Tutuklu (Tamamlandı) ✔

32.Bölüm

Multimedia: Temsili Barlas ve Beyza (:

Sabah gözlerimi araladığımda hâlâ akşam uyuduğumuz pozisyondaydık. Barlas kollarıyla beni sıkıca sardığı için biraz terlemiştim. Kafamı çevirip Barlas'a baktığımda uyuyordu. Fazla kıpırdamadan duvardaki saate döndüğümde saat sabahın yedisini gösteriyordu. Aslında daha erkendi fakat alışkanlık olduğu için bu saatte uyanmıştım. Daha fazla uyuyamayacağımı anlayınca Barlas'ı rahatsız etmeden yavaşça yataktan kalktım.

İlk önce banyoya girip elimi yüzümü yıkadım. Tekrardan içeriye döndüğümde Barlas hâlâ uyuyordu. Bende onu uyandırmamaya dikkat ederek salona geçtim. Ne yapsam diye düşünürken kahvaltı hazırlamaya karar verdim.

Mutfağa girip ilk önce çaydanlıkla ocağa su koydum. O kaynarken patatesleri çıkarıp soydum. Patatesleri dilimleyip tavaya attıktan sonra onlar pişerken bir de menemen yapmaya karar verdim. Dolaptan gerekli malzemeleri çıkarıp yıkayarak doğradım. Daha sonra soğanları ve biberleri kavrulması için tavaya koyup ocağın altını yaktım. Onlar kavrulurken patatesler yanmasın diye onları da çevirdim. Soğanlar kavrulunca içine domatesleri ve baharatları atıp biraz pişmesi için kapağını kapattım. Daha sonra patatesler piştiği için onları tabağa koyup, tavaya yenilerini attım.

Çay suyunun kaynadığını görünce çayı da demleyip altını kıstım. Soğanlar ve domatesler pişince içine yumurta kırıp biraz piştikten sonra altını kapattım. Patatesleri çevirirken birden belime sarılan kollar ile irkildim.

Kafamı çevirip arkaya döneceğim sırada omzumda oluşan ağırlık ile hareket edemedim.

Barlas bana arkadan sarılmış bir şekilde öylece duruyordu. Daha sonra omzuma bir öpücük kondurup ''Günaydın.''dedi.

''Günaydın.''

''Bana kahvaltı hazırlamak için erkenden uyanmana gerek yoktu küçüğüm.''diyerek sırıtmaya başladı.

Şu anı bozmadan iki dakika dursa şaşardım zaten.

Gözlerimi devirerek omzumdaki kafasını ittirmeye çalıştım. O ise hala gülerek aynı pozisyonda duruyordu.

''Hepsini kendim için hazırlıyorum. Boşuna heveslenme.''

Barlas'ın yüzündeki sırıtış kaybolunca zaferle gülümsedim.

''Peki. Bende Gözdeye gideyim de o bana hazırlasın.''

Aklınca beni oyuna getirmeye çalışıyordu. Fakat ben bu tuzağa düşmem.

''Peki.''

Barlas bu cevabı beklemiyor olacak ki yüzü şaşırmış bir hâl aldı. Surat ifadesine daha fazla dayanamadığım için kahkahayı patlattım.

Barlas kollarını belimden çekerek yüzüme baktı.

''Neye gülüyorsun ufaklık?''

Kıkırdamaya devam ederek cevap verdim.

''Suratının hâline.''

Muzipçe sırıtarak bana doğru yaklaştı.

''Ne varmış suratımda?''

''Çok komik görünüyor.''

''Demek öyle.''

Barlas aniden bana doğru yaklaşarak gıdıklamaya başladı. Bir süre gülmemek için dirensem de ağzımdan kaçan kahkahaya engel olamadım. Ellerimle Barlas'ı engellemeye çalıştım fakat fayda etmedi. Kahkahalarım arasından ona bakınca sırıtma sırası ona geçmişti.

Ne kadar süre öylece kahkaha attığımı bilmiyorum ama artık nefes alamayacak duruma gelince Barlas ellerini üzerimden çekti. Gülmekten çenem ağrımıştı artık. Barlas'a baktığımda o da gülüyordu.