DİRİLİŞ (ASKIDA)

İyiyim Desem İnanır Mısın?

Medyada okulun ilk günü giydikleri kıyafetler var.

Sefiyom sizi💜💜💜
İyi okumalar😘

Gökçe'nin ağzından

Hayatınız da bazı önemli dönüm noktaları olur. Bazıları bunu fark ederken bazıları umursamaz. Kişiliğimize göre değişkenlik gösterir bu tür olaylar. Kimimiz ufacık bir olaydan etkilenirken, kimimizin cidden sarsıcı şeyler yaşaması gerekir. Çünkü insanların dayanma ve tepki verme süreleri farklıdır. Ve sanırım ben de hayatımın ufacık da olsa bir dönüm noktasındaydım. Beni öyle ya da böyle öpüyordu. Bu başkaları için çok sıradan gelse de iki yıldır sevdiğim çocuğun benim için endişelenip bana yardım etmesi hayatımdaki küçücük bir dönüm noktasıydı.

Şoku atlattığım an gözlerim şaşkınca açıldı. Eylül birden sevinçle çığlık atmıştı. "Uyandı! Kayra, Gökçe uyandı!" Kayra dudaklarımdan ayrılıp gözlerime bakmaya başlayınca üşüdüğümü hissettim. Hatta donuyordum. Endişeyle parlayan gözlerini yüzümde gezdirdi. Sanki hala iyi olduğumdan emin olamamış gibiydi. Saçlarından damlayan su taneleri göz kapağıma düşünce gözlerimi kırpıştırdım. Sesinde ki şüpheci tonla sordu. "İyi misin gerçekten?" Başımı salladım. Üzerimden yavaşça çekilirken gözüme güneş ışıkları girmeye başlamıştı. Elimle gözüme perde yapıp yavaşça doğruldum. Eylül anında boynuma atlarken ona sarılamıyordum. Gözüm hala ayakta dikilmiş olan Kayra'daydı. Derin bir nefes alıp ıslanan saçlarını eliyle geriye itti. Yutkunup Eylül'e baktım. "İyiyim Eylül! Sakin ol!" Başını sallayıp yaşlı gözleriyle bana baktı. "Çok korktum. Özür dilerim. Ben yüzme biliyorsun diye biliyordum."

Ayağa kalkıp ıslanan saçlarımı geriye attım. "Biliyordum zaten! Sadece şaka yapmak istemiştim." Kayra kaşları çatık bana döndü. "Ne demek biliyordum? Sen bunun komik mi olduğunu sanıyorsun?" Ben de kaşlarımı çattım. "Pardon da nerden bileyim beni öpeceğini?" Sinirle bana bakıp kolumdan sıkıca tuttu. "Ben seni öpmedim." Ardından keskin ve ürkütücü bakışlarıyla gözlerime baktı. "Sadece ölme diye yardım ettim. Bunu öpücük olarak algılayan sensin. Sakın bir daha böyle saçma sapan bir şaka yapma!" Gözlerimi kıstım. Ardından da konuşmaya devam etti. "Seni öpmemi istiyorsan bundan daha kolay yollar var." Şokla ona bakıp kaşlarımı çattım. "Sen... Sen ciddi misin ya? Beni böyle biri olarak mı görüyorsun?" Kolumu kurtarıp yürümeye başladım. Eylül'ün bana seslendiğini duyuyordum. Dönüp bakmadım.

Kırılmıştım. Evet cidden kırılmıştım. Beni böyle görmesi canımı yakmıştı. Gözlerim dolmuştu ama bu sefer ağlamayacaktım. Artık ağlamaktan da yorulmuştum çünkü! Hızlıca eve yürüyüp koşarak merdivenleri çıktım. Kerem banyodan çıkmıştı. Beni böyle ıslak ve sinirli görünce şaşırarak bakmaya başladı. Bir şey demesine fırsat vermeden banyoya girip kapıyı kilitledim. Eylül'ün sesini duydum. "Gökçe! Özür dilerim. Aç kapıyı!" Kerem de şaşkınca konuştu. "Ne oluyor lan? Gökçe neden kızdı? Kime kızdı?" Onlar kendi aralarında konuşurken kapıya yaslanmayı bırakıp lavaboya doğru ilerledim.

Gözlerimin beyazı kıpkırmızıydı ve burnum kızarmıştı. Dudaklarım titriyordu ve ıpıslaktım. Alayla gülüp kendime baktım. "Bu musun lan sen? Bu kadar mısın? Kendini bu kadar küçük mü düşürüceksin? Yazık!" Aynadaki yansımam bana bakıp ağlamaya başlayınca elimle yanağımı sertçe sildim. "O çocuktan intikam alacaksın. Sonucu ne olursa olsun, sana aşık olacak! Ve o gün onu sen bırakacaksın." Gülümseyip burnumu çektim. Artık o ezik kızı göremeyecekti. Ona karşı olan tüm hislerimi yok etmek yerine nefrete ve öfkeye çevirecektim. Çünkü bunu hak ediyordu. Onca şeye rağmen hala beni o barda öpüştüğü basit bir kız olarak görüyordu. Ve cidden artık bardağı taşıran son şey buydu.

Kendimi duşa atıp ıslak kıyafetlerden kurtuldum. Bornozumu üzerime giydikten sonra kafama havlumu sardım. Sırıtıp kapıyı açtığımda üçü de şaşkın gözlerle bana bakıyordu. "Günaydın gençler!" Hepsi daha da şaşırırken keyfim yerine gelmişti. Beni yıkamayacaktı. "Annem çağırmıştı. Hemen gidelim." Aralarından geçip odaya girdim. Kerem'den kıyafet alsam iyi olacaktı.