Οι Μυστικοί Πράκτορες

Συντεταγμένες

Είχε περάσει μόλις μια εβδομάδα μετά την σχέση μου με τον Ίαν. Το γεγονός ότι είχα μετακομίσει στο δωμάτιο του το έκανε πιο δύσκολο να τον αποχωριζομαι στη διάρκεια της ημέρας. Μια μέρα άκουσα τον Ρον να του λέει κάτι αλλά δεν έδωσα σημασία. Οι συνηθισμένες βλακείες του Ρον.

《Δεν ξέρω τι της κάνεις φίλε, αλλά πρέπει να μου πεις και εμένα. Ίσως είναι καμιά στάση στο...》

Ευτυχώς η φωνή της Νικόλ τον είχε διακόψει τότε.

Μια μέρα, καθώς είχα τελειώσει από το μπάνιο μου, μπήκα στο δωμάτιο του Ίαν αλλα δεν τον βρήκα εκεί. Το γεγονός με παραξένεψε. Αφού δε τον βρήκα, προχώρησα προς το δωμάτιο μου πιστεύοντας ότι είναι εκεί. Ο χώρος ήταν άδειος, έτσι αφού ντύθηκα κατέβηκα στο σαλόνι και ρώτησα τα παιδιά αν τον είχαν δει αλλά η απάντηση ήταν αρνητική.

Τελικά βρισκόταν στο γραφείο του τρίτου ορόφου κρατώντας στα χέρια του ένα φάκελο. Τον φάκελο από την υπόθεση του Μπέλο. Πανικός με κατέβαλε. Δεν ήθελα να ασχολείται με την υπόθεση που παραλίγο να τον σκοτώσει. Εδώ, εγώ η ίδια είχα σταματήσει να ασχολούμαι.

《Μπορεί να είναι συντεταγμένες》,μουρμούρισε καθώς έγραψε τους αριθμούς πάνω σε ένα χαρτί.

Πήρα το φάκελο από τα χέρια του και τον κοίταξα θυμωμένη αν και στην πραγματικότητα δεν ήμουν. Πιο πολύ αγχωμένη ένιωθα.

《Γιατί εψαξες το δωμάτιο μου;》τον είχα ρωτήσει.

《Δεν έψαξα το δωμάτιο σου. Τον φάκελο αναζητούσα》.

《Μπορείς να μην ασχολείσαι; Έχω βγει από την υπόθεση. Κι εσύ το ίδιο έχεις κάνει》.

Μετά από έναν ωραιότατο καβγά που κάναμε, τον έπεισα να με αφήσει να εξετάσω αν ισχύουν τα λεγόμενα του όσο εκείνος θα έκανε μπάνιο. Έτσι αφού με αποχαιρέτησε με ένα φιλί στο μάγουλο, βγήκε από το χώρο αφήνοντας με μόνη μου.

Τώρα, ευχόμουν να μην είχε βρει τον φάκελο ή οτιδήποτε άλλο σχετικά με αυτόν. Γιατί ότι είχε πει ίσχυε. Ήταν συντεταγμένες. Συντεταγμένες που έδειχναν έναν συγκεκριμένο τόπο. Τον δικό μου τόπο.

Βρισκόμουν ανάμεσα στην αποδοχή της επιστολής που μου είχαν στείλει ή όχι. Αν δεχόμουν, θα μπορούσα να ελέγξω νόμιμα την υπόθεση του Μπέλο για να μάθω τι βρισκόταν εκεί. Αν όχι, τότε θα εμένα εδώ και θα ασχολουμουν με μια άλλη υπόθεση. Κάποια που δεν θα ήταν διόλου σημαντική όπως αυτή.

Η αίσθηση δέους με κυρίεψε και δέχτηκα τη θέση στο γραφείο. Χωρίς να το πω σε κανέναν, παρά μόνο στην Χάνα, έκλεισα ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για την πατρίδα μου.