FATE 1: LOVE, LIES AND FATE - COMPLETED 2018

Chapter 25

ONE YEAR had passed.

Tila isang buwan lamang 'yon kay Darwin. Nagpakawala siya nang malalim na buntong-hininga habang tinitigan ang buong siyudad. Nasa itaas siya ng isa sa mga pinakamataas na building sa lugar na 'yon. He was sitting at the edge of the building's rooftop; legs dangling like it was just a step away from the ground floor.

It was already past 9 pm in his clock. Buong gabi na naman yata siyang tutunga-nga rito. Simula nang bumalik sa mundong itaas ay hindi na siya naging masaya. Tinatamad na rin siyang mangialam sa buhay ng ibang tao. Isang taon na rin siyang on stand by mode. Ever since he left, life was a bit boring. Para siyang palaboy sa planet earth. Walang direksyon sa buhay.

Masaya siya dahil bumalik na ang pulang tali na nag-uugnay kina Lance at Allysa. It was enough for him to see his ship sailing. They both deserve each other. Noong isang araw dumaan siya sa Dolce Fate. Si Allysa na ang owner ng DF. They wouldn't remember him anymore. Inalis niya ang memorya nila tungkol sa kanya.

He visited them as a customer. Saktong nandoon si Allysa at Lance. Kasama ang kambal nilang anak na sila Fate at Wish. Ang saya nilang tignan. He missed those two. Pati na rin sila Mang Kaloy at Chu-Chu. Mataba pa rin si Mang Kaloy at payat pa rin si Chu-Chu. Nakaka-miss din pala ang katangahan ng dalawang 'yon.

People in heaven are too serious. Hindi nga niya rin makausap ang dalawang kapatid. Kahit ang kaibigan na si Keeper na assistant ng tatay niya ay masyadong loyal sa trabaho nito. Nakakawalang-gana. Si Strar naman na kaibigan niya rin ay missing in action na naman. Saang parte na naman kaya ng mundo 'yon nagsusuot.

Muli siyang napabuntong-hininga.

Noon, okay lang na mag-isa. Pero bakit ngayon, ang lungkot-lungkot na? Iniangat niya ang isang kamay at ibinuka 'yon. Lumabas ang tila mga alitaptap na liwanag sa palad niya. He blew it away and became like star dust in the wind. Those were love dust. Araw-araw siyang nagsasaboy ng love dust sa mga tao. It gives them courage to confess with the people they like.

"Isang taon ka nang ganyan. Alam mo, kung gusto mong bumalik sa kanila, pwede mo namang gawin. Para din 'yang pagmamahal. Kung mahal mo, 'di ipaglaban mo. Balikan mo. Huwag mong iwan ang mga bagay at taong nagpapasaya sa'yo."

Pagbaling niya ng mukha ay bumungad sa kanya ang mukha ng ama. Nakaupo ito sa edge kagaya niya. Ibinalik niya ulit ang tingin sa buong metropolis.

"I'm not one of them."

"Who says?"

"'Diba obvious?"

Natawa ito sa kanya. "It's very ironic to see you like this Darwin. Ikaw na, laging nasusunod ang gusto mo, heto, tinitiis ang sarili mo. Yes, you have learned from your mistakes, pero mukhang nasobrahan yata."

"Mas mabuti na rin 'to. Mabilis lang ang panahon. Makakalimutan ko rin sila."

"Alam mo ba kung bakit pinangalanan kitang Darwin?"

Naibaling niya ulit ang tingin sa ama. "Bakit nga ba?"

"Darwin means, a dear friend." Nakangiting sagot ng ama. "The moment I saw you, your life flashed before my eyes like good memories. I named you Darwin. Dahil alam ko, you'll become a dear friend to everyone. Your existence will play an important role to those people who are in need of your companion. And I was right."

His father has this proud smile painted on his face. 'Yon ang unang beses na nakita niyang proud ito sa kanya. He had been a mischievous wanderer son of Destiny na laging nagdadala ng problema rito. Maka ilang beses na napagalitan at nasermonan na siya nito dahil sa mga kalokohan niya.

But at that moment, his father was really proud of him.

Napangiti siya.

"Hindi ako sanay na ganyan ka Tanda."