Mardin Gelini

3.Bölüm

"Gülay nerede lan çabuk söyleyin!" sesleri kulaklarımda yankılanırken sesin geldiği yöne baktım. Tam oradaydı. Bedran tam karşımda duruyordu. Benim için gelmişti. 

Beni bu düşüncelerden uzaklaştıran Bedran'ın yumruk yemesi olmuştu. O tarafa doğru koştum. "Bedran!" diye bağırdım.  Yanına gittiğimde yerde yatıyordu ve "Gülay!"diye inledi. "Kaç buradan!" 

"Beraber gideceğiz!" dedim. "Kalk hadi!" 

"Durun bakalım,ben varken nereye gidiyorsunuz? Beni bırakmayı düşünmüyorsun değil mi Gülaycığım?" diyen adamın olduğu yöne baktım. O adam Cihan'dı. "Onun adını ağzına alma lan piç!" diye bağırdı Bedran. "Ne istiyorsun?" dedim yanına giderek. "Seni hayatımda gördüğün güne lanet olsun Cihan,aramızda bir yaşanmışlık yokken senin gibi bir psikopatı sevmemi bekliyorsun. Üstelik zorla! Senden iğreniyorum anla artık. Seni bir daha görmek istemiyorum. Bizi rahat bırak!" diye bağırarak ellerimi yumruk yapıp göğsüne vurdum. Bileklerimden tuttu. "Bırak lan onu." diye bağırdı Bedran.Yerinden kalkmıştı.Cihandan kurtulup Bedrana koştum. Ona sarıldım.Sımsıkı, hiç bırakmayacak gibi. "Hiç oldu mu Bedran? Gülayla aramdaki konuşmayı bozdun.Senin burada olduğunu unutmuştum.Hatırlatman ve konuşmamızı bölmen senin aleyhine olacak." dedi. Belinden çıkarttığı silahı Bedran'a doğrulttu. Kaş göz işaretiyle adamlarına emir verince adamlar beni kenara çektiler. "Bırak beni pislik" diye bağırdım.

"Hadi lan yapsana,adam mısın sen yapsana piç,vursana beni!"diye bağırıyordu Bedran. Cihan tetiği çektiğinde adamın elinden kurtularak Bedran'ın önüne atladım. Son duyduğum ses silahın sesi,son hissettiğim şey ise içimdeki soğuk kurşundu.

---------------------

Uyandığımda beyaz duvarlar,beyaz tavan ve beyaz bir yatak içerisindeydim. Başımda ötüp duran makine şu hastaların başında olan makineydi.Evet hastanedeydim. Yerimden kalkmaya çalıştığımda canım acıdı.Kurumuş dudaklarımla olabildiğince güçlü seslenmeye çalıştım. "Kimse yok mu?" dedim. Birden kapı açıldı. "Doktor Bey,hastamız gözünü açtı." diye seslendi  beyazlar içindeki hemşire. "Su..su verir misiniz?" dedim. Yanıma koştu ve başımı kaldırarak doldurduğu suyu içmeme yardım etti. "Kızım,yavrum,Gülayım!" diye bağırarak yanıma geldi annem. "Anne" dedim,"Sakin ol ben buradayım,yaşıyorum." dedim. "Çok şükür,kurban olduğum." dedi ellerini havaya açıp dua eder gibi. Aklıma Bedran geldi. "Bedran nerede anne? O iyi mi?" 

"Bedran iyi kızım,uyku ilacı verdiler uyuması için.Yoksa yanında sabahlayacaktı." dedi anam. "Annem" dedim elini alıp. "İyiki varsın,anacığım." dedim. Öptü elimi."Bizimkiler nerede?" dedim. 

"Baban,amcan,abilerin,Bedranın kardeşi ve babası ile polisler o herife gittiler." dedi. Ardından endişelendiğimi anlayıp "Merak etme kızım,polis var." diyerek içimi rahatlattı.

"Anne lütfen beni Bedran'a götür. Bir göreyim." dedim. "Tamam."dedi beni yavaşça kaldırdı ve onun odasına ilerledik.Odalarımız aynı kattaydı.Annem sandalyeye tutunduğunda "Bu ne ya elim yapış yapış oldu." dedi. "Kızım sen burada bekle." dedi ve ellerini yıkamaya gitti. Arkamdaki cama dönüp Bedran'a bakacaktım ki,Bedran'ın yatağı dağınık odası boştu. "ANNE,BEDRAN ODASINDA YOK!" 

Uzuuun aradan sonra tekrar merhaba. Sizi bu kadar beklettiğim için üzgünüm ama her yeni bölüm yazmaya kalktığımda aksilik çıktı. Gecikme için kusura bakmayın,hikaye de sizde hep aklımdasınız. Her neyse umarım bölümü beğenirsiniz. Voteler okunma sayısına göre çok az. Ve ben yorumlarıda önemsiyorum. İyi ya da kötü lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin. Yeni bölümü +15 vote gelmeden yazmayacağımı bildireyim. 

UMARIM BU BÖLÜMÜ BEĞENMİŞSİNİZDİR :) Karakterlerimiz bunlar :) Mobilde gözükür mü bilmiyorum.