Remix a la nerd

16 Ethan

Ethan p.o.v. 

Als ik buiten het gebouw ben pak ik mijn mobiel en toets ik het nummer van Vayenne in. 

'Hallo met Vayenne.' zegt ze vrolijk. 

'Hallo Prinses.' zeg ik. Ik hoor Vayenne grinniken aan de andere kant van de lijn. 

'Sinds wanneer noem je me prinses en tot wanneer ga je me prinses noemen?' vraagt ze met een kleine lach op het einde. 

'Ik noem je sinds vandaag prinses, en ik ga pas stoppen als je mijn Koningin wordt natuurlijk.' zeg ik. Metias kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan en lacht zachtjes. Ik steek mijn tong naar hem uit. 

'Ja ja, ik snap het al. Waarom belde je?' vraagt ze aan me. 

'Fotoshoot. Morgen, drie uur in de middag.' is mijn simpele antwoord. 

'Vertel me maar waar ik moet zijn.' zucht Vayenne. Ik snap het wel. Ze is het niet gewend om fotoshoots te doen, of ook maar bekend te zijn. Waarschijnlijk komen na de fotoshoot, de intervieuws, de oneindige stroom fans, haters en paparazzi. 

Ik wou dat het anders was geweest. Maar, je kan niet alles hebben. Ik had Vayenne ook nooit ontmoet als ik niet bekend was geweest, want dan had ik nooit op een normale school moeten zitten om even onder te duiken van het sterrenleven. Het is ergens wel fijn, om even geen paparazzi achter je aan te hebben, om vrij te zijn. 

Het voelt alsof je gevangen bent in een glazen kooi. Anderen kijken naar je, maken foto' s van je en vinden het leuk wat je doet. Maar jij zelf bent nooit echt vrij. 

Als een dierentuin dier. Je kan niks doen zonder dat iemand het door heeft. 

'Je moet, als ik het goed heb, naar de fotostudio genaamd Picture Perfect. Zie ik je daar?' vraag ik aan haar. 

'Jazeker, moet ik iets bijzonders meenemen, mijn halve garderobe of iets?' ze maakt een grapje, dat weet ik. Maar toch is het ergens wel ironisch. Sommige mensen doen dat ook echt. 

'Nee, ze hebben daar kleding voor ons. Mijn persoonlijke stylisten komen ons helpen. Ik moet hangen, hou van je.' zeg ik. 

'Hou ook van jou, tot morgen.' zegt ze waarna ik ophang. Dan barst Metias in lachen uit. 

'Waar sloeg dat op. Prinses, tot je mijn koningin word? Gast.' lacht hij. Ik krijg het gevoel dat hij aan het stikken is, want hij loopt helemaal rood aan. 

'Gaat alles wel goed man? Dat jij Nola nou nog niet je "prinses" noemt verbaast me, je begint helemaal te stamelen wanneer je haar ziet en je word rood als we over haar praten.' chanteer ik hem. Metias kijkt me met een dodelijke blik aan. 

'Je zegt geen woord. Ik vermoord je persoonlijk, Ethan Black.' sist hij. 

'Rustig tijger. Ik wist niet dat je kwaad werd.' grinnik ik terwijl ik mijn auto open en erin stap. Met een geërgerde zucht stapt Metias naast me in. 

'Ik snap niet dat ik het nog uit kan houden met jou. Je bent onuitstaanbaar.' gromt hij haast. Ik zet mijn auto aan en scheur de weg op. Metias kan alleen maar mokkend voor zich uit staren. 

'Maar serieus, jij en Nola, hoe zit dat nou?' vraag ik nieuwsgierig. 

'Nou, ik denk dat ik haar leuk vind maar ze is zo onvoorspelbaar en mooi en ik weet niet wat ik ermee aan moet. Ik ben om haar gaan geven denk ik, ergens diep van binnen.' mompelt hij. 

'Dan zeg ik maar een ding, vraag haar mee uit.' antwoord ik. 

'Ja, maar ik weet niet hoe jij het doet, Ethan Black. Jij veroverd elk meisje simpel. Vayenne is daar nou niet bepaald een uitzondering van.' mompelt hij. 

'Maar Vayenne is wel het eerste en enige meisje wat ik ooit echt leuk heb gevonden en waar ik een werkelijke toekomst mee zie.' antwoord ik. 

'Ja, ik denk dat ik Nola wel zal vragen. Ooit. Maar dan wel goed, op een leuke manier. Echt origineel.' zegt hij waarna hij een denk blik in zijn ogen krijgt. 

Die is even onbereikbaar. 

Ik parkeer de auto voor mijn huis en stap uit. Metias doet dit nog een beetje afwezig. Ik open de deur en word gelijk omvergeduwd door mijn hond. De rakker. 

'Wil jij naar buiten jongen. Ga maar even met Metias lopen. Hij kan het ook wel gebruiken.' zeg ik terwijl ik op mijn hurken ga zitten en hem over zijn hoofd aai. Hij keft vrolijk. Metias gebaart dat mijn hond moet komen, zodat ik zelf naar binnen kan lopen. Ik trek mijn pruik af en doe mijn lenzen uit waarna ik een glas water pak. Als ik aan de tafel ga zitten valt me de perfect witte brief met rood kaarsvet op. 

Hoe komt die daar nu? De post ligt normaal gewoon bij de voordeur. Naja, mijn moeder zal hem hier wel heen hebben gebracht. 

Nieuwsgierig trek ik het rode kaarsvet kapot en maak ik de envelop open. Een simpel, wit blaadje komt eruit tevoorschijn. Ik draai het om en zie dat er met een blok letter type een paar dingen op getypt staan. Ik haal mijn schouders op en mijn ogen vliegen over de regels. 

Hallo Ethan Black. 

Ja, ik weet wie je bent. En dat je met Vy samen werkt. 

Maar jij weet niet wie Vy is, heb ik gelijk? 

Ik kan je meer over haar vertellen, als je wilt. 

Maar ik zou je vriendinnetje ook maar eens over haar vragen. 

Weet je wel echt zeker dat Vayenne is wie ze zegt dat ze is? 

Misschien is ze wel degene die de foto's heeft gestuurd naar de pers, of gebruikt ze je! 

Laat je niet voor de gek houden, Ethan Black. 

Ik hou je op de hoogte, als je je vriendinnetje ook om info gaat vragen. 

Met vriendelijke groetjes, 

Anoniem. 

Anoniem... Nee. Geen anoniem. Ik wil geen anoniem in mijn leven. 

Ik heb het al zwaar genoeg. 

Maar dingen te weten komen over Vy! En het enige wat ik hoef te doen is dingen aan Vayenne te vragen, dat kan ik wel doen. 

Met een twijfelend gevoel loop ik naar de bank en zet ik de tv aan. 
De brief brandend in mijn broekzak. 

A/N 

MENSEN IK HAD EEN IDEE ALLEEN MOETEN JULLIE ZEGGEN OF HET LEUK IS OF NIEETTT. 

Dus, als ik nou eens een verhaal maak over onze lieve Nola en Metias. Hun leven als Personal Assistant, hun liefdesleven en blablablabla verder drama poef BAM 

Wat zeggen jullie ervan? 

Ik hoor graag jullie mening! 

Xxx Yara!