Remix a la nerd

19 Vayenne

Vayenne p.o.v

'Verdomme Ethan! Ik ben Vy!' schreeuw ik naar hem. Eerst dringt het tot ons beide niet door wat ik zo net gezegd heb, maar dan besef ik het ineens. 

Al die tijd van anoniem zijn, mijn identiteit verschuilen. Ze zijn in stof opgegaan, en toen opgezogen door een stofzuiger. 

Ethan staart me verbijstert aan terwijl ik tegen het aanrecht neerzak en mijn hoofd in mijn knieën leg. Dit is onmogelijk. Dit kan niet. 

Dit heb ik niet gezegd. Dit heb ik net niet gezegd. Dit is onmogelijk. Nee. Nee. Nee. 

'Vayenne.' fluistert Ethan terwijl hij naast me gaat zitten en zijn armen om me heen slaat. 

'Je snapt het niet Ethan.' fluister ik, de tranen stromen in een rap tempo over mijn wangen. 

'Dat hoeft ook niet, ik snap het voor een deel.' zegt hij. 

'Niet huilen.' vervolgt hij terwijl hij zachtjes mijn wangen droog veegt. 

'Sorry Ethan. Maar ik kan het echt niet afzeggen. Ik moet daar zijn, omdat ik. Omdat ik.' begin ik haperend. De brok in mijn keel die ik altijd voel als ik het over Vy ga hebben, is er nog steeds. Het is een natuurlijk instinct. Zodat ik anoniem zou blijven.  

'Omdat je Vy bent. Ik snap het. Ik zeg het wel af, en dan kom ik naar jou kijken. Zoals een echt vriendje hoort te doen.' troost hij me. 

'Nee. Je hebt het die Georgia beloofd.' zeg ik terwijl ik in zijn blauwe ogen kijk. 

'Ik durf te wedden dat ze haar feestje wel een weekje wilt verzetten voor mij.' zegt hij. 

'Weet je het zeker. Ik bedoel. Het is maar een concert.' breng ik ertegen in. 

'Nee nee. Het is je eerste concert. En daar moet ik bij zijn.' zegt hij. Ik glimlach en laat mijn hoofd op zijn schouder vallen. 

'Ik verdien jou helemaal niet.' murmel ik. 

'Jawel Vayenne. Ik verdien jou juist niet.' zegt hij streng terwijl hij mijn kin vastpakt. 

'Ja ja, zullen we maar gaan opruimen en gaan slapen. Morgen moeten we gewoon naar school.' opper ik. Ethan knikt en staat op. Hij haalt een bezem met een veger en blik tevoorschijn, terwijl ik op het knopje van de radio klik. Een leuk liedje begint te spelen en ik maak dansende bewegingen als ik met de bezem de stukjes glas op een hoopje veeg. Ethan veegt alles op en pakt mijn heupen vast. Hij draait me rond en we staan weer neus aan neus. Tot het liedje verandert naar Salsa. 

Iets dat we dus kennelijk beide niet kunnen weerstaan, waardoor we samen een Salsa dans aan het doen zijn. Pas na het liedje hebben we door dat Metias en Nola in de deuropening staan te kijken. Metias heeft een telefoon in zijn handen, en heeft het dus waarschijnlijk gefilmd. 

'Als je het ook maar waagt om dat op internet te zetten.' sist Ethan. 

'Te laat lieve Blackster van me.' zegt Metias zoetjes. Ik begin te lachen om het gezicht van Ethan. 

'Rustig maar. We zijn toch superdedupercool als we salsa dansen. En heb ik iets gemist tussen jullie twee.' vraagt ze met een wenkbrauw opgetrokken aan Nola en Metias. Nola bloost lichtjes, en Metias begint te stamelen. 

'Nee. We gingen alleen nog even wat dingetjes overleggen.' besluit Nola uiteindelijk te zeggen. 

'Ja ja, helemaal prima. Als jullie daar gelukkig van worden.' lacht Ethan. En daardoor gooit Metias een tijdschrift naar zijn hoofd. 

Waar heeft hij die ineens vandaan gehaald? 

