Οι Μυστικοί Πράκτορες

Μια Στιγμή

Η υπόθεση αφορούσε τον αρχηγό μιας συμμορίας, τον Μπέλο, στον οποίο ο Κόλτον παρέδιδε ουσίες. Ήταν πολύ δύσκολο να τον ανακαλύψουμε μιας και δεν εμφανιζόταν ποτέ σε κάποια συναλλαγή.

Το γεγονός ότι ο Ίαν βρισκόταν στην φυλακή μαζί με τον Κόλτον μας βοήθησε πολύ. Είχε μάθει πληροφορίες για το μέρος στο οποίο βρισκόταν ο Μπέλο. Έτσι, μετά από πολλές προσπάθειες, κατάφερα και μπήκα στη συμμορία ως μια βοηθός του.

Σήμερα το βράδυ είχαμε κανονίσει την συναλλαγή που θα γινόταν. Αυτός που θα αγόραζε το εμπόρευμα θα ήταν ο Ίαν, με το ψευδώνυμο Τζάρεντ. Όμως με προβλημάτιζε κάτι. Σε κάθε συναλλαγή ο αγοραστής έπρεπε να δοκιμάσει το εμπόρευμα πριν το αγοράσει. Αναρωτιόμουν πως θα το έκανε αυτό ο Ίαν. Τον είχα ρωτήσει άπειρες φορές αλλά δεν μου έλεγε. Τελικά ρώτησα τον Ρον.

《Με αυτό εδώ》,είπε δείχνοντάς μου ένα μικρό μπαλάκι που είχε στο χέρι του. Τον κοίταξα με ένα ερωτηματικό βλεμμα.《Θα βάλει το μπαλάκι στη φλέβα του. Θα λυγίσει ελάχιστα το χέρι του ώστε να μην φαίνεται και θα πιέσει τη σύριγγα στο μπαλάκι ώστε όλο το περιεχόμενο της να μπει μέσα σε αυτό. Απλό έτσι;》

《Ναι》,απάντησα διστακτικά εγω αν και η αλήθεια ήταν πως φοβόμουν.

Είχα μιλήσει στον Ίαν ομολογώντας του τους ενδοιασμούς μου.

《Κοίτα, Κέιτ, δεν χρειάζεται να φοβάσαι. Όλα θα πάνε καλά. Θα είσαι ασφαλής》,είπε.

《Μα δεν φοβάμαι για μένα. Για σένα φοβάμαι, Ίαν》,ψέλλισα με τρεμάμενη φωνή.

Με κοίταξε βαθιά στα μάτια και μετά από λίγο με έβαλε στη ζέστη αγκαλιά του.

《Όλα θα πάνε καλά》,είπε χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου με το χέρι του και δίνοντας ένα φιλί στην κορυφή του κεφαλιού μου.《Όλα θα πάνε καλά》,ξαναείπε χωρίς να ξέρω αν προσπαθούσε να καθησυχάσει εμένα ή τον ίδιο του τον εαυτό.

Το μεσημέρι πήρε τη θέση του πρωινού κάνοντας την ανησυχία μου να μεγαλώσει περισσότερο. Δεν ήξερα γιατί, αλλά είχα ένα κακό προαίσθημα. Δεν μπορούμε να ηρεμήσω τους χτύπους της καρδιάς μου.

Τα κατάφερα μόνο όταν έλαβα μια επιστολή από τον διευθυντή μου. Έγραφε πως θα μου δινόταν ενα παράσημο επειδή κατάφερα να λύσω με επιτυχία την υπόθεση του Ίαν. Συνέχιζα να διαβάζω αυτά που έγραφε. Αφού πλέον η υπόθεση είχε ολοκληρωθεί μπορούσα να επιστρέψω πίσω στην πατριδα μου. Θα μου δινόταν η ευκαιρία να διευθυνω ένα δικό μου γραφείο.