Hogwarts Lost Secret

hoofdstuk 11

Destiny

 “Het is echt helemaal geweldig. Stel je voor je weet waar iedereen is op ieder moment van de dag. Alhoewel sommige plekken wil je misschien niet weten.” Ik giechelde. “Denk je eens in aan hoeveel roddels we kunnen komen.” Ratelde ik door. “Destiny hou alsjeblieft je mond! Je praat al aan één stuk door over die plattegrond sinds we naar boven gingen. Het is nu drie kwartier later en ik wil SLAPEN!” zei mijn zus. Ik rolde mijn ogen naar haar. “Je hoeft niet te schreeuwen hoor.” Ik giechelde zachtjes en keek naar wat ik kon zien van haar boze gezicht. Wat niet veel was aangezien het enige licht in de kamer van mijn toverstok kwam. Ze gooide een kussen naar mijn hoofd. Ik ontweek hem en gooide terug. “Ik heb beater reflexen zussie!” vertelde ik haar. “Je kan mij nooit…” Mijn zin werd afgebroken door een kussen dat mijn hoofd raakte. Ze grinnikte. “Ik heb seekers reflexen.” Was alles wat ze zei voordat ze omdraaide in haar bed en in slaap viel. “Grapjas.” Mompelde ik voordat ik er “Nox” aan toe voegde en ook ging slapen.

Ik werd de volgende ochtend wakker gemaakt door Pam. “Ga weg. Ik wil slapen.” Mompelde ik geërgerd voor ik weer probeerde verder te slapen. Zo ging dat elke ochtend. Na een paar keer me heen en weer schudden werd ze het zat en vertrok. Ik glimlachte in mezelf. Ik won dit spel altijd. Plots sprong ik overeind toen ik een koude vloeistof me raakte. Mijn ogen vlogen open in shock en ik keek naar Pamela. “WAT DOE JE!” Riep ik haar boos toe. “Je moest wakker worden. En Sirius dacht dat dit misschien wel zou werken. Hij had blijkbaar gelijk.” Was haar simpele antwoord. Ik vloekte binnensmonds. Die jongen moest echt op gaan passen. Hij was nu echt te ver gegaan. “Sirius Orion Black. Dit was de druppel.” Mompelde ik. Pamela lachte om mijn woordkeus en ik rolde mijn ogen naar haar. Ik stormde boos de trap af naar de zitkamer. “Waar is hij?” gromde ik naar James en Remus die voor het vuur zaten. Ze wezen zonder zelfs maar op te kijken naar de slaapkamers. Ik vloekte nogmaals en ging naar boven. Hij lag op zijn rug heel onschuldig met zijn toverstok patronen in de lacht te maken. “Goedemorgen Snowy.” Zei hij met een glimlach toen ik de ruimte instapte. “Goedemorgen? Vind jij dit soms grappig?! Door jouw schuld word ik wakker gemaakt met een glas water over mij heen, en jij zegt GOEDEMORGEN?” Riep ik boos. “Wat moet ik anders zeggen?” Zei hij met nog steeds zijn bekende glimlach op zijn gezicht. “Jij…” begon ik op zoek naar beledigingen maar ik kon niets bedenken zo boos was ik. In plaats daarvan gooide ik mijn armen gefrustreerd in de lucht. “Wacht jij maar.” Gromde ik hem boos toe voordat ik de kamer stampvoetend verliet. “Ik kan niet wachten.” Hoorde ik hem me vrolijk na roepen. Tel tot tien vertelde ik mijzelf. Tel tot tien laat hem je niet opjutten. “Hé Snowy, als je me terugpakt? Wie houd ik voor de gek, jij kan me niks maken, ofwel dan?” Hoorde ik hem lachen. Ik draaide me boos om. “En nu heb ik het gehad.” Ik draaide me om naar de jongen die lui achterover lag. “WAT IS JOUW PROBLEEM?” hij stond op en ging tegenover me staan, glimlachend. “Helemaal niets hoor.” “Stop met glimlachen.” Beet ik hem geïrriteerd toe.  “Waarom, vind je het irritant?” Ik gromde zachtjes. “Waarom gaf je Pam dat idee?” snauwde ik. “Hmm, ik weet niet. Ze had advies nodig en ik gaf het haar.” “Jij bent heel vervelend weet je dat?” Hij glimlachte nog breder. “Serieus, stop met glimlachen. Het wordt eng.” Vertelde ik hem alsof ik het tegen een klein kind had.” “Nee, mijn naam is Sirius niet serieus.” Zei hij lachend. Ik rolde mijn ogen en moest ook lachen. “Die grap werd al oud toen we in het tweede jaar zaten Siri.” Hij zette grote puppyogen op. “Vergeef je het me?” Ik rolde nog een keer met mijn ogen. “Okee, voor deze keer. Maar als je ooit weer eens zoiets doet. Dan zit je diep in de problemen.” Hij knikte vrolijk en ging me voor de deur uit. Plots draaide hij zich om stond stil. Ik liep natuurlijk recht tegen hem aan. Het viel me plots op hoe dicht bij hij stond. Hij streek een haarlok van mijn gezicht vandaan. Ik voelde mijn wangen rood worden. “Leuke pyjama trouwens.” Ik herinnerde me plotseling dat ik nog steeds in mijn pyjama rondliep en trok mijn topje recht terwijl ik mijn wangen nog roder voelde worden. Ik liep hem snel voorbij.Ik hoorde hem zachtjes grinniken over mijn haast. Ik haastte me naar de slaapkamer die ik, Pam en Lily deelden en liet de deur achter me dicht vallen en zakte naar de grond.