Naja, intussen is Ethan het tijdschrift aan het lezen, en ben ik diep in gesprek met Nola en Metias. Ik vind ze eigenlijk wel schattig samen. Nu ik het zo bekijk. 

Ze zijn perfect samen. 

'Vayenne, kom je. We moeten maar eens gaan slapen. Het is al laat.' zegt Ethan met een kleine glimlach. 

'Ja is goed.' zeg ik waarna ik me richt op Metias en Nola. 

'Ik moet gaan. Tot morgen.' zeg ik. Ethan is zo te zien al naar boven verdwenen, dus volg ik hem door stilletjes de trap op te lopen. Hij zit op het bed en heeft de dekens al over zich heen geslagen. Ik kruip naast hem en kijk hem aan. 

'Ethan. Wat ik net heb gezegd, dat verandert toch niks tussen ons?' vraag ik zacht. 

'Helemaal niks. Ik weet hoe het is om een superster te zijn, en ik snap dat je dat niet wilt.' zegt hij. Ik zucht opgelucht. 

'Je zou het me niet verteld hebben, hé?' vraagt hij dan aan me. 

'Nee. Ik vond het wel prima dat niemand wist dat ik Vy was.' fluister ik. Ethan knikt begrijpelijk. 

'Kom hier. We moeten gaan slapen. Die fotoshoot was het me wel weer voor vandaag.' zegt hij. Ik ga tegen hem aan liggen en sluit mijn ogen. 

'Ik hou nog steeds evenveel van je als hiervoor prinses.' fluistert hij nog net voordat ik in slaap val door het ritme van zijn hart. 

De volgende morgen wordt ik wakker door een wekker. Versuft sla ik naast me. 

Mis. Dat stomme rot ding gaat gewoon door. Geërgerd kom ik overeind, kruip ik over Ethan heen en sla ik naar de wekker. Ethan kreunt iets wat verdacht veel op vloeken lijkt, draait zich om, waardoor ik bijna omval, en slaat de wekker uit. 

'Jesus mina. Waarom ga je ineens half over me heen liggen en plet je me bijna.' mompelt hij met een ochtendstem. 

'Omdat die vervloekte wekker van jou niet uit wilde.' antwoord ik. 

'Dat is een hele logische reden. Kom, we gaan ontbijten.' zegt hij terwijl hij opstaat. Ik volg zijn voorbeeld. Mijn voeten raken de koude vloer en snel loop ik naar beneden. 

'Heb ik gisteren heel toevallig iets tegen je gezegd wat ik echt niet had willen zeggen?' vraag ik, hopend dat het dan toch een droom was. 

'Ja. Je hoopte dat het een droom was, is het niet?' vraagt hij aan me. Ik knik. Ethan geeft me een kus op mijn voorhoofd. 

'Dat is het niet, Vayenne. En ik zal het geheim houden. Dat moet je weten, oké?' vraagt hij. 

'Oké. Beloof je het?' vraag ik. 

'Ik beloof het. Ik zweer het op alles wat ik heb.' zegt hij. Een warm gevoel verspreidt zich door mijn lichaam. 

Wetend dat hij het meent, en dat ik hem vertrouw. 

A/N. 

Ik heb echt al superlang twee vragen voor jullie en ik vergeet het steeds te vragen XD 

1. Vinden jullie het heel erg als ik muziek ga gebruiken die al bestaat, want ik ben niet zo 'n muziek bedenker XD 

2. Hoe denken jullie eigenlijk dat ik eruit zie? En willen jullie dat eigenlijk wel weten. (MIJN VRIENDINNEN MOGEN HIER NIET ANTWOORDEN WANT DIE KENNEN MIj XD) Of willen jullie dat ik juist anoniem je weet niet hoe ik eruit zie blijf (een beetje zoals Vy, alleen weten jullie mijn naam wel XD) 

En ja, ik kon het weer niet laten om in minder dan 24 uur twee hoofdstukken te plaatsen. 

HET IS OOK GEWOON ZO HEFTIG EN MIJN HOOFD BARST VAN DE IDEEËN VOOR AL MIJN BOEKEN EN GEOKWDJHEOJNFKJN IK WORD GEK. 

Oke calm down. 

Xxx Yara