Hogwarts Lost Secret

hoofdstuk 29

Eric

Eric keek naar het meisje naast hem. Ze staarde in de verte en hij vroeg zich af waar ze nu allemaal aan dacht. De mooie momenten in haar leven dat veel te vroeg was geëindigd? De mensen van wie ze had gehouden? Of het allerlaatste moment, voordat ze was doodgegaan en ze zich achterover in het ravijn had geworpen om haar vrienden te redden? Had ze er spijt van dat ze dat had gedaan?

Nee, dat beslist niet. Pamela was een Gryffindor, waarschijnlijk één van de dapperste die hij ooit had gekend.

Pamela’s ogen waren leeg en droog. Het waren slechts weerspiegelingen van wie ze was geweest. Ze zweeg en Eric deed hetzelfde. Hij wist niet hoe lang ze daar hadden gezeten maar na wat een eeuwigheid had geleken sprak Pamela weer.

‘Als ik alleen maar de tijd kon terugdraaien…’

De tijd terugdraaien… Ja dat zou mooi zijn… De tijd terug draaien…

Op dat moment had Eric een ingeving. Zo’n ingeving waarop je opeens helemaal warm wordt en je hart een keer overslaat. Zo eentje wanneer je met alle macht niet probeert te vergeten wat het ook al weer was waarmee je alles toch nog tot een goed einde konden brengen. Zo eentje die te mooi leek om waar te zijn.

De tijd terugdraaien…

Een Timeturner!

‘Pamela,’ Zei Eric zacht maar vastberaden. ‘Ik denk dat we dat inderdaad kunnen.’

‘Wat?’ Vroeg ze verstrooid.

‘De tijd terugdraaien. Een Timeturner!’

Haar ogen werden groot en even zag Eric die oude schittering weer, maar die verdween even snel als hij verdwenen was.

‘De geschiedenis is al geschreven. Zo iets kan je niet terugdraaien. En trouwens, ze zouden gek worden als je ze vertelde dat je uit de toekomst komt. Ze kennen je niet eens.’

‘Maar ik ken iemand die dat wel kan…’ Zei Eric bedachtzaam. ‘Wie ontbreekt er aan het einde van je verhaal? Denk na!’

Ze frontste haar wenkbrauwen maar toen werden Pamela’s ogen opnieuw groot, maar dit keer verdween het vuur niet.

‘Eric, je bent geniaal!’

Het was een gevaarlijk plan. Een heel gevaarlijk plan en Eric wist bijna zeker dat het fout zou gaan. Maar toch had hij hoop en rende hij naar het kantoortje van Professor McGonagall.

Hij stopte hijgend voor de deur en klopte aan. Hij haalde nog even een hand door zijn haar, streek zijn hemd glad en ging met zijn tong langs zijn tanden.

De deur ging krakend open en Professor McGonagall keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan.

‘Gember? Wat doe jij hier? Kom binnen.’

Eric struikelde het nette kantoor van Professor McGonagall binnen waar een haardvuur knus knetterde. Ze gebaarde naar een stoel voor haar bureau en hij nam plaats.

‘Nou kijk Professor, het zit zo…’ Hij nam even een hap adem en vervolgde toen. ‘Ik zit nu in het tweede jaar en volgend jaar moet ik uit een aantal vakken kiezen zoals u weet. Ik weet echt niet welke ik moet kiezen en het liefst zou ik ze allemaal nemen. Toen hoorde ik dat er soms uitzonderingen voor leerlingen worden gemaakt. Zij zouden een timeturner te leen krijgen om alle lessen te volgen.’

McGonagall’s lippen waren dunner geworden dan anders maar toen stond ze op. ‘Je bent inderdaad een zeer begaafde leerling meneer Gember. Ik denk dat Professor Dumbledore voor jou wel een uitzondering wil maken.’ Ze liep naar een kast en opende een laatje met een spreuk die alleen zij kende. Ze stak haar hand in laatje en haalde er voorzichtig een klein zilveren kettinkje uit.

‘Dit is een timeturner,’ Zei ze en ze liep weer naar het bureau waar ze het aan Eric liet zien.

Dit is het moment! Dacht hij en pakte zijn toverstaf. Wat hij nu ging doen was héél erg illegaal en als zijn plannetje niet werkte zou hij van school worden gestuurd.

‘PETRIFICUS TOTALUS’

Professor McGonagall was te verbaasd om te reageren en ze viel plat op de grond. ‘Het spijt me professor.’ Eric keek ongelukkig naar de versteende vrouw op de grond. ‘Obliviate,’ Mompelde hij om de herinnering van Minerva McGonaggal te verwijderen. Het waren spreuken die een tovenaar van zijn leeftijd nog lang niet zou kunnen maar hij zat niet voor niets in Ravenclaw. Hij bukte zich en pakte de timeturner uit de hand van Professor McGonagall. Toen deed hij deze om zijn nek en draaide heel veel keer aan de timeturner. Hij had gelezen hoe het moest en wist wat de risico’s waren.

Om hem heen ging de tijd in topsnelheid achteruit. Schimmen vlogen de kamer in en uit terwijl het buiten om de seconde van dag naar nacht en andersom veranderde. Het leek eindeloos te duren maar net toen hij dacht dat hij te ver terug in de tijd was gegaan stopte het geraas.

Eric stond in het kantoor van McGonagall. Het was vroeg in de ochtend en ze zat op dit moment waarschijnlijk aan het ontbijt. Het ontbijt van acht jaar geleden.