Hope

Hoofdstuk 6

POV Hope
Ik stak het mes in een van de schouderbladen van een wolf, en trok hem van mijn beta af. Hij hapte gemeen naar me, en ik ontweek het op een haar na. Ik trok mijn mes terug en stak hem nog een keer, in zijn andere schouderblad. De wolf kromp ineen van de pijn, maar zette toch door. Hij sprong tegen me aan, en wierp me op de grond. Hij gromde gevaarlijk dreigend en even dacht ik dat het voorbij was. Maar plots verdween de wolf uit mijn gezichtsveld en zag ik Alex me triomfantelijk aankijken in wolf vorm. Daarna verdween hij weer het strijdgewoel in. Ik draaide me om en zag mijn Beta druk in gevecht met een andere wolf, die sterk naar beta rook. Beta in gevecht met Beta. Hoe origineel grinnikte Daya in mijn hoofd, en ik grinnikte binnenmonds mee. Met grote ogen zag ik dat de andere wolf plotseling mijn Beta tegen een boom aan slingerde, waarna hij bewusteloos bleef liggen. 'Dat ga ik je betaald zetten' gromde ik, en ik sprong op hem af.

Ik stak hem met mijn zilveren mes, en veranderde in Daya. Grommend viel ik hem aan, en het was duidelijk dat deze Beta niet had verwacht dat ik zo sterk zou zijn. Ik ramde tegen hem aan en hij vloog een eindje door de lucht. Ik zag een verbaasde blik in zijn ogen, vermengd met bewondering, nieuwsgierigheid en woede. Heel apart. Mijn fel blauwe ogen keken recht in die van hem toen ik hem grommend aankeek, en hem weer aanviel. Ik werd tegen de grond gegooid, en hij sprong bovenop me. Met veel moeite wurmde ik me onder hem vandaan, en beet ik hem hard in zijn poot. Hij piepte even en trok zijn poot terug. Dat was het moment waarop ik op zijn rug sprong. Helaas voor mij had deze stomme Beta het door, en ontweek hij me. Woedend keek ik hem aan, en even besefte ik niet wat ik deed. Het ene moment stonden we grommend tegenover elkaar, het volgende moment lag hij bewusteloos tegen een boom aan. Pay back time! Riep Daya enthousiast. Mijn eigen Beta was net bijgekomen merkte ik, en ik snelde naar hem toe. 'Gaat het? Je bent bewusteloos geweest' Linkte ik hem. Hij knikte 'ja... het gaat... Ga verder waar je mee bezig was, vijandige wolven uitschakelen' Linkte hij terug. Ik knikte, en schoot een vrouw te hulp die tegenover drie wolven stond. Waarom is het soms zo oneerlijk, zo'n gevecht? Ik beet een van de wolven in zijn schouder en na een paar krabben en beten had ik er twee weggejaagd. De vrouw kon zelf de laatste wel aan, en snel rende ik verder. Ik moest en zou de Alpha vinden.

Tijdens mijn zoektocht sprong er een wolf op me, en samen rolden we over de grond tot we tegen een boom aanbotsten en tot stilstand kwamen. Ik snoof even de geur op van de wolf, en besefte dat hij licht naar Alpha rook. Zou hij de broer zijn van Alpha Zacharias? Veel tijd om na te denken had ik niet, want deze mallotige idioot beet me hard in mijn schouder, waardoor er een pijnlijke jank ontsnapte uit mijn bek. Ik duwde hem met veel moeite van me af, en we begonnen om elkaar heen te cirkelen. Oke Hope, als je een Beta aankan, kan je de broer van Alpha ook wel aan. Ik zette als eerste een aanval in, en haalde uit met mijn poot en zette mijn nagels uit. Mijn tegenstander dook opzij en ontweek me met gemak, tot mijn frustratie. Ik sprong op hem af, en weer ontweek hij me met gemak. Daarna zette hij de aanval in, en hij beet me in mijn schouder. Oke, misschien is dit te hoog gegrepen voor mij, een simpele Jager... Wat brazel jij nou? Je bent de jongste en beste vrouwelijke Jager! Gebruik onze favoriete techniek! Oke, goed punt. En plan.

Ik dook ineen en sloop op mijn tegenstander af. Ik deed alsof ik uit wild eraan halen, maar in werkelijkheid spande ik al mijn spieren voor een sprong. Mijn tegenstander maakte zich groot, om mijn klap te blokkeren. Ik grijnsde van binnen, en sprong. Mijn tegenstander had geen tijd om te realiseren dat ik niet uit ging halen maar springen, en ik landde perfect op zijn rug. Ik sloeg mijn nagels uit, en beet hem hard in zijn schouder. Wild probeerde hij me van zijn rug af te schudden, maar ik liet niet los. Ik krabde en beet hem overal waar ik bij kon, tot ik plots van zijn rug geslingerd werd en tegen een boom aan knalde. Even bleef ik met mijn ogen stijf dicht liggen, en ik twijfelde of ik mijn ogen zou openen. Als ik dat niet zou doen, was er een kans dat ze dachten dat ik dood was, maar misschien ook niet... ik besloot dat ik mijn ogen zou openen, en voorzichtig knipperend opende ik mijn ogen. Ik zag een grote wolf die sowieso de Alpha moest zijn dreigend naar me grommen. Holy crap, ik heb een klein probleempje... En uiteraard werd het nog erger. Ik bleef hem aankeken, en toen zijn ogen de mijne vonden verstijfde ik. Ik sloeg mijn ogen neer en wenste dat ik nooit van mijn leven mijn ogen had geopend.