met een doekje. Na een tijdje loop ik terug met de glazen. 'Hier hebben we wat glazen.' zeg ik en zet ze op de tafel. Skyler schenkt in en ondertussen open ik het blikje met fruit. Langzaam geef ik het door aan de anderen.

Skyler overhandigd me een glas met cola. 'Op een veilig leven.' zegt Aria en heft haar glas. 'Op een veilig leven.' zeggen we en proosten. We drinken en eten nog wat en daarna wordt het tijd om te slapen. 'Savanna? Ga jij maar slapen. Ik hou de wacht wel vanavond.' zegt Skyler. 'Dank je.' zeg ik. Ik sta op en loop naar boven. Rust heb ik wel even nodig.

Ik zoek een slaapkamer uit en laat me op het bed vallen. Ik zucht even en draai me om. Ik vergeet nooit hoe het gebeurde. Hoe ik mijn ouders kwijt raakte. Hun geschreeuw toen ze werden verscheurd door de walkers. De tranen staan in mijn ogen. Ik sluit ze en val langzaam in slaap.

Ik pluk de laatste tomaten en stop ze in een mandje. Ik sta op en kijk over het veld heen. Verschrikt kijk ik naar de grote horde met walkers. Gauw ren ik naar de boerderij. 'Mam pap er komt een horde walkers aan.' schreeuw ik. Ik pak Violet op en ren met haar naar binnen. Ik pak een van de geweren, ren weer naar buiten en begin te schieten. 'Het zijn er te veel.' roept mijn vader. Het zweet staat op zijn hoofd en een diepe rimpel is te zien in zijn voorhoofd. 'Naar binnen allemaal nu.' roept mijn vader.

Gehaast rennen we naar binnen. De buurvrouw begint zachtjes te jammeren terwijl het geluid van de walkers dichterbij komt. Ze beginnen op de ramen en deuren te rammen. En dat schiet de deur open. De walkers komen binnen en de buren verdwijnen onder de walkers. Enkel geschreeuw en gegorgel is nog te horen. 'Savanna. Ga hou Violet veilig.' zegt mijn moeder in tranen. Ik knik gauw. 'Ik hou van jullie.' zegt ze en zo verdwijnt ook zij onder de walkers. Met tranen in mijn ogen schiet ik een kogel door haar hoofd heen en doe het zelfde bij mijn vader.

Ik schiet een walker achter mijn zusje neer en zo rennen we naar de achterkant van het huis. Ik trap met alle kracht die ik heb de deur er aan de achterkant uit en samen slaan we op de vlucht.

Ik schiet overeind badend in het zweet. Ik hijg zachtjes. De beelden kwamen terug. De verschrikkelijke beelden. Ik was twaalf toen dit alles begon en veertien toen ik mijn ouders kwijt raakte. Nu ben ik zestien en zal ik er alles aan doen om Violet veilig te houden. Ik zal mijn belofte nakomen.