Οι Μυστικοί Πράκτορες

Δολοφόνος

Έμεναν τρεις μέρες μέχρι να τελειώσει η αναστολή του Ίαν. Είχαν περάσει περίπου δύο μήνες χωρίς ίχνος προόδου στην υπόθεση.

Κατά το πέρασμα αυτών των μηνών είχαν συμβεί πολλά. Αρχικά, η σχέση μου με τον Ίαν επέστρεψε στους φυσιολογικούς της ρυθμούς. Και λέγοντας αυτό, εννοώ τα τυπικά. Η σχέση μου με τον Καμ πέρασε μια κρίση αλλά επανήλθε δυνατότερη, σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα. Εγώ δεν παρατήρησα κάτι διαφορετικό εκτός από το γεγονός της ανακοίνωσης της στα παιδιά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μάθω για την σχέση που διατηρούσε ο Καμ με την Χάνα στο παρελθόν. Προσπάθησα να είμαι διακριτική όποτε ήταν μπροστά μας αν και μου είχε ξεκαθαρίσει ότι είχε μόνο φιλικά συναισθήματα για τον Καμ πλέον.

Θυμάμαι την συζήτηση που είχαμε οι δυο μας την μέρα εκείνη.

《Τον αγαπάς;》είχε κάνει την ερώτηση η Χάνα. Μια ερώτηση που με βρήκε απροετοίμαστη.

Ο Ίαν είχε πει πως ο Καμ ήταν ερωτευμένος μαζί μου όμως εγώ δεν ένιωθα τίποτα. Είχε κάνει λάθος. Μπορεί τα συναισθήματα που είχα να μην ήταν τόσο δυνατά όσο τα δικά του αλλά με τον καιρό θα αναπτύσσονταν. Τουλάχιστον αυτό πίστευα.

《Μου αρέσει》,της είχα πει. Πρόσεξα στο βλέμμα της ότι δεν ενθουσιάστηκε με αυτό που ομολογησα.

《Μην τον πληγώσεις. Αυτό είναι το μόνο που σου ζητώ》.

Μετά από την συζήτηση που είχαμε, προσπαθούσα να είμαι αφοσιωμένη σύντροφος. Τα βράδια τα περνούσαμε στο δωμάτιο του ή το δικό μου, αγκαλιασμένοι στο κρεβάτι. Δεν είχαμε προχωρήσει σε τίποτα άλλο πέρα από μερικά φιλιά. Το ήθελα και εκείνος το ήθελε, όμως όποτε πλησιαζαμε στο να πραγματοποιηθεί η επιθυμία μας, κάτι με εμπόδιζε.

Η στάση της Νικόλ απέναντι μου δεν άλλαξε διόλου από τη στιγμή που Ίαν βγήκε από την φυλακή. Στην αρχή, μιλούσε με τον Ίαν ώρες ολόκληρες στο δωμάτιο του. Μετά ερχόταν και μου ανέλυε όσα είχαν ειπωθεί μεταξύ τους. Μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια. Δεν μιλούσα με τον Ίαν αλλα, με τη συμβολή της Νικόλ, ήξερα πως ένιωθε. Ύστερα από λίγο καιρό όμως άρχισε να δυσανασχετεί. Έλεγε, πως πέρα από τις συζητήσεις τους και κανένα φιλί στο μάγουλο για καληνύχτα, δεν είχε συμβεί τίποτα άλλο μεταξύ τους. Για κάποιο περίεργο λόγο, αυτή η πληροφορία με ανακουφιζε. Στο τέλος, η Νικόλ άρχισε να χάνει το ενδιαφέρον της για τον Ίαν, ομολογώντας μου ότι όλο αυτό που ένιωθε τόσο καιρό, δεν ήταν τίποτε άλλο από ένας απλός ενθουσιασμό.