Remix a la nerd

34 Vayenne

Vayenne p.o.v. : 

Niet veel later zijn we weer thuis. Het was fijn om even buiten te zijn, zonder de rest. Maar, ik zou ze ook niet kunnen missen. We zitten allemaal aan de eettafel, en het is niet normaal druk. Iedereen is door elkaar heen aan het praten over van alles en nog wat. Sam staat in de keuken. Het is een verassing wat hij aan het koken is. Maar, we weten zeker dat het lekker wordt. Sam kookt fantastisch. 

'Hier zijn de noedels!' roept Sam vrolijk terwijl hij een grote pan noedels op de tafel zet. Er komt een klein wolkje stoom vanaf, omdat het nog zo heet is. En, het ruikt hemels. Alsof je echt in een Oosterse keuken bent beland. 

'Noedels, Sam? Ik had het kunnen weten. Dat is jou specialiteit.' zegt Tamara lachend. Sam glimlacht naar haar en schept voor iedereen wat noedels op. Al gauw zitten we er allemaal van te eten. 

'Mijn god, Sam. Dit is goddelijk! Ik kom hier vaker eten als jij kookt.' zegt Ethan naast me. Ik kijk hem beledigd aan. 

'Dus je komt hier alleen als Sam kookt?' vraag ik samen met mijn beledigde blik. 

'Inderdaad. Want voor wat ik heb gehoord en geproefd kan jij niet koken, schat.' zegt hij. Ik tuit mijn lippen en ga beledigd terug in mijn stoel zitten. 

'Vayenne, we moeten trouwens niet vergeten om aan Vy door te geven dat het voorprogramma voor haar concert geregeld is. Een meisje dat is doorgebroken op youtube.' zegt Nola dan plots tegen me. 

'Ik zal het wel aan haar doorgeven, aangezien jij vergeetachtiger kan zijn dan een visstick.' zeg ik met een glimlach. Nola kijkt me met een veel betekende blik aan. 

Wanneer iedereen zijn eten op heeft besluiten we om nog een stukje taart te nemen. Om de een of andere reden had Sam die ook gebakken. Het was een chocoladetaart met witte chocolade en melk chocolade. Ik heb geen idee waarom hij hem heeft gebakken, maar, het is hemels. Het ziet er ook prachtig uit, werkelijk waar geweldig. Hij heeft er witte chocoladekrullen op gemaakt, en een paar eetbare parels op gezet. Sam snijdt voor ons allen een stuk taart af en serveert het met een toefje slagroom. 

'Sam. Doe jij een kookopleiding?' vraagt Metias als hij een hapje van de taart heeft genomen. 

'Nog niet. Ik ga me inschrijven op een kookschool. Dat word dan uiteindelijk mijn vervolgopleiding.' legt Sam uit. We vonden het allemaal jammer, dat Sam iets anders ging doen dan wij. Hij zou waarschijnlijk ook uit het team van Vy, mijn team, gaan. We zouden hem missen, maar we zouden hem er ook niet van willen weerhouden om zijn droom te volgen. En hij houd al van jongs af aan van koken, dus gunnen we hem dit enorm. 

'Zeker doen. Dit is wat ik noem talent. Ik bedoel, die taart is gewoon hemels!' zegt Ethan met een glimlach. Ik mompel instemmend terwijl ik een stuk taart in mijn mond stop.

'Ik ga boven eens kijken of mijn mobiel nog heel is. Ik heb hem namelijk nogal hard de kamer door gegooid.' zeg ik. Iedereen knikt naar me en ik sta op, om vervolgens naar mijn kamer te lopen. Ik heb ook nog geen bericht van Anoniem ontvangen, bedenk ik me ineens.   Ach ja, laten we het hopen. Ik heb geen zin in het gezeur van die anonieme persoon. 

Als ik mijn telefoon op pak zie ik gelijk dat er een kleine barst in zit. 

Barst. Dat is niet goed. 

Ik ontgrendel hem, en ben blij om te zien dat hij het nog doet. Ik zie dat ik een berichtje heb van Anoniem. 

Het zal ook niet anders... 

Anoniem: Vayenne. Tik Tok. De tijd tikt door. Ik kom je breken, ik kom alles van je afpakken. Wees er maar op voorbereid dat je niemand meer over houdt.

Xxx Anoniem. 

Ik begin Anoniem nu echt een beetje irritant, maar tegelijkertijd heel eng, worden. Ze gaat alles van me afpakken, dat is duidelijk. Maar, hoe wilt ze dat doen. Gaat ze iedereen tegen me opzetten? Iedereen vermoorden? Wacht. 

Daar mag ik niet aan denken. 

Anoniem zal me toch niet zo haten dat hij of zij al mijn vrienden en vriendinnen gaat vermoorden. Of Ethan, of papa. Of Nola. 

Nee. Dat mag niet gebeuren. 

Ik kijk in de spiegel, en zie dat ik bleek ben. Mijn ogen zijn groot als schoteltjes en je ziet er duidelijk de angst in staan. 

Er word op de deur geklopt. 

'W-wie is daar?' vraag ik, terwijl ik de angst uit uit mijn stem probeer te verjagen. 

'Ik ben het. Ethan. Kan ik binnen komen?' vraagt de stem van Ethan vanachter de deur. 

'Ja hoor.' zeg ik, zo vrolijk mogelijk. De deurklink gaat omlaag, en Ethan komt binnen. 

'Ze zijn film aan het kijken, maar ik had daar niet zo 'n zin in. Wij hebben morgen die afspraak, dus moeten we fris zijn.' legt hij uit. Ik knik. 

'Ja, dat moeten we inderdaad.' zeg ik terwijl ik mijn telefoon onder mijn bed schuif. 

'Ik ga even douchen. Ik ben zo terug.' zeg ik tegen hem terwijl ik mijn spullen uit de kast haal. Ethan knikt, en ik loop naar de badkamer. 

Als ik terugkom ligt Ethan op mijn bed. Hij is in slaap gevallen. Ik grinnik en ga naast hem liggen. Al gauw gaan ook bij mij de lichten uit, en val ik in slaap. 

~~~ 

De volgende dag na school had ik afgesproken met Ethan bij de parkeerplaats. We zouden samen met Nola naar de afspraak rijden. Nola staat naast me, en is continu op haar telefoon aan het kijken of er veranderingen zijn in mijn programma. 

 Ik kijk over de parkeerplaats heen, of ik de auto van Ethan herken. Hij zou hier toch moeten zijn? Hij was een paar uur eerder uit, dus was hij eerst naar huis gegaan om van kleding te wisselen, en om zijn pruik op te bergen. 

Getoeter haalt me uit mijn gedachtes, en ik zie de bekende, zwarte auto van Ethan staan. Ik loop erheen. Nola volgt me op de voet. 

We stappen beide in, en de auto rijd weg.

Op naar de afspraak. 

A/n. Ik schaam me dat het zo lang duurde.... 

Zouden jullie misschien een kijkje willen nemen op een ander account van mij: 

Ara-sisters 

Daarop staat al een boek: Something Sweet. En ik zou het leuk vinden als jullie daarnaar zouden willen kijken! 

Meer spanning komt vanaf het concert sowieso. Dus, het spijt me voor deze uber saaie hoofdstukken. 

Xxx Yara