Mürekkep Dünya

28-

Bölümün kısalığına aldırmayın lütfen. Finallerle boğuştuğumu söylemiştim. O yüzden sizi bekletmemek adına yazdığımı paylaşıyorum. Sevgiler. :)

Herkes ne yapacağını şaşırmış vaziyette yerde yatıyordu. Önünde dikildikleri beş katlı turuncu apartmanın camları bir patlama ile üzerlerine dökülse de küçük sıyrıklar dışında pek de darbe almamışlardı. Yavaşça toparlanıp ayağa kalktılar. Safir gözlerini etrafında ayin edercesine toplanmış ve bağrışan insanlara dikti. Neye kızdıklarını anlamak imkansızdı. Üstelik biraz önce üzerlerine yağan cam parçalarının da umurlarında olduğu söylenemezdi. Eliyle yüzüne düşen saçlarını düzelttikten sonra bakışlarını insan yığınında uzaklaştırarak apartmanın kenarındaki ara sokağa yöneltti. Bulundukları yerin aksine orası son derece sakindi. Safir önüne döneceği sırada sokaktaki çöp konteynırlarının arkasına saklanan siyah maskeli iki adamı fark etti. Yüzleri maske ile kapalı olan adamlar gri kıyafetleri ile beton yığınları arasında belli olmuyordu. Birinin elinde silah varken diğerinde de Molotof kokteyli vardı. Fitili ateşlenen kokteylin üzerine geleceğini anladığında yanındakilere de yere yatmalarını bağırarak kendini yere attı.

Safir'in sesiyle ne olduğunu anlayamayan Aras kendini bir anda yeniden yerde bulmuştu. Sadece saniyeler sonra gelen patlama sesiyle ne olduğunu anlayabilmişti. Yol kenarına park edilen arabalardan biri alev alırken etrafta silah sesleri dolaşmaya başlamıştı. Olayları daha yeni sindirirken Safir'in ayaklandığını görerek kendisi de ayaklandı. Vera ve Andrina hala yerdeydiler. Olması gerektiği gibi. Safir'e kızmak için ağzını açacağı sırada Safir sözcükleri ağzına tıkmayı başarmıştı.

"Onları gördüm. Oradalar. Ara sokakta. Yüzleri maskeli ama kim olduklarını öğrenmemiz gerekiyor Aras."

"Bekle sen."

Aras, hızlıca cevap verip ara sokağa yönelse de kızın arkasında olduğunu biliyordu. Sözünü dinlemeyeceği açıktı. Her ne kadar onu korumaya çalışsa da bu onun da davasıydı. Hatta başlı başına onun davasıydı. Kendisi sadece ona yardım etmek zorunda olan bir kitap karakterinden başka bir şey değildi. Koluna değen el ile irkilse de kendini birden sokağı kaplayan apartmanlardan birinin arkasında buldu.

"Geri zekâlı mısın? Adamlar çöp konteynırının arkasında. Kendini öldürtmek mi istiyorsun?"

Kızın sertçe söylediği sözler çocuğun istemsizce sırıtmasına neden olmuştu. Nedenini bilmeden oluşan gülümsemesi gözlerine kadar ulaşmıştı. Kızı kendine çekip duvara yasladı. Böylesi onun için daha güvenliydi. Ayrıca sokağın karşı ucundaki çöp konteynırını da görmüş oluyordu. Adamları fark etmesi fazla zamanını almamıştı

"Silahın yanında mı?"

Kız, çocuğun sorusuna başını sallayarak cevap vermişti. Aralarındaki iki nefeslik mesafe dizlerinin bağını çözmeye yetiyordu. Gerçi Aras'ın bir bakışı yetiyordu kızın dizlerinin bağını çözmeye. Şimdi böylesine yakın olmaksa kızın kaçtığı duygulara adım adım yaklaşıyordu kendini. Kendine engel olmak için derin bir nefes alıp elini belindeki silahına attı. Varlığına o kadar alışmıştı ki artık onu hissetmiyordu bile.

"Süper. Adamları takip edeceğiz. Şimdi sana gelme diyeceğim ama biliyorum geleceksin. O yüzden dikkatli ol. Ben şimdi gidip durumu Vera ve Andrina'ya bildireceğim. Eve gitmeleri lazım. Sense sakın kımıldama. Sakın başına bir iş alma. Sadece beni bekle, geleceğim."

Kızın başına bir şey gelmesinden korktuğu için gerekli tembihleri yapan Aras, dikkat çekmemek için son derece normal görünmeye çalışarak geldikleri yere doğru yöneldi. Yerdeki kan lekeleri ve cam kırıkları onlar buraya gelmeden önce olan şeylerin izleriydi. Yaşanan şeyin ne olduğunu bilmese de gördüğü manzara çocuğun sinirlenmesine neden olmuştu. Sinirlerine hakim olmak için her defasında yaptığı gibi ellerini yumruk yaptı. İstemsizce dişlerini sıktı. Zaten hızlı olan adamlarını daha da hızlandırarak sokağın başına vardı. Dikkat çekmemek istese de Safir'in yerinde olup olmadığı merak ettiği için başını arkaya çevirdi. Bıraktığı yerde, bıraktığı şekilde duruyordu. Başına iş açma potansiyeli yüksek olan biriydi. Bu yüzden Aras, onun başına bir şey gelmesini istemiyordu. Kızın cesaretinin içindeki ürkekliğini belli eden gözlerini görünce gevşemişti. Yüzünü buruk bir gülümseme kaplarken Vera ve Andrina'nın yanına gitti.