Remix a la nerd

23 Vayenne

Vayenne p.o.v.

Ik zat star voor me uit te kijken. Op mijn balkon, kijkend naar de zonsondergang. Hoelang ik hier nu al zit? Geen idee. Het enige wat ik weet is dat Nola net thuis kwam, en me bezorgt had gevraagd wat er aan de hand was. Tamara of Kate zal haar gebeld moeten hebben. Dat kan niet anders. Ik had gezwegen, maar nu voelde ik me schuldig. Heel erg schuldig. Ik besloot dus ook om op te staan, mijn spieren uit te rekken en naar binnen te lopen. Iedereen zat beneden, op mijn vader na. Mijn vader was een vriend aan het bezoeken, en hij zou waarschijnlijk de hele avond weg blijven. Misschien dat hij morgen weer terug was, maar de kans was groot dat hij dan ook nog de hele dag daar bleef om te racen, muziek te maken of andere dingen te doen.

'Hoi.' zei ik zachtjes. De vier hoofden van mijn vrienden draaiden om in mijn richting en Nola stond gelijk op.

'Ik vermoord hem, werkelijk waar. Waar is hij en wat heeft hij gedaan?!' zei ze boos. Vanbinnen moest ik lachen omdat ze zo bezorgt was om me, maar ik voelde me toch te slecht om het echt te doen.

'No, rustig. Niemand hoeft vermoord te worden. Het is deels mijn eigen schuld. En ook van dat stomme tijdschrift.' fluister ik. Nola's blik verzacht een beetje, maar ik zie aan haar dat ze nog steeds boos is.

'Kom hier.' zegt Nola zacht waarna ik in een groepsknuffel beland.

'Het spijt me dat ik je net heb laten zitten, Nola.' fluister ik.

'Geeft niks, ik snap dat je even wat tijd voor jezelf nodig had.' antwoord ze.

'Zullen we de film maar opnieuw afspelen, aangezien we weten dat Vayenne hem ook wilt zien?' stelt Sam voor. Ik knik vrolijk, als ik merk dat ze een of andere superheldenfilm aan het kijken zien. Actiefilms zijn echt mijn ding. Superhelden, actie en alles.

Sam start de film weer op en niet veel later zitten we allemaal op de bank met allerlei chips en drinken. Kate zit alleen met een klein lachje op haar gezicht op haar telefoon.

~~~

We zijn allemaal rond een uur in slaap gevallen op de bank, en ik ben nu als eerste wakker. Gelukkig maar dat het zaterdag is, anders hadden we nu echt een probleem gehad. We hadden nog zo 'n twee films gekeken na de eerste. Ik loop rustig naar de keuken, waar ik een kommetje met muesli en yoghurt vul en op het aanrecht ga zitten. Rustig eet ik mijn ontbijt, terwijl ik opzoek ben naar mijn telefoon. Ik weet toch zeker dat ik hem hier ergens had neergelegd.

Als ik mijn ontbijt op heb heb ik dan ook eindelijk mijn telefoon gevonden. Ik ontgrendel hem en zie dat ik een paar gemiste oproepen heb van Ethan, en een paar berichten van een onbekend nummer. Met trillende handen open ik de berichtjes van het onbekende nummer, om tot de ontdekking te komen dat de berichtjes gisterenavond om 11 uur verstuurd zijn.
Dezelfde tijd dat Kate op haar telefoon zat...
Ik schud de gedachte van me af. Het kan Kate onmogelijk zijn. Daarvoor ken ik haar te lang.
De berichten waren kort. Het waren er vier in totaal. 

Vayenne. Ik heb een manier gevonden om je van binnen uit te breken.

Aangezien hij jou van binnenuit breekt.

Ik krijg Ethan in mijn macht, en ik ga ervoor zorgen dat hij je haat, dat hij je gaat verafschuwen en dat hij van je walgt.

Xxx Anoniem.

Ik trilde nog erger dan ik al deed. Anoniem ging Ethan erbij betrekken, hij mocht niet betrokken raken bij iets waar alleen ik betrokken zou moeten zijn.
Toen de deur open ging gooide ik dan ook met het eerste ding wat ik kon vinden: een open blikje casis van gisterenavond. De persoon im de deuropening vloekte en keek me toen aan. Dat was dus ook hoe ik tot de ontdekking kwam dat ik het blikje tegen Sam had aangegooid. Zijn haar zat nu onder de paarsige vloeistof en zelfs zijn pyjamashirt zat onder. Geschrokken sloeg ik een hand voor mijn mond. Ik legde mijn telefoon op het aanrecht en zocht naar een handdoek, terwijl Sam nog steeds aan het vloeken was. Eindelijk had ik dan een handdoek gevonden en liep ik naar Sam. Kate stond al lachend naast hem en maakte een foto. Ik verstarde. Het idee dat Kate best eens Anoniem kon zijn spookte door mijn hoofd. 

'Kate, lief zusje van me. Wil je een knuffel?' Vroeg Sam met een duister lachje waarna hij Kate half dood knuffelde. Toen Sam haar losliet zat ook zei onder de paarsige casis. Ze keek hem woest aan. 

'Vayenne, mag ik je even vragen waarom je een blikje casis naar mijn hoofd wierp?' vroeg hij daarna aan mij. 

'Ik schrok van je.' antwoordde ik met een klein lachje. Een lachje dat nep was. Want vanbinnen, kon ik wel huilen. 

'Goede reden. Het blikje was zeker het eerste wat je kon vinden.' lacht hij daarna. Ik knik. 

'Perfect perfect. Maar ik ga even douchen, aangezien ik dadelijk een afspraak heb en ik me niet kan vertonen als ik onder de casis zit. Ik zie jullie later nog wel.' zegt Sam. Kate knikt en volgt zijn voorbeeld. 

Mijn hart klopt eindelijk weer een beetje op een normaal tempo. Ik pak mijn telefoon erbij en tik trillend een berichtje naar Anoniem. 

Anoniem. 

Laat Ethan erbuiten. 

Hij heeft je niks misdaan. 

En ook al weet ik niet wat ik je wel misdaan heb. Maar laat Ethan erbuiten.

Vayenne. 

De gehele keuken was leeg. Iedereen had zijn eigen telefoon met zich mee, of was nog aan het slapen. Ik zette zelf mijn bakje in de vaatwasser, pakte een glas water en draaide me naar het raam. Een geluid deed me omkijken. Ik zette mijn glas neer en liep naar mijn telefoon, die rood knipperde. 

Een berichtje. 

Ik nam diep adem en opende het berichtje. Dat als een mes door me heen stak. 

Vayenne. 

Ik laat Ethan hier mooi niet buiten. Alles om jou te kwetsen, te breken, kapot te maken. 

En wat jij mij hebt misdaan? 

Je bent geboren, en je ademt nog steeds. 

Xxx Anoniem. 

A/n. 

HAAAIII 

Oké. Ik ben proudd! IK STA NOG STEEDS OP 1!!!!!!!!! 

En ik heb bijna 40k. 
LIKE WHUT! 

En nog maar 290 reacties ofzo en ik heb 1k reacties. 

ARE YOU PEOPLE CRAZY! 

Ik hou echt van jullie. Dankjulliewel! Jullie weten niet hoe superblij jullie mij maken hiermee <3 

Xxx Yara