Gücünü ve güzelliğini adından alan bir kız ; Safir.
Tek sığınağı kitaplarken şimdi bir kitabın içinde esir. İsteği gerçekleşti. Kurtarması gereken bir dünya var! Ve durdurması gereken bir savaş. Peki ya ölürse ? Ya da daha beteri. Bu kitabın içinde...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bu gördüğünüz arkadaş Armen oluyor. Evet, genç biri. Zaten Aras ile aynı yaşta hemen hemen. Fazla bir şey demeyeyim şimdi. İlerleyen bölümlerde anlarsınız deyip sizi yeni bölümle baş başa bırakıyorum. Eleştirilerinizi, yorumlarınızı ve votelerinizi bırakmayı unutmayın. Keyifli okumalar ! :)
Safir, Yaşının güzelliğini sermesine rağmen ona bir asalet de katan mor elbisesiyle yalının yeşil halılı merdivenlerinden inerken tüm gözlerin üzerinde olduğunu hissedebiliyordu. Dizlerine gelen ve üst kısmında dantel işlemeler olan bu elbise son tercihi olsa da Vera başka bir şey giymesine izin vermemişti. Yanında Aras olmasına rağmen tüm gözler kendilerine odaklandığı için kendini garip hissediyordu. Sakinliğini korumak istercesine Aras'ın elini sıkıca tuttu. Üzerine giydiği lacivert takım elbise yüzünden gözleri daha da maviydi. Safir nasıl yaptığını bilmese de Aras, bu kokteyle kendilerini davet ettirmişti. Bu yüzden gizlice girmelerine de gerek kalmamıştı.
Vera ve Yiğit de tüm gösterişleriyle arkalarındaydı. Vera'nın üzerindeki zümrüt yeşili elbise halılarla uyum sağlarken saçlarının güzelliğini gözler önüne seriyordu. Safir, bu kadar şık olmanın gereksiz olduğunu düşünürken Vera kalabalıkta gözler önünde olmanın en iyi kaybolma şekli olduğunu söyleyerek onu susturmuştu. Ayrıca Armen, bu şekilde ister istemez onlarla muhatap olmak zorunda kalacaktı. Armen'i hatırlayınca Safir kendini yutkunmak zorunda hissetti. Armen'in öfkesi dünyayı ataşe verecek cinstendi.
"Bundan nefret ediyorum."
Büyük salondaki bakışlar kendilerinden uzaklaştığında sözcükler Safir'in dudaklarından dökülmüştü. Aras cevap vermek yerine artık bir klasik olan gülümsemesini yüzüne yerleştirdi. Safir, kahkaha atmamak için kendini zor tuttuğunu kasılan çenesinden ve haddinden fazla gerilen dudaklarından anlıyordu.
"Sakin ol küçük. Bu gece bizim gecemiz olacak."
Safir'in kim olduğunu bilmediği siyahlar içindeki adam yanlarına gelirken Aras'ın son sözleri bunlar olmuştu. Adamın suratındaki ifadeden onun Aras'ı tanıdığımı anladığı için suratına sahte bir gülümseme yerleştirdi. İki gündür bu kokteyle hazırlanıyorlardı. Yeraltına sinmiş iş adamlarının katıldığı bir kokteyldi. Hayliyle içeriye sonradan dahil olan sinekler hemen göze çarpıyordu. Ancak nedenini bilmese de Aras sayesinde çok fazla dikkat çekmiyorlardı. Aras'ın yanında oldukları için kendilerine garip bir saygı duyuluyordu. Onun hakkında öğrenmesi gereken çok şey vardı.
"Uzun zamandır seni göremiyorduk. Gerçi görmememiz iyi olmuş anlaşılan. Şu haline bak. Büyümüşsün."
"Beni en son gördüğünde on altı yaşındaydım. Büyümem normal değil mi Maske?"
Adamın kırlaşmaya yüz tutan sarı sakallarının arasındaki dudaklarından dökülen kahkaha insanın kanını donduracak cinstendi. Aras, adamın kahkahası esnasında tıslasa da bunu Safir'den başka kimse fark etmemişti.
