-FORCED MARRIAGE- (Revised)

Chapter 1 (UPDATED)

Shane's POV

He cupped my face with his hand, he look me intently through my eyes. Our faces inches apart. He leans closer reaching my lips. We were about to kiss but i was blinded by the light that pours heat into my face..

"Gahh!" I opened my eyes suddenly. Nakita ko si mama sa gilid ng kama na may malaking ngiti sa bawat pisnge.

"Rise and Shine baby girl! First day mo ngayon sa school di ba?" Sabi niya ng sobrang saya.

"Mama naman e, nag-alarm naman ako. Sobrang excited mo naman. Hindi narin ako bata para gisingin no." tsss sarap pa naman ng panaginip ko maghahalikan na sana kami e!.

"Anong alarm? Eh kanina pa nga yan tumunog halos masisira na sa kaka-alarm di kapa din nakakabangon nyan?" nakapamewang na sabi niya.

"ha? Ah eh-" bumangon ako mula sa higaan at tinignan yung alarm clock ko. Patay past 6am na nga.

"Sarap ng tulog mo e no? Naglalaway kapa. Nakapag picture pa ako. Hahaha" hawak-hawak niya bulsa niya para di ko makuha, kala niya siguro kukunin ko.

"mama naman e, baka may makakita pa niyan naku! Panget na nga ako mas lalo mo pa akong pina panget" I pouted.

"hahaha remembrance to ulit anak, o sya baka malelate kapa, tara kain na. Tapos na ako nakapag luto ng paborito mong ulam" sabi niya tsaka lumabas sa kwarto pabalik ng kusina.

"Sige ma pupunta lang ako sa kusina, maliligo muna ako ha?" sigaw ko para marinig niya, kinuha ko agad yung uniform ko sa cabinet at mga gamit na pang ligo tsaka dumiretso sa loob ng banyo.

-

"Ang sarap mo talaga magluto mama"
Inubos ko lahat ng mabilis yung pagkain ko dahil sa gutom narin.

"dahan-dahan lang baka magkakasakit yang tyan mo" sabi niya habang nag huhugas ng pinggan sa kitchen sink.

"oops, pero ubos na po talaga" ipinakita ko sa kanya yung plate ko na malinis. Wala talagang dumi kahit maliit. Dinilaan ko lahat pati sauce. Di na kailangan hugasan, di jowk lg!

Adobong manok kasi yung ulam. Paborito ko sa lahat lalong-lalo na kapag si mama ang nagluluto

"Si papa kumakain na? Naubos ko na lahat pati ulam e"

"oo tapos na, nauuna na nga sa trabaho" ipinamukha niya na obvious naman mauuna yun sakin.

"Sige ma, aalis na ako baka malapit na yung bus. Gawa kana lang ulit ng ulam mo. Loveyou!" kinuha ko kaagad yung bag ko tsaka ng flying kiss ako kay mama. Dali-dali akong pumunta sa bus stop dahil baka maiwan ako.

Nakita ko mula sa malayo yung bus papunta na dito. I sighed in relief dahil naabutan ko pa. I was prepared everything but the bus just pass me.

Nagtaka ako ng saglit pero na realize ko rin bigla.

"HOY! MANONG DRIVER NANDITO AKO!" tumakbo ako ng mabilis para habulin yung bus habang kumakaway sa side mirror niya hoping na makikita niya ako.

But then bad luck was on my side, he didn't see me through his mirror.

"Manong, istudyante rin ako no" mangiyak-ngiyak na sabi ko.

Nagmamadali nalang akong tumakbo papuntang school. Total medyo malapit lang naman dito pero gusto ko rin namang sumakay para di ako mapagod sa kakalakad.

10 minutes na lang bago ako malate.
Tumakbo ako na parang si superflash. Ang superhero na hindi nyo makikita sa movies.

Nakatarget lock ko pa yung gate ng school namin mula sa malayo habang ito'y unti-unting mag sasarado.

"SANDALEEEEEE!" sigaw ko sa Manong guard. Nagulat siya sa sigaw ko at pinagbuksan ako muli.

Huminto ako pagdating ko sa loob. kumukuha pa ako ng oxygen e. Tumawa ako bigla dahil nakarating narin ako sa school ng hindi nalelate sa first day.

"ok ka lang miss?" ani ng guardya.

"You're the best manong!" hingal na sabi ko tsaka binigyan ko siya ng thumbs up.

Nandito ako ngayun sa St. Michael university of college school. Isa ito sa mga pinakasikat na skwelahan sa pilipinas.

Puro mayayamang istudyante ang nag aaral dito ngunit ako ay isang scholarship student lang. Sana mababait ang mga estudyante dito no? Sana may makaibigan ako.

Naglakad ako papunta sa malaking pintuan ng school pero agad akong naalarma dahil may pulang sasakyang na dumiretso na muntik pa akong mabangga.

"hoy! bulag ka ba?! hindi mo ba nakita may taong dumaan?!" sigaw ko . Kung sino mang driver nyan papatayin ko talaga sya.

pero nung bumaba sya mula sa sasakyan. Lahat ng nasa paligid ko ay nagso- slow motion. Tangina te napakagwapo. Baka si Daniel padilla nato?

"Ay sorry miss nandyan ka pala di ka kasi makita" nag smirk sya.

Aba eh gago pala tong hayup ah! Kanina iniwan ako ng bus dahilan na di niya ako makita kahit nakakaway na tapos ngayon muntik na akong mabangga dahil di rin ako makita?

Multo ba ako ngayon? Baka sign na na kukunin na ako ni lord. Wag naman sana, di pa ako nakakahalik ng pogi.

Infyernes nandito na yung hinahanap ko but i mentally slap my face. Uminit yung ulo ko dahil sa smirk nya na parang nakakaloko

"anong hindi moko makikita?! pwede na akong mamatay sa ginagawa mo ah!" sigaw ko.

"woah! watch your word miss, di ito palengke para pagsigawan mo ng kahit sino. don't you know me? parents ko ang may ari ng school nato so i can do whatever i want pwede na nga kitang paalisin dito sa school eh" cool na sabi nya.

Kahit anak kapa ng school nato, mahal ko parin ang buhay ko. Pasalamat ka gwapo ka kung hindi masasampal talaga kita. I just pursed my lips to shut ME off and changed my mood.

" ay hehe sorry po, di ko po sinasadya." sarcastic na sabi ko. Talagang ako pa yung ng apologize? Pfft.

"whatever" at nagwalk out sya. Kita mo di nga nakapag sorry?.

Akmang babatuhin ko sana sya nang sapatos ngunit bigla syang lumingon, tinago ko agad yung sapatos sa likod at tumakbo.

Narinig ko ang pag 'tssss' nya sakin .

Dumiretso na ako sa girl's locker room para magbihis ng panibagong uniform , nang may narinig akong usapan ng mga babae.

"kate nakita mo ba yung hot guy dito sa school?"

"kyaaa oo napansin ko nga anak pala yun ang may ari ng school nito"

" waah anu ba pangalan nun?"

" siya si kurt john smith"

" kyaaa ! pangalan pa lang nakakainlove na! "

Tssss.. Anu daw? Nakakainlove? Pangalan pa lang tae na. hays ewan ko , wala akong pakialam sa hayup na yun.

Makapagbihis na nga lang.