A Night With My Husband's Brother

CHAPTER 15

KEN'S POV

(Ito po yung time na paalis na sya ng bahay nila.)

Did I really tell her everything I feel last night?  Damn! Bakit di ko napigilan yung sarili kagabi? Tss!

Kahit marami yung nainom kong whiskey kagabi, I can still clearly remember everything I've said and done!

I shook my head in frustration. And I even kissed her! Damn it!

I tossed my socks.

"Do you really wanna go? Ilang taon ka ring nawalay sa'min, anak. Kakamatay lang ng kapatid mo, iiwan mo na rin ako agad. Di na ba talaga kita mapipigilan?"
Malungkot na tanong ni Mom.

Tinapos ko muna ang pagsusuot ng medyas bago nilingon ito.

Nilapitan ko ito at agad na niyakap.

"You know that I can't, Mom. Work's waiting for me."

Kahit gaano ko kagustong manatili rito ay hindi maaari! Kailangan kong lumayo sa kanya. Kailangan ko siyang kalimutan!

Dahil kung mananatili pa ako rito ay baka lumambot lang ulit yung puso ko para sa kanya. Baka makalimutan ko ang atraso niya sa kapatid ko at sa akin. Kailangan kong panatilihin ang galit sa dibdib ko para sa kanya.

Yeah! Isa siyang babaeng kailangan kong kamuhian! I will never ever fall for her again! Never again!

I get my things. Lumabas na ako ng bahay at nilagay ang mga gamit ko sa back compartment ng kotse.

Nakasunod lang si Mom sa'kin.

Speaking of that girl, bakit hindi ko ata siya nakita ngayon?
Hindi ba siya magpapaalam sa'kin? You know, eventhough we're not in good terms she still has to say goodbye to me, casually! Kahit for a show lang! She is still my sister-in-law!

Talaga Ken? O baka gusto mo lang talaga siyang makita?
Sabat ng kontrabidang parte ng utak ko.

You miss her. You will miss her. You will always miss her everytime of your life.
Segunda pa nito.

Di ko ito kinontra. Coz that's true, sobrang namimiss ko siya pero kailangan ko siyang kamuhian. Kailangan kong mas pausbungin ang galit kesa sa nararamdaman ko para sa kanya.

Malungkot na itinaas ko ang paningin sa bintana ng kwarto niya. I slightly wrinkled my forehead when I saw the curtains moved. I saw someone hide behind the curtains.

I slightly smirked.

No need to hide, Camille! Why don't you show yourself up and say your goodbye to me? Hindi mo ba ako pipigilan?

I shook my head at the thought. Stupid of me to think of that! Tss! Really stupid!

"Mag-iingat ka sa byahe, anak ha? "

Hinarap ko si Mom at nginitian.

I gently nodded my head as an answer.

She hugged me once more.

I took a glance on her windows.

Goodbye Camille.

Sumakay na ako sa sasakyan ko pagkatapos kong magpaalam kay Mom at agad na pinaharurot ito palayo.

I heaved a sigh.

*********

"What's with you, Mr. Ford? You're not in yourself again!"

Napahilot ako sa sentido nang makatanggap na naman ako ng reklamo mula kay Mr. Sy, my business partner.

I'm in China now and we're currently having a meeting here in the conference room of the F&S Corp.