DİRİLİŞ (ASKIDA)

İntikam Almayacak Mısın?

Medyada Gökçe var...
İYİ BAYRAMLAR HEPİNİZE❤️

İyi okumalar canlarım😘😘

Gökçe'nin ağzından

İki dakikadır şaşkınca Kayra'ya bakıyordum. Ama nasıl bakmayayım ki? Bana güzelsin demişti. Hala kavramakta zorlanırken Kerem beni dürttü. "Güzelim iyi misin sen? Bir şey söyle!" Kayra sırıtarak bana bakarken yutkundum. Sonunda kendime geldiğimde gözlerimi kırpıştırıp Kerem'e baktım. "İyiyim sanırım!" Kerem kaşlarını çattı. "Emin misin? Son kararın mı?" Gülüp koluna girdim. "İyiyim, merak etme! Başım döndü birazcık!" Yalan söyleyecektim tabi ki! Bir de bana güzelsin dediği için iki dakika inme indi bir saniye falan mı demem gerekiyordu? Asla!

"Siz takılın. Ben de kızların yanına döneyim." Kerem yanağımdan öptü. "Tamam kuzen! Selam söyle kızlara!" Kayra kaşları çatık bize bakarken ona göz devirdim. Sinir şey! Omzuna bilerek çarpıp ilerlerken sırıttım. Kızların yanına gelince oturup meraklı bakışlarına gülümsedim. "Sakin! Hepsini anlatacağım. Öncelikle Kerem nerdeyse üç yıldır yurtdışında okuyan kuzenim! Ailesi liseyi orda okumasını söylemişti. Ama sanırım son senesini burda okuyacak. Daha tam konuşmadık. Her neyse, küçüklükten beri çok iyi anlaşırdık. Hatta benimle dalga geçen o gerizekalılara karşı beni hep korurdu. Sonra liseye gidince ben tek arkadaşımı da kaybettim. Daha fazla yemek yedim ve sonuç o berbat halim! Şimdi de burda ama ne kadar kalacak bilmiyorum. Akşam bize gelecek konuşuruz."

Eylül sırıttı. "Yalnız çocuk yıkılıyor! Siz kuzen olduğunuza emin misiniz?" Gözlerimi devirdim. "Yok şakacıktan kuzeniz." Mira bana baktı. "Bir dakika senin bu haline şaşırmadı mı?" Başımı salladım. "Şaşırdı tabi ki! Hatta baya bir şoke oldu." Güldüğüm an onlarda gülmüştü. "Asıl bomba Kayra'nın ve Kerem'in arkadaş olması!" İkisinin de gözleri büyürken sırıttım. "Hiç sormayın. Ben de şoktaydım. Kerem'i görünce yanına gittim ya, biz tam sarılırken Kayra geldi." Eylül bilmiş tavrıyla güldü. "Kıskandı tabi ki!" Gözlerimi devirdim. "Eylül herşeye limon sıkma! Olmadı öyle bir şey! Yani sanırım." Mira heyecanlı bir şekilde konuştu. "Ee devam et!" Yutkundum. "Sonra biz ayrılınca Kayra'yı gördüm ben bir şok! Keremle sarıldılar falan! En son beni fark etti. Tabi ki yine bana laf soktu da neyse! Konuşmanın sonunda ben bir şeye sinirlendim hatırlamıyorum. Kerem de sinirlenince benim için çok güzel olmuyor mu diye Kayra'ya sordu." Eylül merakla bana baktı. "O kadar heyecanlı ki nefes alamıyorum şu an!" Sırıtıp devam ettim. "Tabi beni süründürdü biraz! Gözlerime böyle uzun uzun baktı. Ya sizce de gözleri çok güzel değil mi?" Mira kaşlarını çattı. "Konuya dön Gökçe!" Gülüp başımı salladım. "Zaten bu bir tuzak soruydu. Bakalım ne diyeceksiniz diye merak etmiştim ama bravo! Testi geçtiniz!" Eylül alınmış gibi yaptı. "Aşk olsun Kayra'ya yazıcağımızı falan mı düşündüğümüzü ima ediyorsun?" Ona bön bön bakınca sırıttı. "Tamam belki birazcık yazmayı düşünmüş olabilirim." Gözlerim büyürken güldü. "Şaka! Ufak masum bir şakaydı! Devam!" Kaşlarımı havaya kaldırdım. "Şaka olsun zaten Eylül! Neyse ya sinirlenmeyeceğim."

Heyecanla güldüm. "Kayra bana evet güzel oluyor dedi." Deyip nefesimi tutunca da ikisi bir şey demeden bana baktılar. "Ee hadi tepki versenize!" Mira gözlerini devirdi. "E kızım zaten bunu biliyorduk." Eylül devam etti. "Yani böyle diyeceğini tahmin etmiştik. Sonuçta gözler asla yalan söylemez." Kafa karışıklığıyla onlara baktım. "Nasıl yani? Nerden biliyordunuz?" Mira sırıttı. "Yavrum, sen hiç Kayra'nın sana nasıl baktığını görüyor musun?" Başımı sallayınca Eylül ofladı. "Şu verdiğin cevaba göre göremiyorsun. Hiç kafanı boşuna sallama! Tamam öyle çok büyük bir şey bekleme ama yine de bomboş bakmıyor." Mira başını salladı. "Aynen, tam olarak etkileniyor ama sadece çok çok başında!" Kaşlarımı çattım. "Neyin başında? Şifreli konuşmayın." İkisi de gülünce kendimi salak gibi hissettim. "Senden hoşlanmanın başında! Yani plan tıkır tıkır işliyor."