Apprentice in Bed [Revised]

[C: 32] Harry's Wrath

[C: 32] Harry's Wrath

"She's back" nanlamig ako sa sinabi ni Jade sa akin. Nakatingala lang ako sa kanya.

"Sino ka?! Sino ka ba talaga?" sigaw niya. Tumayo ako at ngumiti ng malungkot. I don't know pero hindi ko ramdam ang lumaban, feeling ko kasi na sa loob ng tatlong linggong pinagsamahan namin ay mas paniniwalaan niya ang phone call na iyon. Of course, that's his mom.

"Ginawa mo lang ba akong tanga? Alam mong importante sa akin si Gabriella. You stole all her memories!!" Anito at lumabas, narinig ko pang sinabi nito na nag-aksaya lang daw siya ng oras sa akin. Napangiti na lamang ako ng mapait. Siguro nga ay mas mabuting huwag na lamang niya akong makita ulit. Maybe, that Gabriella that he know is way different from me. Sino ba naman kasi ako ngayon? I am nothing but a waste woman. Gamit na gamit na atwala ring saysay.

"Oh? Tsk. He rather choose the fake huh?" Napaligon ako kay Harry. Hinawakan ko ulit ng mahigpit ang mga bata. Kung kailangan kong umalis sa lugar na ito kahit na hindi ko alam kung saan ako pupunta ay gagawin ko. I am not alone anymore dahil kasama ko na ang ala- ala ko.

"What do you mean?" Ngumisi ito at agad na sumipol bago kinuha ang mga bata sa akin.

"No!! Ibalik mo sila sa akin" Tinignan lang niya ako at umiling tsaka ikinulong ang mga bata sa silid nito. Napaiyak na lamang ako.

"Ibalik mo sa akin ang mga bata!!" Iyak lang ako ng iyak. Gusto ko silang sundan pero alam kong hindi ako makakalapit sa mga anak ko. Kung may isang bagay man akong nagustuhan kay Harry iyon iyong pagmamahal niya sa mga anak ko at hindi ko alam kung bakit.

Nakaupo lamang ako sa sofa ng makita kong lumapit siya sa akin. Umupo siya sa kabilang sofa.

"Look at yourself. Napaka pathetic mo, you think that Jade would believe you? Hindi mo ba naalala na mas matalino ang kapatid mo kaysa sayo?" Napasinghap ako at agad na binalingan siya.

"Ano ang ibig mong sabihin?" Tumitig ito sa akin bago tumawa ng malakas.

"Pagod na ako sa ganitong sitwasyon. Iyong masaya ka na sana kaya lang nagiging selfish na naman ako" Napalunok ako ng parang may kinakalikot siya sa kanyang mukha, hanggang sa may tinanggal siya.

Takot. Iyan agad ang bumalatay sa aking mukha ng makilala ko ang tao na nakaupo sa harapan ko. Kilala ko siya, nakikita ko siya sa mga panaginip ko. May lungkot na bumalatay sa kanyang mukha ng makita ang reaksyon ko.

"I know that you wouldn't believe me. Malaki ang kasalanan ko sayo pero gusto kong bumawi. Nang marinig kong umiyak ang mga bata habang pinapasok ko sila sa loob ng silid na iyon ay nasaktan ako"