DİRİLİŞ (ASKIDA)

Yeni Ev

Medyada Derinlerin yeni evleri

Pörtlettiğim gözlerimle karşımdakine bakarken ağzım bir karış açılmıştı. Aniden hıçkırınca ağzım kapandı. Çıkan sese sırıtınca yerin dibine girmiştim. Yutkunup kendime geldim. Bu benim aşık olduğum fakat bunu anlamayacak kadar salak olup ya da dur anladığı halde beni kendine layık görmediği için sinirinden bana tokat atan çocuktu.

Kayra Yetkiner...

Kaşlarım yavaşça sinirle çatılırken bana fırsat vermeden arabayı sürmeye başladı. Bir dakika sonra bir kenara çekti.

Hala ne diyeceğimi bilmiyordum. Diyecek hiç bir şeyim yoktu. Aslında çok vardı ama daha erkendi. Kızgın tonuyla konuştu. "Sen kimsin?" Bir kez daha yutkundum. "De- Yani Gökçe ben!" Gözlerini yavaşça kıstı. Az kalsın eski ismimi söyleyecektim. "İsmin umurumda değil! Arabamda ne işin var?" Ne diyecektim? "Üzerime su fışkırttın ve hiç umursamadın bile! En azından bir özürü hak ediyorum." Alayla gülüp sen şaka mısın bakışını attı. O kadar yakındık ki kalbim deli gibi atıyordu. Onunla bu kadar çok konuşmuş olmak bile beni heyecanlandırmıştı.

"Ben kimseden özür dilemem. Anladın mı? Hele senin gibi ne olduğu belli olmayan birinden asla! Şimdi arabamdan defol git!" Kaşlarımı çattım. "Sen cidden odunsun. Bir insan bu kadar kaba olamaz yani!" Dudağının kenarını sinirle ısırdı. "Laftan anlamıyor musun sen? Arabadan in! Hemen!" Başımı şirince yana yatırdım. "İnmezsem?" Güldü. "Gittiğim yer pek hoşuna gitmeyecek." O anlık bir şeyle başımı salladım. "Nereden biliyorsun?" Sırıttı. "Sen cidden kaşınıyorsun. Ama uğraşacak halim yok! Seni müsait bir yerde indireceğim." Aceleyle doğruldum. "Beni de götür. Nereye gittiğini merak ediyorum. Hem bir şey olursa beni korumaz mısın?" Bana biraz bakıp başını sıkıntıyla salladı. "Tanımadığım birini neden koruyayım? Orada bir de seninle uğraşamam. Ne halin varsa görürsün." Başımı salladım. "Öyle olsun bakalım! Hadi gidelim."  Derin bir nefes alıp direksiyonu sol eliyle sıktı. Başını bana çevirip uzunca gözlerime bakınca yutkundum. "Göksel,arabamdan in! Güzellikle söylüyorken yap!" Kaşlarımı çattım. "Göksel değil, Gökçe! Gökçe!" Omuz silkti. "Her neyse... Umurumda değil! İn şu arabadan! Bu son uyarım!" Kaşlarımı havaya kaldırdım. "En fazla ne yapabilirsin?"

Gözlerinde tehlikeli kıvılcımlar çakmıştı. Hala ona bakınca el frenini indirip gaza bastı. Ben koltuğa yapışırken o sırıtıyordu. Hızını da arttırmıştı. "Ne oldu Göknur? Biraz korktun sanki?" Dişlerimi sıkıp doğruldum. Hıza alışkındım. "İsmim Gökçe! Bunu anlamak bu kadar mı zor?" Bana hızlıca baktı. "İniyor musun?" Başımı olumsuzca sallayınca sırıtıp hızını arttı.

Gaza daha da çok yüklenirken 150 yi geçtiğimizi görmemle yutkundum. "Bence daha iyisini yapabilirsin." Hızı seviyordum ve beni böyle korkutamazdı. Tehlikeli bir şekilde gülüp dikiz aynasına baktı. "Yaparım ama arabama kusarsan öldün demektir!" Sırıttım. "Anlaştık ortak! Bas gaza!" Kaşlarını hafifçe çattı. "Ortak derken?" Güldüm. "Konuşma! Sür!" Dudaklarında ufak bir gülümseme belirince karşıma baktım. Yok kalabalık değildi ve bir şey olmazdı. Zaten eğer bu hızla bir yere çarpsak net ölürdük. O sıra radyoda Ezhel -İmkansızım şarkısı çalmaya başlamıştı. Ben yavaşça gülerken Kayra sırıtıp biraz daha gaza bastı. Şarkının sesini yükselttim.

Kayra bir dakika kadar sonra bir yerde durdu. Şarkı hala arabada çalıyordu. Kendi kendine mırıldanırken onu izledim. Pis yakışıklı! "Hiç böyle bir kızla karşılaştın mı?" Bana döndü. "Benim imkansızım olacak kız henüz yok!" Güldüm. "Nedenmiş?" Bana doğru dönüp dudağını yaladı. "Çünkü, bana karşı koyan kız henüz yok!" Egosuna gözlerimi devirdim. "Kim bilir belki bir gün biri dengelerini bozar." Gözlerini kıstı. "O kız şimdiden şunu bilsin, bağlanmayı sevmem ve ona da bağlanmam." Yutkundum. "Çok büyük konuşuyorsun. Daha kızı tanımıyorsun bile!" Cıkladı. "O kızın kendin olabileceğini düşünüyorsun. Değil mi?" Şokla karışık alayla ona baktım. "Uçmuşsun sen! Hız kafa yaptı herhalde? Aklımın ucundan bile geçmedi." Sırıttı. "Merak etme, her tanıştığım kız ilk başta kendinin özel olduğunu düşünür. Benim açımdan düşünmeye ve karar vermeye bayılırlar zaten. Ama sorun şu, ben kızlarla ciddi düşünmüyorum." Ben de sırıttım. "Gay misin?" Kaşlarını çattı. "Lan!" Gülüp omzuna dokundum. "Tamam, tamam demedim. Sen adam gibi adamsın değil mi?" Başını ciddi ciddi sallayınca ofladım. "Siz erkek soyu cidden değişik düşünüyor. Birine bağlanmak ve onu sevmek sandığınız kadar korkutucu değil!" Elini kaldırıp saçımı kulağımın arkasına attı. Sonra ise düşünceli bir şekilde bana bakınca kaşlarımı çattım. "Ne oldu ya? Niye öyle bakıyorsun?"