Hogwarts Lost Secret

hoofdstuk 19

Eric

Regulus Black... Dat was altijd al een nare gast geweest, dacht Eric. Net als de meeste Blacks. Het was een rijke volbloed tovenaars familie, die duidelijk niet vies was van de Duistere Kunsten. Ze stonden erom bekend dat ze allemaal naar Slytherin gingen, totdat op een dag één van hen bij Gryffindor werd ingedeeld. Dit was een schandaal geweest voor de Blacks en ze hadden de jongen meteen verstoten. Het was acht jaar geleden toen dit gebeurde maar nog steeds kenden de meeste leerlingen het verhaal.

Kon het zijn, dat deze jongen, de broer van Regulus Black een Marauder was geweest? Hij was een Gryffindor... Snel ging Eric weer naar de Leerlingenkamer van Ravenclaw om daar nog wat navraag te doen. Hij vroeg aan de eerste de beste zevende jaars hoe de broer van Regulus Black heette, die ene die naar Gryffindor ging.

‘Iets van Simon of zo... Simon, Sid, Sirius... Sirius! Ja dat is het, hij heette Sirius Black. Ging twee jaar geleden van school af, zijn broer is een jaar jonger, maar moest een jaar over doen omdat hij niks uitvoerde. Maar waarom wil je dit weten?’ Vroeg het lange meisje, dat haar bruine haar over haar rechter schouder had hangen. Ze zwiepte het naar achteren met haar hand.

‘Niks, gewoon nieuwsgierig naar dat verhaal... Weet je misschien ook wie zijn vrienden waren?’

‘Als je hem wil stalken,’ zei het meisje met opgetrokken wenkbrauw, ‘zou ik maar opgeven, want het is nog steeds een Black, en een enorme pestkop volgens de geruchten.  Blijf maar uit zijn buurt. Maar omdat je het zo graag wil weten, zijn beste vriend was James, James Potter die weer met Lilly Evans had. Zelf had ‘ie wat met zo’n meisje van die tweeling, de Autumns. Maar die zijn midden in het derde jaarverdwenen. O ja, en hij was bevriend met die jongen met al die littekens, Remus nogwat die weer met de andere Autumn had. Ook liep altijd die Peter Pettigrew achter hem aan. Misschien kan je hem om wat tips vragen voor je stalk idee.’ En met deze woorden draaide ze zich om en liep ze weg. 

Eric had dit nooit kunnen onthouden, dus had hij alles snel in een notitieboekje opgeschreven dat hij altijd bij zich had. In zijn haast had hij een vlek op het perkament gemaakt. Hij liep naar de slaapkamers en ging op zijn hemelbed zitten. Hij pakte de kaart erbij en vergeleek.

Er waren zes Marauders, maar het meisje had zeven namen genoemd. Het viel bijna niet uit te sluiten dat beide Autumn meisjes bij de Marauders hadden gezeten. Dat waren waarschijnlijk Snowy en Pam omdat nogal meisjesachtige namen waren. Welke jongen vernoemde zich nou naar Sneeuwwitje? Pam kwam waarschijnlijk van Pamela.

‘Pamela Autumn...’ Mompelde hij en hij schreef de eerste naam neer op een nieuw stuk perkament uit zijn notitieboek. Opeens klonk er een geraas en hij rilde. Schichtig keek hij om zich heen en hij schrok zich te pletter. Voor hem, was zich een mini wervelwind aan het vormen. Rood en gouden bladeren vielen op de grond en werden mee getrokken door de wind.

‘Pamela Autumn... Pamela Autumn... Pamela Autumn...’ De stem van een meisje fluisterde en werd duizend keer weerkaats tegen de muren.

‘Pamela Autumn... Pamela Autumn...’ De stem werd sterker en luider en langzaam begon zich een figuur te vormen uit de wervelwind. Eerst alleen de vage contouren, maar het werd steeds duidelijker totdat er uiteindelijk de geest van een knap meisje met golvend roodbruin haar en hazelnootbruine ogen voor hem stond (of zweefde).

‘Mijn naam is Pamela Autumn.’

Met grote ogen keek Eric naar het meisje. Ze droeg het uniform van een Gryffindor, maar er zaten scheuren in en overal om haar heen vielen goud met rode bladeren.

‘Wie heeft mijn naam genoemd sinds al die jaren? Wie heeft mij herinnerd?’

‘Eh... Ik...’ Zei Eric en zijn stem klonk hoog en schril. Wat nou als deze geest boosaardig was en kwaad op hem omdat hij haar rust verstoord had?

Blijkbaar zag het meisje de angst in zijn ogen. ‘Wees niet bang. Ik zal je geen kwaad doen. Het enige wat ik wil weten is hoe het komt dat mijn naam, ondanks alle verboden, geboden, beloften, spreuken en bezweringen toch weer gevallen is?’

‘Ik... eh... Ik had deze kaart gevonden enne... Toen wou ik weten van wie hij was. Maar waarom is het zo bijzonder dat ik je herinner?’ Meteen wou Eric zichzelf wel voor zijn kop slaan. Misschien had hij de geest nu beledigd en ging ze weer weg! Maar ze ging niet weg en werd ook niet kwaad. Ze keek hem aan en bijna verloor hij zichzelf in de ogen die deden denken aan een mooie herfstdag.

‘Dat is een lang verhaal. Een verhaal waar eigenlijk nog nooit naar gevraagd is. Ik ben Pamela Autumn, gedoemd om voor eeuwig geest te blijven en dit is mijn verhaal...’

Hoi mensen, sorry maar het klopt niet helemaal met de jaren volgens mij. Ook heb ik geen flauw idee of Regulus Black inderdaad is blijven zitten, en of je sowieso op Zweinstein (Hogwarts) kan blijven zitten...