Butterfly (Camren)

on dokuz-final

"Gün 256, durum stabil." Doktor'un ağızından kelimeler dökülürken hemşire söylediklerini birer birer rapor haline getirdi. "Hasta Paranoid Şizofreni teşhisini hala karşılıyor, ilaçları aynı dozda verilsin, tepki testlerine başlayalım."
Doktor yavaşça kolları yatağa kemerlenmiş hastaya yaklaştı. "Lauren." Göz kapaklarını kaldırıp beyaz ışığı ona yöneltti. "Tepki yok." Dedi. Bir kaç saniye sonra Lauren gözlerini açtı, ilk başta anlamlandıramasa da sonrasında bağırmaya başladı.
"Kurtarın onu !" Çığlıkları tüm odayı inletti. "Öluyor kurtarın onu !"
Doktor emretti. "Sakinleştirici."
Hemşirenin hamlesi ile Lauren'ın çığlıkları bir süre sonra yavaş yavaş ses kaybetti ve sonrasında sadece bir iniltiden ibaret oldu.
"Kurtarın onu."
Doktor yavaşça bacakları üzerinde çöktü. "Kimi ?" Dedi. "Kimi kurtarmalıyız Lauren ?"
"Camila." Dedi yine inleyerek. "Çok kan kaybetti kurtarın."
"Lauren gerçeklik ile beyninin sana oluşturduğu dünyayı ayırt edemiyorsun." Derin bir nefes aldıktan sonra konuşmaya devam etti. "Bu tepkiyi vererek uyandığın yüz on sekizinci gündeyiz ve artık beynini sanallıktan sıyırmamız gerekiyor."
Lauren tüm kelimeleri teker teker sıraladı. "Ben.. anlamıyorum." Yutkundu. "Camilayı kurtarın."
Doktor bir tabure çekti ve anlatmaya başladı. Eline dosyayı aldı. " Camila, Leonardo, Maggie.. Bunlar sayıkladığın bazı isimler. Lauren bunlar asla senin hayatına dahil olmadı, onları sen yarattın."
"Hayır." Dedi Lauren. "Patlama oldu, Leonardo gazı durduramadı, Camilaya aşık oldum kliniğe gittim, hepsini hatırlıyorum."
"Patlama olduğunuzda yalnızdınız, beyninizde Leonardo karakteri çoktan oluşmuştu ve içinizde derin bir yerde, bu dünyaya ve oradakilere dair nefretiniz vardı, onları öldürmek istediniz. Ardından buraya geldiniz ve beyninizde farklı bir bağlam yarattınız, Camila ile. O sizin asla sahip olamadığınız derin, trajik sevgiyi sembolize etti. Babanız her gün burada sabahlamasına rağmen ne zaman uyananız ona nefret sözcükleri sıraladınız. Holding sahibi olduğu hakkında sayıkladınız, oysa ki babanız edebiyat öğretmeni, genç yaşta kanserden ölmüş anneniz sebebi ile oluşan aile figüründeki bu boşluğu psikolojiniz babanıza yükledi, ilgisiz bir baba modeli yarattınız. Iki yüz elli altı gündür size ulaşmaya çalışıyorum ve her gün bu konuşmayı düzenli olarak yapmaktayız, size olan umudumu kaybetmeme izin vermeyin."
"Camila'yı kurtarın." Diyerek uykuya daldı Lauren.

WTF JUST HAPPENED
ŞAKA GIBI FAKAT BU HIKAYEYE BAŞLAMADAN AKLIMDA BU SON ZATEN VARDI YANI KLASIK SONU HAK EDEN BIR HIKAYE DEĞİLDİ..
OLUMLU DÜŞÜNECEK ISEK ;
CAMILA LAUREN'IN BİLİNÇ ALTINDA SONSUZA KADAR VAR OLDU.
GÜZEL YORUMLARINIZ IÇIN TEŞEKKÜR EDERİM , SORUNUZ OLURSA YORUMLARDAN SORABİLİRSİNİZ