Remix a la nerd

47 Vayenne

Het is nu twee weken geleden dat ik het ziekenhuis uit mocht. Twee weken nadat mijn boosaardige tweelingzus me probeerde te vermoorden, en twee weken nadat mijn vriendje me gered heeft. 

God, wat klinken we nu als een soapserie. En dat terwijl het ons echte leven is. Jammer genoeg. 

Ik kan niet geloven dat dit is waar mijn leven op is uitgedraaid, eerlijk waar. Ik had verwacht dat ik gewoon een lekker rustig leventje zou krijgen, maar nee. 

Gelukkig is het nu wel een stuk rustiger. Een psychopathische tweelingzus kan ik gelukkig ook uit mijn hoofd zetten. Zij zit veilig en wel opgesloten in een gekkenhuis. 

'Wil je nog een film kijken of niet?' 

Nola staat in de deuropening van de woonkamer. Ik lach naar haar en knik, terwijl ik plek maak op de bank waar ik op zit. 

'Hmmm. Welke film zullen we eens kijken?' vroeg ik me af. Nola keek me met een grijns aan die alles al zei. 

'Wat dacht je van een hele oude maar goude, High school musical?' 

'We gaan ze gewoon alle drie kijken, deal?'  

'Deal. Ik haal wel een zak chips!' 

Nola verdween de keuken weer in terwijl ik mezelf omhoog werkte, iets wat enorm veel inspanningen koste, en naar de tv bewoog. High school musical was niet de enige film die ik uit mijn jeugd had gehouden. Mijn hele dvd kast stond bijna vol met mijn disney dvd's, series die ik nu keek en Harry Potter. 

De eerste dvd verdween in de dvd speler en ik nam de afstandbediening mee terug naar de bank. Nola kwam al aan met een zak chips, een chocoladereep en glazen met een fles casis. We waren veel vaker met zijn tweeën dan voorheen. Sam en Kate waren met hun ouders op vakantie gelijk nadat ze het nieuws hadden gehoord. Tamara had zichzelf op een reisje naar India getrakteerd en Ethan was met Metias op tournee. Zijn Totally black Tour was begonnen, en nu zaten ze daarvoor in Europa. 

Hij wilde niet gaan, maar ik had hem bevolen het wel te doen. Hij mocht zijn fans niet laten zitten, absoluut niet. 

Het introliedje begon en Nola kwam naast me op de bank zitten. 

~~~

Die avond had mijn vader besloten om ons twee te trakteren op eten. We mochten zelf uitkiezen, dus besloten we naar een sushi restaurant te gaan met zijn drieën. Het was voor het eerst dat ik echt ergens anders heen ging dan school nadat ik uit het ziekenhuis ben gekomen. Chayenne heeft, althans dat zeggen de doktoren, een trauma achter gelaten. Ik merk het ergens wel, aangezien ik steeds schichtig om me heen kijk. 

'Het komt goed, V.'

'Ik weet het Nola.' 

Ze glimlachte terwijl we het restaurant binnenkwamen. De rode lampen zorgden ervoor dat er een gloed op onze gezichten viel terwijl we naar een tafeltje liepen. Het bleek een buffet te zijn, dus gingen Nola en ik op pad om de lekkerste sushi te bemachtigen. 

'Jij bent Vayenne toch?' 

Ik draaide me om om een meisje te zien staan, ze glimlachte. 

'Ja, hoezo?' probeerde ik zo aardig mogelijk te zeggen. Ik had eerlijk gezegd even geen zin in fans, of in andere mensen die me herkenden. 

'Ik denk dat ik iets heb gevonden wat je graag zou willen weten. Het gaat over Ethan Black.' 

Het meisje haalde haar telefoon tevoorschijn en na even zoeken stak ze de foto naar me toe. 

Ethan. Met een brunette. Innig zoenend op een strand in Frankrijk. Ik slikte. 

Fuck. 

'Dankje,' zei ik tegen het meisje terwijl ik me omdraaide naar Nola. 

'No, je weet wat mijn lievelings eten is. Ik ga even een luchtje scheppen.' 

Ik verliet de rij om het restaurant uit te lopen. Mijn telefoon haalde ik uit mijn broekzak, waarna ik het o zo bekende nummer van Ethan intoetste. 

De telefoon ging een paar keer over. 

'Bonjour, met Vanessa?' 

'Kan ik Ethan even spreken.' 

'Een momentje.' 

Ik hoorde het meisje Ethan roepen. 

'Ja?' Ethans stem dit keer. 

'Dus je gaat op tour. Laat mij met vertrouwen achter en gaat dan achter mijn rug om met een brunette genaamd Vanessa?' 

'V-Vy?' stamelde hij. 

'Het is over Ethan, dat je dat maar weet.' 

'Ik kan het uitleggen!'

'Dat zeggen ze allemaal. En ik geloof dat Vanessa op je wacht.' 

Een aantal tranen liepen over mijn wangen terwijl ik wachtte tot hij iets ging zeggen. 

'Vanessa is niemand! Ze beteke-' 

Ik hing op. Het was over. Ethan Black kon de pot op. 

Ik zakte tegen de muur van het restaurant aan, op de koude stoep. Ik was er totaal niet op gekleed en had het dus al snel koud. 

'Wat doet zo 'n mooi meisje nou huilend op de stoep naast een buffetrestaurant?' hoorde ik een jongensstem zeggen. Ik keek op, merkte nu pas dat er tranen over mijn wangen liepen, en keek recht in de ogen van een lachende jongen met bruine krullen. 

'Kou lijden,' antwoordde ik met een kleine glimlach. 

'Kom, laat me je overeind helpen.' Hij stak zijn hand naar me uit, die ik aanpakte zodat hij me omhoog kon trekken. Iets waarbij ik even vergat dat ik niet zo heel erg lang geleden in het ziekenhuis had gelegen, en waardoor ik even pijn kreeg. Een scherpe pijn, die ervoor zorgde dat ik een teug lucht naar binnen zoog en mijn ogen dicht kneep. 

'Gaat het?' 

'Ja hoor. Ik heb last van een blessure.' 

'Ik ben Jack.' Hij stak weer zijn hand uit om de mijne te schudden. Ik pakte hem aan. 

'Vayenne.' 

'Ik denk dat ze op je aan het wachten zijn binnen.' 

Mijn hoofd draaide zich naar het raam, waar ik inderdaad mijn vader en Nola zag zitten.

'Waar ga jij heen dan?' 

'Ook naar binnen, mijn familie zit aan het tafeltje naast de jouwe.' 

Vayenne grinnikte en knikte. 

'Dan denk ik dat we maar eens naar binnen moeten gaan, Jack.' 

'Dat denk ik ook, Vayenne.' 

En zo liepen we samen naar binnen. Zij aan zij. Terwijl de rode lampen een gloed wierpen op onze gezichten, en onze families bezorgd vroegen wat er aan de hand was. 

Heyy. 

Plz. Don't kill me....... 

Hierna komt alleen de epiloog nog. SORRYYYYY XXX

Tot snel. 

Xxx Yara.