Hogwarts Lost Secret

Hoofdstuk 30

Eric 

Eric liep zo snel als hij kon naar de toren van Gryffindor. Toen hij voor de dikke dame stond realiseerde hij zich pas dat hij het wachtwoord niet wist en dat het er heel raar uitzag dat een tweedejaars Ravenclaw met vuurrood haar voor de dikke dame stond. Hij had Pamela niet bij zich om hem te helpen. Nu pas bedacht hij hoe dom het eigenlijk van hem was geweest. Hoe moest hij dit ooit aanpakken?

Hij wist dat het hopeloos was maar toch pakte Eric zijn toverstaf om te proberen het portret te openen met een simpele spreuk. Terwijl hij met zijn hand in zijn zak zocht naar zijn toverstaf stootte hij tegen een stuk papier. Natuurlijk! De Marauders Map! Hier stonden alle geheime gangen in en er was er vast ook eentje naar de Toren van Gryffindor. De Marauders waren zelf Gryffindors geweest dus hadden ze vast en zeker alle hoekjes van de toren afgezocht naar geheime gangen.

Snel glipte hij langs alle leerlingen heen en zocht hij een rustig plekje bij een raam om daar de kaart te bestuderen. Zijn vingers volgde de lijnen van de gangen totdat hij eindelijk eentje had gevonden waarbij stond:

Doorgang naar Leerlingenkamer Gryffindor

‘Hebbes,’ Fluisterde hij zacht. Hij prente de weg in zijn hoofd en sloeg toen de kaart dicht. Net toen hij wou opstaan hoorde hij een bekende stem.

‘Hee moet jij niet naar de les Ravenclawtje?!’

Eric draaide zijn hoofd om en keek tot zijn grote schrik in de ogen van zijn oudere, hoewel nu even oude broer.

‘Joe?!’

‘Wat?’

‘Eh, niks. Ik eh…’ Joe was het spiegelbeeld van Eric en blijkbaar had hij dat ook door. Hij keek Eric aan alsof hij een geest was wat Eric hem niet kwalijk nam.

‘Jij…’ Joe’s mond hing open en hij wees met een trillende vinger naar Eric.

‘Je bent gek geworden!’ Riep Eric en hij rende zo snel als hij kon ervandoor. Joe was te verbaasd om achter hem aan te gaan. Eric hoopte dat zijn broer inderdaad dacht dat hij gek was geworden en dit voorval zou vergeten. Als hij dat niet deed werd hij in het echt gek.

Toen hij een hoekje omrende kwam hij bij de plek waar volgens de kaart de geheime ingang moest zijn. Er stond een waterspuwer voor een groot wandkleed maar het was onmogelijk om daar bij te komen omdat het standbeeld er voor stond. Eric keek even om zich heen om te zien of er niemand was en drukte toen op de neus van de waterspuwer. Deze schoof opzij en het wandkleed achter hem rolde omhoog om een kronkelige trap te onthullen. Eric sprong nog net op tijd naar binnen want de waterspuwer schoof al weer terug op zijn plek.

Hij liep de trap op en kwam bij een houten deur. Voorzichtig schoof hij hem open. Hij stond in een kledingkast en op dat moment viel er allemaal kleding op hem.

‘Oef!’ Eric duwde de deur van de kledingkast op maar trok die gelijk weer terug toen hij een grote geeuw hoorde en daarna voetstappen. Eric keek door het sleutelgat. De kledingkast bevond zich in de slaapkamer van de tweedejaars Gryffindor meisjes. Meer geluk had hij niet kunnen hebben. Het meisje dat op stond was onmiskenbaar Destiny, de zus van Pamela. Haar gezicht was precies hetzelfde als dat Pamela, alleen was Destiny’s haar een paar tinten donkerder en waren haar ogen blauw.

Destiny liep naar de badkamer en kwam er een paar minuten later weer uit. Ze liep richting de muur met kledingkasten. Een onbehagelijk gevoel bekroop Eric want Destiny liep recht op de kast af waar hij in zat.

‘Defigo’ Ademloos sprak Eric de spreuk uit en hij hoopte dat het werkte. Destiny’s hand ging naar de deurklink want het sleutelgat verduisterde.