strawberry ❆ kim taehyung✔

✽6.3✽

"Korkuyorum." Taehyung'a doğru döndüğümde kendi içinde çelişkiler yaşadığını görmüştüm. Kesinlikle korkuyor olmalıydı. Ben de ne kadar dışıma göstermesem de korkuyordum. Daha teki ile başa çıkamazken,

İkisi...

Ama geri dönüşü yoktu. Onları burada tutmak gibi  bir salaklığı yapamazdık. Taehyung'a uymasaydım kesinlikle böyle şeyler olmayacaktı ama o kadar ısrar etmiş ve bana şirinlikle yapmıştı ki kırmayı bir kenara bırak hayran hayran ona bakarken son bulmuştu konuşmamız.

"Geri dönüşü yok." Elimdeki anahtarı çevirip kilidi açtım ve kapıyı yavaşça iteledim. Gördüğüm manzara ile donakalmıştım.

Oda boştu.

Kapıyı iyice açıp içeriye girmek için adım attığım sırada üzerimize atlayan iki kişi bizi nakavt etmişti. Ellerinden kurtulmaya çalışıyorduk ama nafile. Ae Chan'nın benden güçlü olduğu zaten çok çok belliydi. Ayrıca araya sinirde eklenince kesinlikle bir Hulk'a dönüşüvermişti.

"Ne yapıyorsunuz?!" Taehyung'un Yoongi'nin elinden kurtulmak için çırpınışlarını gördüğüm zaman gerçekten onun aklına uyduğum için kendimden nefret ettim.

Ben akılsız sevgilimin aklına uymuş bir mağdurdum.

Oturtulduğum sandalyeden kalkmaya çalışmam ile tekrar yerime oturtuldum. Çırpınmam gerçekten hiç bir işe yaramıyordum. Belimin etrafından geçen ip sandalyeye bağlanmak istendiğimin kanıtıydı.

"Dua edin sizi bize yaptığınız gibi bayıltmadık!" Yoongi Taehyung'u bağlamayı bitirdikten sonra Ae Chan'a yardım etmek için benim yanıma gelmiş ve beraber  bağlamışlardı. Taehyung ve benim sandalyemi de sırt sırta verecek şekilde konumlandırdıktan sonra ellerini birbirlerine sürtmüş, hatta beşlik bile çakışmışlardı. Sevineceğim bir şey olduğu için şükür ediyordum.

Birlikte yapmışlardı.

Bu, birlikte plan kurdukları ve bir şey için anlaştıkları gerçeğini değiştirmiyordu. Ne kadar sandalyeye bağlanmış ve bileklerim acıyor olsa da amacımıza ulaşmıştık

Mission Completed.

"Hadi size iyi geceler." Ae Chan önden Yoongi arkasından çıkarken bir umuda bağırıyorduk.

"Yoongi Hyung geri gel ne olur! Çözün bizi!" 

"Ben mağdurum, onun aklına uydum! Çözün beni!" 

"Ne demek onun aklına uydum? Şimdi böyle mi olduk Ha-Neul hanım?"  Oturduğum sandalyede hiçbir işe yaramayacağını bildiğim halde tepindim. Kapı kapanma sesi duyduktan sonra iyice ümidimiz kesilmişti. Gerçekten gitmişlerdi.

"Ha-Neul?" Kafamı kaldırıp Taehyung'a doğru çevirdim. Yerinde tepinmekten boynunun etrafı terlemişti. Kafamı yüzünü görmek için çeviremiyordum çünkü sonuçta insanım. Boynum mu kırılsın?

"Taehyung?" Benim için endişelendiğini hissedebiliyordum. Tam ağzımı açıp iyi olduğumu ve endişelenmemesi gerektiğini söyleyecektim ki daha ağzımı dahi açamadan sözümü kesmişti.

"Hazır sırt sırta iken sırtımı kaşır mısın? Elim uzanmıyor."