Yaya for Mr. Richards

Chapter 48

THIRD PERSON'S POV

Hindi alam ni Dahlia kung ano ang gagawin nya. Dahil sya mismo nakita kung ano na ang nagyayari sa career ni Alden. Sa loob ng mga buwan na wala siya sa Pilipinas, malaki na ang nawala sa kanya. Nagsisibackout na ang mga sponsors nya at nababalita na kung bakit hindi siya matagpuan sa pilipinas. Hindi mapakali si Dahlia dahil alam nya. Alam na alam nya kung gaano kalaki ang sakripisyo ni Alden sa kanya.

Si Alden naman ay walang kamalay malay kung bakit naiilang sa kanya ni Dahlia. Pagkagising naman nya noon ay nakita nyang wala na ang katabi nya. Kaya pinatay na nya ang projector at hinanap nya ito. Nakita naman nya ito sa may pool at nakababad lang ang paa. Alam nyang umiyak ito. Alam nyang may mali. Pero kahit anong pilit nyang tanong dito ay wala itong sinasabi sa kanya.

ALDEN'S POV

Nasa kwarto lang ako nagbabasa ng mga emails from Henry nang magring ang intercom galing sa baba. Nilapitan ko ito upang sagutin.

"Yes?" tanong ko, baka mamaya ay maid dito sa bahay nila eh.

"Good Day Sir. There is a letter for you here in the front gate. Shall I get it for you?" isa nga sa mga maid.

"Ah sure. Please leave it at the table in the living room. I'll be downstairs in a minute." sagot ko.

"Of course sir." then inend na nito ang tawag. Ibinaba ko muna ang laptop ko at bumaba. Kangina ko pa din hindi nakikita si Dahlia. Almost maglulunch na.

Pagkababa ko na abutan ko na sa mesa yung mail. Kaya dali dali ko tong kinuha at binuksan. Kanino naman kaya ito galing?

Dear Alden,

      Alam kong kangina ka pa nagtataka kung bakit ako wala dyan sa bahay at ginugulo ka. Hahaha. Pero gusto ko sanang pumunta ka sa park na una nating pinagpuntahan nung unang labas ko sa bahay. Thanks na rin sa pagpilit noon sa akin. Remember my favorite food?

Dahlia

Napangiti ako dahil kay Dahlia nga itong sulat dahil ito ang sulat kamay nya. Ibinulsa ko ang letter at kinuha ko ang coat ko at lumabas. Hindi pa gaano kalaki ang snow na namumuo sa labas. Actually may kalayuan nga ang park na pinagdalhan ko sa  kanya dahil yung unang park na nakita namin is puno ng mga tao at mga naglalakad nang kanilang mga alagang aso. Naisip ko naman mas kailangan namin ng mas mapayapang lugar kaya nagtanong tanong ako at meron naman daw malayo lang and since kailangan namin ng exercise kaya pinilit ko ito. Pinayagan naman kami ni Nanay Samara at pati na ang Auncle John. 

I used to take her there everyday kaya nakabisado na namin ang daan doon. Also we have a secret place there nadiscover namin iyon nung minsang may event doon at puno ng tao so naglakad lakad kami papalayo doon.

Napangiti na lang ako nang makita ko din ang cafe na pinagkakainan namin every time na pauwi kami. Right. Her new memories. With me.

Nakita ko na ang park kaya naman ay naglakad ako papunta sa isang stall doon. Hotdog stand. Her favorite food.

"Good Day sir!." that's Greg. The owner of the stand. He already know us since we always buy his own best seller.

"Hi. Have you seen Dahlia?" tanong ko dito. May kinapa ito sa damit nya at nakangiting may ibinigay sa akin.

"I haven't seen her since this early morning but before she left. She gave me this." may inaabot sa aking letter.

"I see. Thank you Greg! See you tomorrow!" sabi ko kasi bukas ay naka schedule ang lakad namin ulit dito sa park

Dear Alden

    I assume you met Greg? Hahaha I do love his best seller. Anyways, your near to the next place I want you to go. Remember our secret?

P.S. Kindly bring me my favorite flower.

Dahlia

Hindi ko alam kung bakit nya ito ginagawa. But this is fun. A little adventure wont hurt. Kaya naglakad na ako papalapit sa isang maliit na green house. We sneak in here pagkasobrang lamig and some people grew flowers here back then and just left it. Nakakapagtaka nga kung bakit hindi nalalanta ang mga halaman dito kahit walang tubig at ang lamig nang paligid sa labas, pero warm naman dito sa loob?  Pumitas ako ng isang Red Rose her favorite. Then naglakad na ako  papunta sa cave naming dalawa. Medyo hindi pa nadedevelop yung daan sa lugar nato ng park kaya medyo masukal at maraming nagkalat sa daanan. 

Napangiti ako dahil kukulitin ko talaga si Dahlia kung bakit nya naisipang gawin itong mga bagay na ito.  Not so typical of her. 

But then pagdating ko sa cave eh wala ito. Disappointment can be seen on my face. But then I saw another letter kung saan kami madalas umuupo. 

Dear Alden,

    Naiinip ka na ba? Hahaha sorry na. I just want to make something for you. Bawi ba. Can you carve our name on that cave? I just want to see it everyday. Also leave the the flower on the ground.

    You know it's lunch already. Why don't you head to the cafe? Remember my favorite fruit?

Dahlia

Cafe? Ah yung nadaanan ko na kanina? Fruit? Her favorite fruit is grapes. Naaalala kong iyon ang nagustuhan nya sa lahat nang prutas na ddinadala ko sa kanya dati sa ospital kaya simula noon ay iyon na lang ang laging dinadala ko.

Hindi na ako nagpatumpik tumpik pa at tinakbo ko na ang cafe na pinupuntahan namin.

HIngal na hingal ako at nilalamig na ang mga kamay ko. Nakatayo ako ngayon sa labas ng cafe at sinisilip kung may tao sa loob. May mangilan ngilan pero wala doon si Dahlia. Papasok pa ba ako? Hay pumasok na din ako. Baka nag cr lang naman sya. Umupo ako sa usual place namin nang nakita kong bakante ito. Tabi ito ng bintana at kitang kita mo ang mga nagdadaan na sasakyan at tao sa labas ng cafe. Ilang minuto akong naghihintay pero wala talaga si Dahlia dito. 

May naglakad na waiter palapit sa pwesto ko at may iniabot sa akin. Another letter.

Dear Alden

   What's my favorite fruit? Come on spill it out.

Dahlia

Am I supposed to say it to this man? 

"Uh.... G... Grapes?" sagot ko kahit na nagaalangan akong tumingin sa waiter. Ngumiti lang ito at iginaya na tumayo ako. Tumayo na lang ako at nang naglakad ito ay sinundan ko sya.

Dumaan kami sa likod nang cafe papunta sa isang pavillion. Nang mahinto kami sa tapat nito ay iginaya ako nitong pumasok at iniwan na ako at bumalik na ito sa cafe.

Obviously naguguluhan na ako at pagod at gutom. Sana naman andito na si Dahlia.  Hindi ko kasi makita ang loob dahil tinted ito.

Pagpasok ko ay warm ang loob ng pavilion and I can hear soft music in the background. Kaya hindi na ako nagalangan na pumasok sa loob.

And there I saw her in her peach lace dress. With a violinist in the background. With some candles and a fireplace and a food in the table.

 Warmly smiling for me.