Hogwarts Lost Secret

hoofdstuk 8

Destiny

Dit stukje speelt weer verder waar we gebleven waren in het verhaal.

De zomer liep ten einde en de kou sloeg in. Het Quidditch seizoen zou binnenkort weer beginnen en de team try-outs waren al bijna. Hoever het de plattegrond betrof, waar we nog niet veel verder. We hadden uren in de bibliotheek doorgebracht op zoek naar de perfecte spreuk.

Ondertussen was het tijd voor de try-outs. Remus en Peter zaten nog steeds in de bibliotheek, maar wij , Pam, Sirius, James en ik, stonden op het Quidditch veld te bibberen van de kou terwijl de coach van dit jaar een uitgebreide uitleg gaf over ‘Wat er van ons verwacht werd’. “Hé Wood! Schiet eens op wil je? We staan te bevriezen hier!” Riep Sirius hem toe. “Zeur niet Black. Wil je in het team of niet?” Ze schonken elkaar een geïrriteerde blik. “Oh kom op zeg! Groei op!” Zei ik gïrriteerd terwijl ik Sirius op zijn arm sloeg. Hij schonk me een boze blik en wreef over zijn arm. “Dat deed geen pijn!” Vertelde ik hem. Het was ijskoud en besloten die twee nog even ruzie te gaan maken. Gelukkig begonnen de try-outs nog geen vijf minuten later. Ik zat op mijn cleanswipe , ik had een oude bezemsteel maar hij deed het nog goed, en draaide mijn bat rond in mijn hand in een majorette beweging. Ik keek om hoog naar Pam die haar duimen omhoog deed toen ze me zag kijken. Ik keek naar beneden naar een paar tweedejaars die zeker wisten dat ze het team gingen halen maar nog niet eens normaal konden vliegen. Toen werden de Bludgers losgelaten en werd de Quaffle omhoog gegooit. Ook werd de Snitch bevrijd en het spel kon beginnen. Na een uur ploeteren in de kou mochten we vertrekken. “De team indeling hangt morgen op het bord.” Riep Wood ons na.

Terwijl we de Commenroom inkwamen werden we bijna gelijk aangevallen door Peter. “Remus heeft het gevonden.” Hij keek alsof hij het elk moment in zijn broek zou plassen van opwinding. We hoefden niet te vragen wat Remus gevonden had en we haastten ons naar de slaapkamer van de jongens. Ik plofte neer op het dichtstbijzijnde bed en de rest zocht ook een plaatsje. “En?” vroeg James. Als in antwoord draaide Remus het boek om dat hij had zitten lezen. En grootte glimlach verscheen op onze gezichten. We zouden de map gaan maken! Hij kwam er echt! Ik las de instructies, we moesten wachten tot het nacht werd om het uit te voeren.  Die nacht ontsnapte we de Commonroom onder James’ onzichtbaarheids mantel  en kwamen samen in de Astrologie Toren. Remus haalde een haalde een doodgewoon vel perkament tevoorschijn en keek ons aan. “WE MOETEN BIJNAMEN HEBBEN!” Schreeuwde James. “SSSSST!!” was ons antwoord. Hij had wel gelijk, bijnamen zouden wel leuk zijn.  “Sirius is Jigglypuff.” Giechelde ik. Iedereen staarde me aan en Pam rolde haar ogen. “Wat is een Jiggypoef?” vroeg Sirius verbaast wat me nog harder aan het lachen maakte. “Jigglypuff is een Pokémon, dat is iets van een muggle tekenserie. Jigglypuff is roze.” Zei ik alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Hij schonk me een kille blik en ik lachte nog meer. “Wat dacht je van Padfoot?” Vroeg James. “Waarom Padfoot?” antwoorde Sirius. “Sorry maat maar soms doe je me aan een hond denken.” Ik lachte nog harder. “Je gromt soms wel naar mensen.” Voegde Remi eraan toe. Siri dacht even na en besloot toen dat Padfoot best leuk klonk en stemde ermee in. Remi werd Moony omdat hij volle manen altijd heel mooi vond en James werd Prongs omdat hij altijd zo trots op zichzelf was. Peter werd Wormtail wat Pam en ik absoluut hilarisch vonden.  Nu was het mijn beurt en ik zag dat Sir… Uh, ik bedoel Padfoot op het punt stond iets te zeggen. “Jij houd je mond.” Sneerde ik op hetzelfde moment dat hij er “SNEEUWWITJE!” Doorheen riep. Ugh, Remus had hem sprookjes verteld. Geweldig. Niet. Ik staarde hem boos aan. “WAAROM SNEEUWITJE VAN ALLE SPROOKJES TER WERELD KOM JIJ MET SNEEUWWITJE!” Hij wist dat ik Sneeuwwitje niet leuk vond omdat ze zo dom was op een appel van een oude onbekende vrouw aan te nemen. “SSST” was het commentaar van de rest van de groep. “Je houdt wel heel erg van sneeuw, Des.” Zei Ja… Uh ik bedoel Prongs, voorzichtig. Het zal me wel even duren om daar gewend aan te raken.  “Zeg me alsjeblieft dat jullie dit niet serieus overwegen.” Vroeg ik wanhopig terwijl ik puppyogen opzette. “Wat dacht je van… Snowy?” vroeg Pam. “Oh dank je Pam je bent een redder in nood.” Zei ik dankbaar. Ze rolde haar ogen terwijl ze zachtjes ‘Ja, Ja,’ mompelde. “Pam wat word jouw naam?” Ze keek even bedenkelijk. “Pam.” Zei ze toen vastbesloten. We knikten. Remus legde het papier voor ons neer en haalde zijn toverstok tevoorschijn. Wij kopieërden hem en we richtten allemaal onze toverstokken op het perkament. Remus mompelde een spreuk te zacht voor ons om de woorden e verstaan. Plots werden we bijna verblind door een heel fel licht, we keken allemaal weg. Toen het licht doofde keken we naar de kaart. “I solomnly swear I’m up to no good.” Zei Remus terwijl hij met zijn toverstok een keer op het papier tikte. Toen ging de plattegrond open.

"Messrs. Moony, Wormtail, Pam, Padfoot, Snowy and Prongs
Purveyors of Aids to Magical Mischief-Makers
are proud to present
THE MARAUDER'S MAP"

Ik keek glimlachen op naar de rest. Het was ons gelukt.