Remix a la nerd

43 Ethan

Ethan p.o.v:

Het was frustrerend om weer terug in de ruimte te zitten. Iedereen was bang, aangezien Vayenne daar alleen zat. Het was angstaanjagend. Niemand was bij haar. Hoe zou ze zich voelen? Was ze bang? Ze was alleen dat was zeker.

Alleen met haar zus nota bene. Haar zus!!! Anoniem. Chayenne. Ze was niet helemaal alleen. Maar wel met een psychopaat.

Een psychopaat genaamd Chayenne.

Iets wat ik wel ironisch vind klinken. Vayenne en Chayenne. Maar alsnog.

De laatste persoon die we voor mogelijk hadden gehouden. Ik wist niet eens dat ze een zus had. Maar aan Vayennes blik te zien wist ze het zelf ook niet. Haar ogen hadden vol ongeloof gestaan. Haar mond was een stukje open gezakt en haar wenkbrauwen waren omhoog geschoten. Vayenne wist net zo min als wij dat ze een zus had. Ze wist het misschien nog minder dan ons. Het was nog raarder voor haar om te zien dat iemand zo op haar lijkt. Als twee druppels water.

Om te weten te komen dat ze een zus heeft. Een tweelingzus die sprekend op haar lijkt en haar verafschuwt.

Het moet verschrikkelijk en moeilijk zijn geweest voor haar.

Nola is al de hele tijd rondjes aan het lopen. IJsberend door de ruimte. Ze is nerveus. Heel

'Wat als Chayenne doorslaat, straks doet ze Vayenne iets aan!' roept ze paniekerig. Degene bij onze deur is Xander. Hij staat naar ons te kijken met een spijtige blik in zijn ogen. Nola blijft nog even doorlopen als ze zich naar hem draait en hem woedend aan staart.

'Dit is gewoon allemaal jou schuld! Besef je je dat!? Verrader!' roept ze boos. Als ze in een cartoon had gezeten, dan had ze nu vuurhaar gehad en was er stoom uit haar oren gekomen. Xander slikte, keek ons allen een andere keer aan en sloot toen de deur.

'Ik had geen andere keuze. Ze dreigde om Kate iets aan te doen,' fluistert hij. Kate kijkt hem vol ongeloof aan. Hij glimlacht naar haar, en ik merk dat zijn handen trillen. Hij wilde echt dat Kate niks overkwam. Ik geloof zo dat hij zijn eigen leven daarvoor zou geven. Of dat van een ander.

'Waarom geloof ik je niet,' briest Sam dan terwijl hij vanuit de hoek waar hij in zit boos naar hem staart. Niemand gelooft Xander. Niemand, behalve ik. Ik weet hoe ze je in kan palmen, ik ben er zelf ook den dupe van geweest.

'Ik geloof hem wel. Ik weet hoe ze kan zijn. Hoe ze je kan inpalmen. Als hij echt van Kate houd, dan snap ik waarom hij het heeft gedaan. Ik zou ook mensen verraden voor mensen van wie ik houd,' neem ik het voor hem op. Kate staat langzaam op, loopt naar Xander en geeft hem een knuffel terwijl ze zich huilend in zijn shirt duwt. Xander legt zijn handen om haar heen en legt zijn hoofd op het hare.

'Shhhhh Kate. Het komt allemaal wel goed,' fluistert hij naar haar. 'Het komt allemaal goed.'

Dan richt hij zich op ons.

'We moeten Vayenne redden. Jullie moeten hier allemaal weg. Ik weet niet waar Chayenne toe in staat is,' Xander kijkt ons allemaal even kort aan. We knikken. 

'Maar jij bent de enige die ons hier weg kan krijgen, Xander. Ben je bereid om ons te helpen?' vraagt Nola, nog altijd achterdochtig. Xander kijkt haar aan. De blik in zijn ogen zegt alles eigenlijk al. Maar toch spreekt hij de twee woorden uit om dat te bevestigen.

'Ja, altijd.' 

~~~ 

Na amper vijf minuten was ons ontsnappingsplan af. Tamara zou weg rennen, Xander zou haar achterna gaan zodat wij naar de deur konden komen. Ik moest naar Vayenne toe nadat Xander Chayenne gewaarschuwd had. 

Waarschijnlijk zou het niet lukken. We hadden zo weinig kans. Chayenne had genoeg bewakers en hulpjes. We zouden waarschijnlijk dood gaan.

Maar, niet geschoten is altijd mis.

En bovendien,het was de enige kans die we niet hadden. En als één van ons zou kunnen ontsnappen, dan zou diegene de politie kunnen bellen. We zouden gered worden. Ik wist het zeker. Het was onze enige kans, en het zou lukken.

Tamara was net weg gerend. Ze had de telefoon van Xander gekregen. Zodra ze uit het zicht was zou ze de politie bellen. We hebben Tamara gestuurd om te rennen, omdat zij degene is die op hardlopen zit. Deel één van het plan was van start gegaan. De rest van ons was verschrikkelijk zenuwachtig.

'Oké. Wacht vijftien seconden nadat ik Chayenne heb gewaarschuwd. Ga dan zo snel mogelijk weg. Ethan, jij gaat naar Vayenne. Red haar.'

Iedereen knikt naar Xander. Dit gedeelte van het plan was het belangrijkst. Xander rende onze deur uit. We hoorden zijn stem een paar meter verderop. Bij de deur van Chayenne. Waar Chayenne Vayenne gevangen hield. Waar mijn meisje was.

'Chayenne! Ze zijn ontsnapt!'

Vijftien seconden. Vijftien seconden die leken te duren als een uur. En toen begonnen we te rennen. Chayenne en Xander waren Tamara al achter na gerend, dus wij hadden vrij baan. De rest renden door naar de uitgang terwijl ik naar Vayenne rende.

Ik hapte naar adem toen ik de kamer binnen kwam. Het was een ravage. De stoelen lagen op de grond, er lag bloed en een mes.

Maar het ergste. Het ergste was erger dan een nachtmerrie.

Vayenne lag levenloos op de grond. Ze ademde nog wel, piepend en moeilijk. Haar hals bloedde. Ik rende zo snel als ik kon naar haar toe en nam haar op schoot.

'Vy. Bij mij blijven. Niet weg gaan,' fluister ik zachtjes. 'Niet dood gaan.'

Ik merkte hoe mager ze was. Ik had nog wel te eten gekregen van Chayenne. In aparte ruimtes. Ik vraag me af of Vayenne ook eten kreeg. Maar, ik denk van niet. Chayenne wilde Vayenne dood hebben.

'We zijn veilig,' fluister ik terwijl ik haar zachtjes heen en weer wieg en de wond dicht probeer te houden. 'Je moet gewoon nog even volhouden.'

'Wat schattig. Nou, jullie plannetje is mislukt. En nu zullen jullie er allemaal voor boeten!'

Shit.

Chayenne is terug.

A/n

MY GAWD DAAR ZIJN WE WEER..

SORRY

WATTPAD IS GEBLOKKEERD OP MIJN LAPTOP DUS IK KAN HELEMAAL NIKS MEER. *huilt zachtjes*

Ik heb nu de laptop van mijn broertje even geleend. Alleen sorry dat het zo lang duurde.

Xx Yara