Mardin Gelini

11.Bölüm

"BENDE İSTİYORUM!" 

Sesi duyduğumuzda yaptığımız işe ara verip sesin geldiği yöne baktık. Tabi.Başka kim olacaktı ki? Dilan ve Aral. 

Acaba bu Aral,tanıdığım en çapkın erkek miydi? Evet kesinlikle. Çünkü hem "Bende istiyorum!" diye bağırmış hem de nefes bile almadan Dilan'a saldırmıştı. 

"Yok artık." 

"Cidden Aral,ne yapıyorsun ? " dedim.

İşine ara verip "Ne var ya,karım değil mi?" dedi.

"Öküz." 

" Tescilli öküz." diye sıfat ekledim başına.

"Dilan,şu kocana bir şey söylesene."

"Ne diyeyim enişte? Sanki bilmiyor musun kardeşinin huyunu?" diye cevap verdi Dilan.

"Bilmiyorum Dilan,çünkü daha önce Aral bana böyle saldırmadı." diye cevap verdi Bedran. Çok geçmeden hepimiz gülmeye başladık. Aral hemen saatine bakıp "Yarım saate kuaförde olmamız lazım." dedi.

Yatağımın üstünde duran mürdüm rengi bindallımı aldım. İlk onu giyecektim,diğerini almaya gerek yoktu zaten kına yanarken konakta değiştirecektim. (BİNDALLILAR MEDYADA)

"Anne,biz çıkıyoruz."diye seslendim içeri doğru. Annem de yanıma gelip beni öptü,"Kolay gelsin kızım." dedi. "Sağol anacım." deyip el salladım.

   Kuaföre geldiğimizde hiç kimse yoktu çünkü saat çok erkendi.Bedran'la Aral bizi bırakıp diğer işleri halletmek için gittiler.Kuafördeki ablayla birkaç gün önce -randevu almaya geldiğimizde- tanışmıştık. Oturdum,aynadaki yansımama baktım. 

"Nurdan abla" dedim. Aynada göz göze geldik. "Kendimi sana bırakıyorum.Güveniyorum sana ablacığım." dedim. Gülümsedi. Normal kızlar,düğününde çalacak şarkılara kadar planlardı.Ama her şey o kadar aceleye gelmişti ki,benim buna fırsatım olmamıştı. Yarın,evleniyordum. Üstelik nerede evleneceğimi bilmiyordum.Dilan dahil herkes biliyordu ama kimse bana söylemiyordu. Aniden ortamdaki her şeyin elektriğinin gitmesiyle düşüncelerimden sıyrıldım. 

Karanlıktı.Ben bayılmak istemiyordum. "Gülay,iyi misin?" diyerek omzuma dokundu Dilan. Ne ara yanıma gelmişti onu bile bilmiyordum. Kafa salladım ama karanlıkta görmeyeceği için "Evet." dedim. "Bak ben buradayım tamam mı? Bak,gel camdan bak. Dışarısı aydınlık,güneş var." diye beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Ama kendime engel olamıyordum. Kuaför zaten bir binanın üst katı olduğu için dışarı da çıkamıyordum. Nefes alış-verişim istemsizce hızlanmaya başladı. Çünkü zorlaşıyordu. Dilan hemen camı açtı. "Gel,koluma gir.Hava al biraz." dedi.Konuşamıyordum. Ayağa kalkıp cama doğru giderken mutfaktan birisinin bana baktığını gördüm. Gözleri,parlıyordu. Karanlıkta bana kenetlenmiş bir çift göze bakıyordum. Sanki beni hipnoz ediyordu. Bedenini de az çok ayırt ediyordum. Dilan"Gülay." diye koluma dokunduğu an ışıklar yandı. Nurdan abla yanımıza gelerek " Sigortalar atmış." dedi. "Devam edelim Gülaycığım,az kaldı zaten." dedi. Yerime oturduktan sonra "Nurdan abla." dedim.

"Efendim canım?" 

Saçlarımı hafif dalgalar ile şekillendirirken aynı anda aynada gözlerimin için bakıyordu soracağım şeyi beklercesine.

"Az önce sigortalar atmış dedin ya,sen onları düzeltmek için mutfağa mı gittin?"

"Hayır canım,sigortalar ağda odasında." dedi. "Oradan da direk buraya geldim,hiç mutfağa uğramadım.Neden ki?" diye sordu.

"Ya su sesi gibi bir ses geldi de,demek ki binanın etrafındaki borulardan gelmiş." diye açıklama yaptım.

"Öyledir."