Mishandeld En Uitgehuwelijkt?! (Herschrijvenden)

Deel 42

Ik had nooit gedacht dat het leven zo moeilijk zou zijn. Ik ga naar me bed en huil mezelf in slaap. Ik word wakker en zie dat het 2 uur in de middag is. Ik ben het etentje compleet vergeten. Gelijk hoor ik de bel. Ik ga naar beneden en doe open. Wat een verrassing...Aicha. "je bent wel laat hè! Kom dan eten! Doe des noods je Abaya aan" zegt ze zodra ze me ziet. "Ik heb vandaag echt geen zin!" Antwoord ik snel. "Jawel het wordt leuk kom dan!" Zegt ze bijna smekend. "Nee echt niet Aicha" antwoord ik geïrriteert. "Jawel kom!" Ze trekt aan me arm. "IK ZEG TOCH NEE" roep ik door een woedeuitbarsting. Ze knikt laat me arm los en gaat snel weg. Ik gooi de deur dicht.

Ik besluit even frisse lucht te gaan halen. Ik ben buiten en zie iets dat me hart doet stil staan... Adam. Hij rent naar me toe en neemt me in zijn armen. De tranen glijden langs me wangen. Ik pak hem stevig vast ondanks wat hij heeft gedaan. Ik had nu even liefde nodig. "Sorry, sorry, sorry. Ik had zoiets nooit mogen doen. Ik hou van je met elk klein stukje in me hart. Ik laat je nooit meer los" zegt hij snel. Ik blijf maar huilen. "Heb je het me vergeven?" Vraagt hij met een brok in zijn keel. Ik laat hem los en kijk hem aan in zijn prachtige ogen. "Ik zou je nooit kunnen vergeven. Je hebt me kind van me afgenomen" zeg ik door alle pijn heen. Ik draai me om en wil terug naar huis stappen. Hij pakt me langs me arm vast en drukt me tegen zich aan. Hij drukt een warme kus op me wang. Hij laat los en veegt de tranen weg. "i-i-ik moet gaan" stotter ik met moeite uit. Ik draai me om en loop met grote passen weg.

Ik doe de deur open en val neer. Ik ben misselijk. Ik loop naar toilet en geef alles over. Ik had amper iets gegeten. Ik gaf een klein milka koekje en koffie over. Ik hoor de bel. Ik sta met moeite op en ga open doen. Ik zie Ilias. "Als je boos bent hoef je je woede niet af te reageren op Aicha" hij draait zich om en rolt weg. "Weet je, Aicha kan me nu even echt niks schelen. Mijn leven is echt kak op dit moment. Ik zag net Adam, me kind heeft zelfmoord gepleegt. Me moeder daarvoor ook. Ik ben uitgehuwelijkd geweest. Ik ben mishandeld geweest. EN DAN KOM JIJ HIER AAN DAT AICHA HET NIET LEUK VOND DAT IK GEEN ZIN HAD IN ETEN! SORRY DAT IK GEEN HONGER HEB! SORRY DAT IK NIET PERFECT BEN! SORRY VOOR AL HET FOUTS DAT IK HEB GEDAAN IN ME LEVEN MAAR IK BEN NIET PERFECT!" Roep ik terwijl miljoenen tranen zich een weg naar beneden banen. Hij kijkt me met medelijden aan. "En sorry dat ik je niet bedankt heb voor alle keren dat ik je niet heb bedankt voor me leven te redden. Ik ben egoïstisch geweest. Ik dacht alleen maar aan mezelf. Jij zit nu in een rolstoel door mij. En ik gaf geen fuck om jou. Nu pas besef ik wat je hebt gedaan. En bedankt daar voor." Zeg ik bijna fluisterend. Ik droog snel me gezicht af met me handen. "H-he-het is...ik moet gaan" hij zucht en rolt weg. Ik kijk hem na hoe hij onhandig naar huis gaat. Het breekt me hart. Ik sluit de deur en ga zitten op de zetel.

Na een halfuur hoor ik geklop. Ik doe de deur open en zie Adam. "Hey euhm..." ik onderbreek hem. "Volgens mij waren me woorden heel duidelijk daar straks. Ik wil je niet meer in me leven hebben. Ik ben je beu in me leven, je hebt alles verpest. Je hebt zelfs me kind vermoord. Ik haat je, als ik je zou vergeven zou ik gek zijn. Nu laat me met rust en als je ooit nog een stap in me buurt zet wordt ik gek" zeg ik snel en duidelijk zonder enige emotie te tonen. Hij duwt me tegen de deur en brengt zijn gezicht dicht bij het mijne "ik en jij gaan opnieuw trouwen en gaan gelukkig worden. We krijgen opnieuw een kind en deze keer beloof ik dat ik niets ga doen." Fluistert hij. "Adam laat me los" zeg ik.  "Probeer jezelf maar eens los te krijgen" fluistert hij terwijl hij zijn greep verstrakt. "Laat haar los!" hoor ik iemand achter Adam zeggen.
Hij laat los. "En wat ga jij doen? Opstaan en me slagen?" Spot hij. Ilias kijkt hem woedend aan.

Ik loop snel naar de keuken en hoor hoe hij Ilias verder uitscheldt. Ik pak een glazen oliefles en loop er mee naar hem toe. "FUCK YOU! JE KUNT ME NIKS MAKEN!" roept hij. Ik slaag ermee zo hard ik kan en zie hem voor me neer vallen. Ilias kijkt me geschokt aan. "I-ik...het was zelfverdediging" zeg ik snel. Hij glimlacht naar me. "Jij bent gestoord" zegt hij. "Hoor ik wel vaker" antwoord ik snel. "Wat nu?" Vraagt hij terwijl hij me aankijkt. "Pff ik weet echt niet...wachten tot hij wakker word?" Zeg ik. Hij haalt zijn schouders op. Ik buk en kijk naar Adam. "Fuck you" fluister ik. Ilias lacht. "Wat praat je tegen een bewusteloze?" Vraagt hij. "Ik moet hem naar binnen trekken." Zeg ik snel. Hij knikt ernstig.